Trembëdhjetë lojtarë të Francës që nesër do të luajnë gjysmëfinalen e Kupës së Botës në Katar kundër skuadrës marokene kanë rrënjë të thella afrikane.

Pothuajse të gjithë ata në ekipin e trajnerit Didier Deschamps kanë lindur dhe janë rritur në Francë dhe janë krenarë për origjinën e tyre. Shumë kanë mbajtur zakonet e tyre për sa i përket ushqimit, muzikës dhe gjërave të tjera, por ata janë francezë dhe ndihen francezë. Ata do të këndojnë himnin, Marseillaise.

Baza multietnike e kombëtares franceze nuk është më lajm dhe konsiderohet e natyrshme. Vetë lojtarët e Deschamp pretendojnë se janë francezë dhe ata tashmë kanë refuzuar etiketën e Francës afrikane në kampionatin e fundit botëror. Argumenti mund të kthehet mbrapsht. Përkatësisht, disa futbollistë marokenë kanë lindur jashtë Marokut. Portieri Bounou në Kanada në Montreal. Cheddira në Itali në Loreto. Disa në Holandë e kështu me radhë.

Megjithatë është interesant fakti se Maroku, skuadra e parë afrikane që ka arritur në gjysmëfinale të Kupës së Botës, përballet me Francën, e cila ka shumë lojtarë me origjinë afrikane.

"Kjo gjysmëfinale në Kupën e Botës është si finalja e Kupës së Kombeve të Afrikës", tha dribluesi i paharruar i Nigerisë Jay-Jay Okocha, i cili luajti në tre Kupa Botërore.

Në Katar 2022, nëse përjashtojmë Marokun, Afrika tashmë ka pasur sukses. Në fazën e parë, Tunizia mundi Francën, dhe Kameruni mundi Brazilin.

Kombëtarja multietnike franceze ka një histori të gjatë. Raoul Diagne ishte lojtari i parë me lëkurë të errët që luajti për Francën në vitet 1930. Ai erdhi nga Guinea Franceze, një nga territoret franceze jashtë shtetit që ekziston ende. Në territoret e shpërndara përtej oqeanit, katër lojtarët e Deschams në Katar kanë rrënjë pak a shumë të largëta. Ata janë Varane, Areola, Coman dhe Marcus Thuram, djali i kampioni të Botës në vitin 1998, Lilian.

Rreth katër milionë shtetas franko-afrikanë jetojnë në Francë, duke përfshirë territoret jashtë shtetit, por ky numër mund të jetë i ulët. Sipas disa analistëve, 40 përqind e popullsisë franceze në tre gjeneratat e fundit do të kishte një ose më shumë komponentë të lidhur me Afrikën. Fenomeni mund të shpjegohet me emigrimin nga ish-kolonitë franceze në Afrikë. Gjatë shekujve, Franca sundoi një perandori pa kufij, midis Azisë, Afrikës dhe Amerikës.

Lista e vendeve afrikane ku flitet frëngjisht është shumë e gjatë: Kameruni, Bregu i Fildishtë, Mali, Algjeria, Tunizia dhe vetë Maroku. Rreth 150 milionë afrikanë flasin ose kuptojnë ose lexojnë frëngjisht. Lidhja gjuhësore mbetet e fortë pavarësisht se kolonitë nuk ekzistojnë më. Në shekullin e njëzetë, Maroku ishte një protektorat francez për një kohë të gjatë dhe u bë një shtet autonom vetëm në vitin 1956. Në Algjeri, lufta për pavarësi nga francezët zgjati nga viti 1954 deri në vitin 1962, dhe rreth 30,000 njerëz vdiqën. Në kohët moderne, çështja është zhvendosur në fushën e ekonomisë, ndaj Maroku është sot vendi afrikan në të cilin Franca ridrejton numrin më të madh të investimeve.

Kylian Mbappe ka një baba nga Kameruni dhe një nënë nga Algjeria.

"Jam krenar për trashëgiminë time afrikane. Një nga modelet e mia ishte George Weah (ish-sulmues i Milanit, tani president i Liberisë)", tha ai vite më parë.

Mbappe mund të kishte luajtur për Kamerunin apo Algjerinë, por pa menduar zgjodhi Francën, vendin ku ka jetuar gjithmonë dhe ku ndihet pjesë e tij deri në themel. Presidenti francez Emmanuel Macron madje e përfshiu atë në disa nisma.

Një temë tjetër janë vështirësitë e Afrikës, në të gjitha nivelet. Pak muaj më parë, francezi dhe ish-trajneri i Arsenalit, Arsene Wenger, anëtar i komisionit teknik të FIFA-s, foli për Mbappe.

"Ai u stërvit në Evropë. Nëse do të kishte lindur në Kamerun, nuk do të ishte bërë kampioni që është sot," tha ai.

Supozohet se ajo që donte të thoshte Wenger ishte se Afrika është një rezervuar i madh talentesh, pjesërisht i tretur për një sërë arsyesh, mungesë strukturash dhe gjëra të tjera. Ndodh gjithashtu që vendet afrikane po përpiqen të rikuperojnë kaq shumë pasuri futbolli. Kameruni, për shembull, u përpoq të bindë Aurelien Tchouameni, Kanten e ri në mesfushë. Ndodhi në fillim të vitit 2021 kur Tchouameni ishte ende duke luajtur për Monacon.

“Më intereson Franca”, shpjegoi ai në një intervistë dhe mbylli derën për kamerunasit.

Këtë verë, para se të transferohej te Real, ai ishte në Kamerun për të vizituar të afërmit në vendlindjen e familjes së tij.