Klasat më të vogla në shkolla jo gjithmonë kanë nota më të mira, zbulon një studim i ri. Studiuesit pohojnë se është cilësia e mësuesit ajo që bën diferencën dhe të kesh klasa më të vogla me mësues të dobët në fakt prodhon rezultate më të këqija.

Ata thonë se burimet duhet të përdoren për punësimin e mësuesve të mirë në vend që të zvogëlohet numri i klasave. Studimi zbuloi se studentët më të varfër që kanë nevojë për më shumë ndihmë po zhgënjehen me një të katërtën e atyre në klasa të vogla që marrin nota më të këqija.

Raporti, i botuar në Journal of Science Education, zbuloi se të dhënat për mbi 2700 nxënës të shkollave të mesme në disavantazh tregojnë se minimizimi i numrit të nxënësve në klasa nuk çon në nota më të mira.

Autori kryesor, profesor Tao Jiang, i Universitetit Taizhou në Kinë tha: "Ky studim mbështet pikëpamjen se cilësia e mësuesve, dhe jo sasia, është garancia kryesore e elasticitetit të studentëve". Zvogëlimi i madhësisë së klasave mund të zvogëlojë edhe shanset që fëmijët të arrijnë rezultatet më të mira.

Pavarësisht shqetësimeve për mungesën e stafit në shkolla, numri i mësuesve nuk i rrit shanset që nxënësit nga shtresat më të varfra të arrijnë rezultate më të mira. Elasticiteti garantohet nga cilësia e mësuesve si ata me standarde të larta disipline dhe që përdorin ekspertizën e tyre për të përmirësuar të nxënit.

Studiuesit po u bëjnë thirrje politikëbërësve të investojnë më shumë në mësues të cilësisë së lartë dhe të mos harxhojnë burime për të ulur numrin e fëmijëve në çdo klasë.

Prof. Jiang tha: "Mësuesit cilësorë që përdorën në mënyrë efektive metodat e mësimdhënies dhe menaxhuan disiplinën në klasë, rritën shanset që individët të bëhen studentë elastikë.

"Nga ana tjetër, theksimi i zvogëlimit të numrit të klasave në shkolla mund të mos i bëjë mirë elasticitetit. Klasat më të vogla ose nuk kishin lidhje me elasticitetin ose ishin të pafavorshme për të."

Elasticiteti akademik përkufizohet si aftësia e një individi për t'u rezistuar fatkeqësive dhe për të ecur mirë në shkollë. Nuk është fikse dhe për këtë arsye mund të përmirësohet dhe lidhet me atë që ndodh në shkolla dhe klasa.

U analizuan të dhënat e 1594 studentëve në disavantazh të shkencës në Japoni dhe 1114 në Kinë, të gjithë të moshës 15 dhe 16 vjeç.

Madhësitë e klasave ishin nga më pak se 15 nxënës në më shumë se 50 për klasë.

Prof. Jiang shtoi: "Theksi i tepërt në zvogëlimin e madhësisë së klasave është i panevojshëm, pasi është i dëmshëm për shfaqjen e studentëve me nivele të larta elasticiteti.

"Në vend që të ndahen burime financiare për të zvogëluar madhësinë e klasave, do të ishte më efektive të investohej në ofrimin e mësuesve të shkencave me cilësi të lartë."

Pjesëmarrësit u grupuan në elasticitet të ulët, të mesëm ose të lartë.

Studiuesit panë se cilët faktorë të klasës, burimet e shkollës dhe kultura e shkollës rritën shanset për të qenë në grupin e nivelit të lartë.

Të gjithë studentët në studim kishin marrë pjesë në Programin e Vlerësimit Ndërkombëtar të Studentëve 2015 (PISA), një anketë ndërkombëtare e bazuar në pyetësorë.

PISA mat aftësinë e një nxënësi për të përdorur njohuritë e tyre të leximit, matematikës dhe shkencës. Disiplina e mësuesve dhe nivelet e mbështetjes ishin ndër çështjet e shumta të vlerësuara nga PISA. Nxënësit u vlerësuan gjithashtu për motivimin dhe sa ankth kishin ata gjatë provimeve.

Rezultatet treguan në përgjithësi se një e treta e studentëve shfaqën elasticitet të nivelit të lartë, një e katërta e ulët dhe pjesa tjetër e mesme. Studentët me rezistencë të lartë ishin shumë pozitivë ndaj shkollës, shkencës dhe karrierës së tyre të ardhshme.Ata gjithashtu i kushtuan më shumë kohë mësimit të shkencës se të tjerët, por përjetuan ankth rreth provimeve.

Gjetjet tregojnë se këta studentë përfituan nga disiplina në klasë, udhëzime të drejtuara nga mësuesi, mësimdhënie e bazuar në kërkime dhe mbështetje nga mësuesi. 

 Në Japoni, parashikuesi më i fuqishëm i elasticitetit të nivelit të lartë ishte mësimi i bazuar në kërkime, ndërsa në Makau, Kinë, ishte mësimi i drejtuar nga mësuesi.

Klasat më të vogla ose nuk patën ndikim në elasticitetin si në Makau ose patën një efekt negativ si në Japoni. Një rritje në madhësinë e klasës me vetëm një gradë rriti shanset që nxënësit e pafavorizuar në Japoni të arrinin notat më të mira dhe jo ato më të ulëta me 1.2 herë.

Gjetje të tjera nga studimi tregojnë se sjellja e keqe në klasë apo shkollë në përgjithësi minon elasticitetin.

Studiuesit rekomandojnë që mësuesit t'i udhëzojnë nxënësit për t'iu përshtatur rregullave, për të ruajtur disiplinën dhe për të përgatitur mësime në përputhje me nevojat e studentëve.