Të paktën 199 njerëz u rrëmbyen nga Hamasi dhe Xhihadi Islamik gjatë sulmeve terroriste të 7 tetorit. Për familjet e tyre në shtëpi, pasiguria është një agoni. Më shumë se një javë më vonë, Orian Adar dhe Keren Schem janë ende të ndarë mes shpresës dhe dëshpërimit.

Ka rrathë të zinj rreth syve të Orian Adar - ajo nuk mund të flerë më. Ajo ka më shumë se një javë që pret pa shpresë lajmin për "savta" e saj - hebraisht për gjyshen. Yaffa Adar, 85 vjeç, u rrëmbye nga Hamasi në kibutin Nir Oz, jo shumë larg Rripit të Gazës.

"Duhej ta vizitonim atë ditë. Ajo i pëlqente ato vizita," thotë Orian. "Dy fëmijët e mi janë gëzimi i jetës së saj. Ajo do të bënte gjithçka për ta."

Të shtunën, më 7 tetor, Orian dhe familja e saj u zgjuan herët me lajmet shkatërruese nga Izraeli jugor. Ajo e kuptoi shpejt se situata ishte serioze dhe se ata do të duhej ta shtynin takimin Ata bënë shaka në grupin e familjes ËhatsApp për sasinë e madhe të ushqimit që Yaffa do të duhej të hante vetë. Pastaj, pak para orës 9 të mëngjesit, gjithçka ndryshoi.

"Ajo na tha se kishte terroristë në kibuc dhe se kishte përleshje me armë në rrugë. Gjëja e parë që thashë ishte "Gjyshe, ki kujdes".

Ajo nuk më dëgjoi kurrë.

E ulur nën zhurmën e vazhdueshme të helikopterëve ushtarakë, e strehuar në kopshtin e motrës së saj Adva, Orian është në lot.

"Ne ishim të shqetësuar, por nuk e kuptuam përmasat e asaj që po ndodhte. Në orët e hershme të pasdites, kur ushtria më në fund mbërriti, ata panë që shtëpia ishte kthyer përmbys. Por ajo nuk ishte aty," thotë Orian. Halla ime, e cila kishte arritur t'u shpëtonte terroristëve me vajzën e saj pasi kaloi një ferr, thirri babain tim për t'i thënë se gjyshja ishte zhdukur.

Orian, 34 vjeçe, ishte e sigurt se Yaffa ishte vrarë. Ajo ishte e shqetësuar, duke menduar se si t'u jepte lajmin fëmijëve 2 dhe 5 vjeç kur burri i saj i tregoi një video. “Ishte gjyshja ime e ulur në një karrocë golfi dhe po parakalonte nëpër rrugët e Gazës. Ajo ishte vërtet e gjallë, por po kalonte gjënë më të keqe që mund të durojë një qenie njerëzore. Ajo ishte në duart e Hamasit”.

Videot dhe fotot propagandistike të Yaffa-s, me flokët e saj të shkurtër e të bardhë si bora, janë bërë virale. E veshur me një batanije rozë, fytyra e saj ishte e lodhur.

"Unë nuk e pashë të gjithë videon. Nuk mund të përballesha me realitetin," thotë Orian. "Të nesërmen, njerëzit më pyetën nëse ajo kishte Alzheimer dhe nëse e kuptonte se çfarë po ndodhte. U ndjeva i fyer nga këto pyetje. Si guxojnë ta thonë?"

Vetëm më vonë ajo e kuptoi. "Megjithë të keqen rreth saj, fytyra e saj ishte e qetë," thotë ajo. "Ajo dukej e sigurt. Ajo është gjyshja ime. Ajo ndihmoi në ndërtimin e këtij vendi. Ajo nuk do të lejonte askënd ta shihte në një situatë poshtëruese. Është një fasadë. Brenda është një grua 85-vjeçare, e vetme dhe e shqetësuar. Ajo është e tmerruar, edhe nëse njerëzit e kanë të vështirë ta kuptojnë."

Që nga konfirmimi zyrtar i rrëmbimit, Orian dhe familja e saj mbahen pas shpresës për një lirim ose një shkëmbim të burgosurish - diçka për të cilën ka precedentë të fortë në Izrael. Në vitin 2011, pas më shumë se katër vjetësh në robëri në tunelet e Hamasit në Gaza, ushtari franko-izraelit Gilad Shalit u lirua në këmbim të më shumë se 1000 të burgosurve palestinezë.

“Nëse një grua 85-vjeçare i jep fund jetës duke vuajtur në robëri, kjo do të thotë se nuk kemi bërë mjaftueshëm”, thotë Orian. "E gjithë bota po na shikon. Ata duhet t'i kthejnë të gjallë. Kthejini tani!"

Orian mban shpresën se presioni ndërkombëtar do të ndikojë në Hamas. Ajo po bën intervista të shumta sepse është një garë me kohën. "Gjyshja ime nuk ka kohë të presë. Ajo duhet të vijë sot në shtëpi, përndryshe do të marrim një kufomë. Më thyhet zemra kur mendoj se ajo mund të vdesë kështu, edhe pse ndonjëherë kur mendoj për vuajtjet që po duron, Shpresoj që ajo të mos jetë më me ne”.

Pasi thotë këtë, Orian pritet, Ajo nuk ka të drejtë ta thotë këtë, thotë ajo, sidomos me zë të lartë. Ajo dëshiron të ketë shpresë. "Nëse e gjithë bota i bën presion Hamasit, pengjet do të kthehen ... Unë nuk dua që gjyshja ime të vdesë në robëri," thotë ajo.

"Ajo është një luftëtare e vërtetë"

Njëqind e nëntëdhjetë e nëntë. Ky është numri zyrtar i personave të rrëmbyer, sipas një deklarate të Forcave të Mbrojtjes izraelite më 16 tetor. Mes emrave, është Mia Schem, një shtetase franceze dhe izraelite 21-vjeçare. Ajo ishte në festivalin Tribe of Nova së bashku me rreth 3,500 njerëz gjatë sulmit të Hamasit. Nëna e saj, Keren Schem, tregon se si e thërriste vajzën e saj për orë të tëra, më kot.

Duke mbajtur dy foto të vajzës së saj të shtypura në një copë letër A4, Keren thotë se gjithçka që di me siguri është se Mia i dërgoi një mesazh Ëhatsapp një shoku që ishte me të, duke thënë: “Po qëllojnë mbi ne. Ju lutem, ejani të na shpëtoni!” Ajo thotë se gjithçka tjetër që ka dëgjuar janë vetëm thashetheme.

Mia dhe miqtë e saj me sa duket u larguan me një makinë kur raketat e para filluan të binin shi në vend. Më pas terroristët shënjestruan gomat për t'i larguar me forcë nga automjeti dhe i ndoqën.

"Kur ajo dërgoi këtë mesazh, ajo ishte plagosur tashmë," thotë Keren. "Ata thonë se ajo është qëlluar në këmbë, disa thonë në shpatull."

Që atëherë, Keren nuk ka reshtur përpjekjet për të rikthyer vajzën e saj.

"Të gjitha informacionet që kemi janë informacione që i kemi zbuluar [vetë]," tha ajo. "E dini, ne kemi miq në ushtri dhe miq në spitale dhe në media. [Asnjë zyrtar] nuk na thirri. Dhe mbrëmë, zbulova se fëmija më ishte rrëmbyer. Nuk e di nëse është gjallë apo ka vdekur”.

Ajo shpjegon se automjetet e pjesëmarrësve të festivalit u dogjën nga Hamasi dhe trupat nuk mund të njihen. "Kjo është një luftë psikologjike," thotë ajo. "Ata po bëjnë gjithçka për t'i futur nënat, motrat dhe vëllezërit në këtë kaos."

Lajmi u bë i ditur se Mia ishte rrëmbyer të shtunën, më 14 tetor, një javë pasi u zhduk. "Isha shumë e lumtur, është kaq patetike," thotë Keren. “Isha i lumtur kur dëgjova se foshnja ime po mbahej rob nga armiku më i keq në botë. Dua të them, Zoti e di se çfarë po kalon ajo”.

Keren është një nënë beqare e katër fëmijëve, por gjithmonë ka qenë në gjendje të mbështetet në ndihmën e Mia, e cila ka qenë "si një nënë e vogël" për vëllezërit dhe motrat e saj më të vogla, thotë ajo. Keren thotë se Mia gatuan dhe pikturon dhe se krijimtaria e saj nuk njeh kufij. Para se të rrëmbehej, Mia po bënte kurse për t'u bërë artiste tatuazhesh.

"Ajo ka mendjen e një gruaje 50-vjeçare, jo një vajzë 20-vjeçare. Ajo është kaq e pjekur dhe është një luftëtare e vërtetë;" ajo tha. “Unë e di që ajo është atje me njerëz të tjerë në Gaza dhe jam i sigurt se ajo po kujdeset për ta.”

“Po i lutem botës që ta kthejë fëmijën tim, sepse ajo është shoqja ime më e mirë,” lutet Keren. "Më merrni mua dhe më ktheni fëmijën. Unë po ju lutem që ta ktheni të gjallë.”/ar/sh/SYRI.NET