Mbrëmjen e kaluar, Edi Rama postoi në rrjetet sociale një meme për eksodin e shqiptarëve drejt Italisë në vitin 1991 dhe italianët që në vitin 2023 vijnë në Shqipëri.

Kjo mburrje e Ramës për turizmin në vendin tonë nuk është mirëpritur aspak mirë nga italianët.

Gazeta e njohur italiane ‘Fanpage’ i ka dhënë një shuplakë të vërtetë Ramës dhe propagandës së tij për turizmin që Shqipëria ofron.

Në artikullin e mëposhtëm thuhet se Shqipëria është shumë ndryshe nga kartolina tropikale ku shkon për pushime të lira. Ndërkohë që mes rreshtash thuhet se Rilindja e Shqipërisë do të ndodhë kur të rinjtë të mos detyrohen më të emigrojnë nga toka e tyre e mrekullueshme.

Artikulli i plotë:

‘Në të majtë zbarkimet e shqiptarëve të mbërritur në Itali në 1991, në të djathtë zbarkimet e të njëjtëve që kthehen në Shqipëri në 2023’. Kjo do të kishte qenë një meme e bukur, ndryshe nga ajo e postuar nga kryeministri Edi Rama në faqet e tij sociale. Por fatkeqësisht nuk është e mundur, sepse pothuajse asnjë nga ata emigrantë nuk është kthyer për të jetuar atje, përveçse për të bërë biznes. Shqipëria vazhdon të shpopullohet, vit pas viti, duke shënuar një nga diasporat më të rëndësishme aktualisht në zhvillim, pas Bosnje-Hercegovinës dhe Guajanës.

Janë mbi të gjitha të rinjtë që largohen, të cilët pasi kanë marrë dokumentet, në shenjat e para të pleqërisë dhe sëmundjes së prindërve, bëjnë procedurat e bashkimit familjar për t'i çuar në Itali, ku mund të gëzojnë kujdesin mjekësor dhe shëndetin publik. Ata që nuk munden, bëjnë gjithçka për të marrë recetat e barnave të kaluara me sigurimin shëndetësor për t'u dorëzuar te të afërmit e tyre. Barazimi i njerëzve të dëshpëruar që kërkojnë një jetë dinjitoze me grupet e turistëve që kërkojnë një pushim të këndshëm me çmime të arsyeshme, siç bëri kryeministri shqiptar Edi Rama në rrjetet e tij sociale, është një truk disi i thjeshtuar që sigurisht të bën të buzëqeshësh.

Nga ana tjetër, duke dëshmuar glorifikimin e turizmit kryesisht të huaj, i cili nuk merr parasysh vështirësitë e një shtrese të mesme që merr rrogën 300 euro në muaj dhe po, për ta 15 euro për një çadër është shumë, nuk të bëjnë të buzëqeshësh aspak.

Vendi është i kapur nga inflacioni shumë i lartë: siç raportohet nga Observatori i Qeverisë Italiane infoMercatiEsteri, në tetor 2022 ai arriti në 8%, norma më e lartë e arritur që nga viti 1998, praktikisht si pasojë e luftës civile. Edhe në vitin 2022, turizmi në Shqipëri solli një miliardë lekë, e barabartë me 17.5% të PBB-së kombëtare, shifra që pritet të rriten këtë vit.

Si është i mundur një kontrast i tillë? Dhe pse ky ‘turizëm’ i vendit ka çuar në përqendrimin e kapitalit në vend që ta përhapë atë? Pyetja është si për shtetin shqiptar, ashtu edhe për individët privatë, kombëtarë e të huaj, të cilët prej dekadash tashmë kanë monopolin e brigjeve shqiptare. Në fund të fundit, të citosh mendimin e studiueses Giacomo-Maria Salerno, të flasësh për turizmin pa bërë premisat e nevojshme kulturore dhe duke përjashtuar urbanistikën, psikologjinë masive dhe historinë ekonomike të një territori, reduktohet në një ushtrim të kotë në retorikë dhe propagandë ose më së shumti për një polemikë gushti.

E megjithatë dikush këtu kujton ende verën në Shqipërinë e së shkuarës. Kishte më shumë mbeturina në rrugë, më shumë rrugë të rrënuara, varfëri më e përhapur, natyrisht, por edhe më shumë të rinj. Të rinj shqiptarë të lindur dhe rritur në Shqipëri, të cilët kanë jetuar atje dhe ende e imagjinojnë të ardhmen e tyre. Ata që patën fatin të mbarojnë ditën e fundit të shkollës dhe të nesërmen të largohen për të vizituar gjyshërit e tyre dhe të kalojnë gjithë verën atje, do ta mbajnë mend këtë. Pak muzikë tradicionale e alternuar me këngë komerciale, një top i vjetër dhe shumë plazh falas. Mjaftonte një rrotullim i vogël buzë detit për të mbledhur në rreth njerëz, të rinj e të vjetër, duke kënduar ‘Napoloni’.

Verën e kaluar në rrugë kishte turistë të rinj të huaj, ‘shqiptarët me pushime’, me të porsalindurit e tyre me emrat ‘Riccardo’ dhe ‘Jenny’, në varësi të tokës në të cilën të gjithë kanë rindërtuar jetën e tyre, por edhe kamarierë të rraskapitur nga turne rraskapitëse, shpesh të mitur.

Me pak fjalë, është e vërtetë, në Shqipëri ka një natyrë të shkëlqyer. Pikërisht asaj dhe mikpritjes proverbiale të njerëzve të thjeshtë, ballkanasve dhe mesdhetarëve, ia detyrojmë sot këtë popullaritet. Por nuk ka pamje më të bukur se një tokë e mbushur me të rinj që nuk detyrohen të emigrojnë. Një ëndërr nate vere që askush nuk ka më guximin ta kujtojë, as mes emigrantëve, këtu, mes faqeve të rrjeteve sociale.