Më 23 gusht 1945, At Jak Gardini nisi dënimin 10-vjeçar.

Jeta rregulltare do t’i kushtonte lirinë, sikundër qindra klerikëve nga të gjitha besimet që u ekzekutuan, u dënuan dhe u internuan pas instalimit të regjimit komunist, i cili synonte “të krijonte të ashtuquajturën parajsë tokësore në kundërshtim me besimet fetare”.

At Gardini u lind në krahinën e Pordenones, në Itali, më 24 shtator 1905. Në moshën 18-vjeçare u regjistrua në shkollën jezuite, pastaj në Goricë, ku nisi përgatitjet në filozofi, sipas traditës jezuite. Në vitin 1930 vjen në Shqipëri për të dhënë ndihmesën e vet në mësimdhënie. Më pas, u kthye në Chieri për ndjekjen e studimeve teologjike. Më 15 korrik 1936, u shugurua meshtar.

Në Shqipëri dha mësim në Seminarin Papnor Shqiptar në Shkodër, ku punoi me përkushtim me nxënësit deri në vitin 1945, kur edhe u arrestua. Ati kaloi plot dhjetë vjet nën kalvarin komunist të burgjeve dhe më 1955, me ndërhyrjen e autoriteteve italiane, u lirua dhe u atdhesua.

At Gardinit iu shua fryma më 3 gusht 1996 në Gallarate të Italisë, ndonëse dëshira e tij e mbrame qe që t’i mbyllte sytë në atdheun e dytë, në Shqipëri. Në botimin e tij të vitit 1988 (SHBA), të titulluar “10 vjet burg në Shqipni”, At Gardini-t dëshmon mbi martirizimin e klerit e të popullit shqiptar, atëkohë ende pas perdes së hekurt.

Bashkëlidhur, letra për Vitore Kallmetin të dërguara prej At Gardinit gjatë viteve që vuante dënimin në Shqipëri.