Edi Rama gjatë takimeve me përkrahësit e partisë së tij, më së shumti të thirrur e të urdhëruar nga radhët e administratës, ka folur sot me tone teje të ashpra kundër opozitës së bashkuar, madje edhe duke kërcënuar me eliminimin e saj.

Rama gjatë fjalës në Librazhd ka arritur deri aty, sa që e ka krahasuar veten e tij me diktatorin Benito Musolini dhe partinë që drejton me atë fashiste të fillim viteve 20 të shekullit të kaluar në Itali, të cilët eliminuan opozitën për të instaluar një diktaturë, e cila e çoi vendin në rrënim të plotë.

‘Në vitin 2017 ata i humbën zgjedhjet duke qenë në qeveri. Ne mundëm Saliun duke qenë në pushtet dhe jo më Lulin me ‘fallxhoren’. Ata do shkrihen si një parti në Itali në vitin 1920. Ashtu do shkrihen edhe ata. Kjo histori duhet të marrë fund. Ata nuk e kanë kuptuar pse humbin. Në 30 qershor ne do fitojmë edhe në Kukës. Do fitojmë edhe më thellë në 30 qershor.

Por si ‘u shkri një parti’ në Italinë e viteve 20-të dhe çfarë ndodhi pas kësaj në këtë vend?!

Në Italinë e Musolinit, në vitin 1924, deputetë të opozitës braktisën ‘parlamentin zyrtarë’ dhe vendosën të zhvillojnë një seancë plenare më vete për shkak se kërkonin nga qeveria fashiste që të sqaronte të gjitha hollësitë e zhdukjes së Xhakomo Mateotit, politikan antifashist dhe gazetar, sekretar i Partisë Socilaiste të Bashkuar, i vrarë nga skuadristët fashistë të drejtuar nga Amerigo Dumini. Mateoti u eliminua dhe për këtë u akuzua më së shumti vetë Musolini, për shkak të denoncimeve prej tij të mashtrimit elektoral të realizuar nga fashistët, në zgjedhjet e 6 prillit 1924.

Pas këtij akti deputetë opozitarë ‘ndanë më dysh’ parlamentin duke u mbledhur jo në një tendë, por në një sallë të Montecitorios. Emrin Seçesioni i Aventinos e mori simbolikisht nga Kodra e Aventinos në Romë ku në antikitet mblidheshin plebejtë në konflikt me patricët.

Socialistët, Kristiandemokratët dhe disa liberal nisën bojkotin e plotë të parlamentit në korrik 1924, me synim imponimin e shkarkimit të Musolinit nga mbreti. Musolini nuk u shkarkua dhe në një fjalim të mbajtur në 3 janar 1925, ai pranoi përgjegjësinë politike, morale dhe historike për ngjarjen. Ai gjithashtu pranoi klimën e dhunës kundër opzitës prej tij personalisht, por duke ngritur alibinë dhe apeluar, se të gjitha këto i bënte për hir të ‘stabilitetit’ të Italisë. Shkrirja e opozitës anti-Duçë në atë kohë çuan edhe vendosjen e diktaturës së Musolinit, e cila më pas dihet se sa I kushtoi popullit italianë.

Edi Rama që nga dalja e opozitës zyrtare nga parlamenti, e ka krahasuar atë disa herë me rastin e mësipërm duke e quajtur ‘Opozita e Avenitos’. Madje këtë gjë e ka bërë, edhe në mediat italiane.