Në 7 gusht të vitit 2016, në landfillin e Sharrës u gjet i vdekur një 17-vjeçar. Quhej Ardit Gjoklaj, dhe sot duhet të ishte 24 apo 25 vjeç. Ishte punësuar në sektorin e seleksionimit, dhe gjatë natës lodhja e kishte bërë që t’i mbylleshin sytë. Ndoshta kush e di se për çfarë ëndërronte kur makineria që ngarkonte mbetjet e futi nën rrota duke ia ndërprerë frymën…

Ardit Gjoklaj nuk ishte rastësisht atje! Ai u paraqit në ato ambiente pas një thirrje që iu kishte bërë Erion Veliaj banorëve të zonës, Kryetar Bashkie atë mot dhe deri sot, për të punuar në atë landfill që sipas tij plotësonte të gjitha kushtet, pagesat e sigurinë për punonjësit. Kjo siguri përforcohej dhe me faktin se garant për të ishte Bashkia Tiranë, e cila e mbante nën mbikqyrje, pra ishte përgjegjëse për atë ç’ka ndodh atje… 

Por Arditi sërish humbi jetën dhe siç do bëhej e ditur më pas, e gjitha ç’ka kishte premtuar Veliaj ishte një mashtrim. Për ata që e njihnin Veliajn kjo nuk ishte ndonjë e re, e reja në këtë histori ishte se iu ndërpre jeta pa e nisur një 17-vjeçari, i cili kishte shkuar në atë landfill për të siguruar paratë e librave… Në rast se Erion veliaj do kishte zbatuar ligjin moshë sot do ishte mes familjarëve. 

Por atë mot si dhe sot, nuk pamë njeri nga këta moralistët e tanishëm që indinjohen nga një poster elektoral të reagonte. Nuk e mbaj mend mirë, por me siguri do e kenë kaluar me ndonjë relativizëm se këto këto lloj aksidentesh ndodhin në të gjithë botën. Jeta vazhdoi normalisht. Moralistët luteshin që nënat të bënin nja tre Erion Veliaj, ndërsa vetë ky i fundit shihej në restorantet e Tiranës duke ngrënë e pirë verë me prokurorin e çështjes.

Kjo histori mu kujtua teksa tufa e atyre që mbrojnë me patos çdo gjë të pështirë, të neveritshme dhe hajdute në këtë vend, iu sulën në emër të moralit një posteri të Belind Këlliçit, i cili i drejtohej korrupsionit të Bashkisë së Tiranës, pisllëqeve që ndodhin përditë atje me gishtin e mesit. U revoltuan zabërhanët për një gisht, por nuk u revoltuan për një jetë që u shua. 

Sot ai djalosh që prehet në varrezat e Sharrës do ishte 24 vjeç!

Po fundja çu duhet kjo zbërhanëve të cilët në këtë rrumpallhanën tonë kanë veshur petkun e klerikut, artistit, apo gazetarit. Ata s’kanë asgjë të përbashkët me këto profesione, janë thjesht tufa e cila pret me gojë hapur kocken e radhës nga pushteti… 

Prandaj, t’i thuash “Fuck You!” modelit të Erion Veliajt në Bashkinë e Tiranës nuk është vetëm detyrë qytetare, nuk është vetëm revoltë sepse ai (Veliaj) takson me 240 euro në vit dhe fëmijet e djepit në kryeqytet, nuk është vetëm zemërim për orët e gjata në trafik, për pëçudnimin e qytetit, për talljen me anë të mashtrimit që na bën çdo ditë, për zhdukjen e historisë. Ato gishta janë simbol revolte për një drejtësi që nuk u bë kurrë, për dhimbjen që ndiejnë ata familjarë që shohin foton e djalit të tyre ende motak në pllakën e varrit, vetëm e vetëm se guxoi të shpresonte një jetë më të mirë…

Mjafton të mendosh këtë dhe do kuptosh se sa neveritës është zëri i këtyre sharlatanëve që sot na flasin në emër të moralit, sepse një djalë i ri si Belind Këlliçi  i tha ‘’Fuck You’’ publikisht korrupsionit dhe drejtësisë së pavendosur kurrë!