Në darkat e Uashingtonit, ka shumë humor të zi rreth mërgimit nëse ish-presidenti rimerr Shtëpinë e Bardhë.

Kjo është bërë tema e sezonit në darkat dhe pritjet e Uashingtonit. Ku do të shkoje nëse ndodh vërtet?

Në Portugali, thotë një ish-anëtar i Kongresit. Në Australi, thotë një ish-drejtor agjencie. Në Kanada, thotë një zyrtar i administratës Biden. Në Francë, thotë një kolumnist liberal. Në Poloni, thotë një ish-hetues.

Po bëjnë shaka. Pak a shumë. Të paktën në shumicën e rasteve. Është një humor i zi. Pjesa më e madhe e Uashingtonit zyrtar po përgatitet për mundësinë që ish-presidenti Donald J. Trump të rikthehet vërtet – këtë herë me "hakmarrjen" si misionin e tij të shpallur, diskutimi është se ku mund të shkojnë njerëzit në njëfarë mërgimi të vetëimponuar.

Pavarësisht nëse e kuptojnë apo jo, zhurma është një tregues i humorit të zymtë mes shumë njerëzve në kryeqytetin e vendit këto ditë. "Po sikur" shkon përtej perspektivës normale të një pale të pakënaqur për një zgjedhje të humbur.

Ai flet për nervozizmin për një president të mundshëm që flet për të qenë diktator për një ditë, që zotohet të "zhdukë" armiqtë që ai i quan "parazitë", që kërcënon të ndjekë penalisht kundërshtarët, që sugjeron një gjeneral që ai e konsideron të pabesë meriton "VDEKJEN", avokatët e të cilit thonë se ai mund të ketë imunitet edhe nëse urdhëron vrasjen e rivalëve politikë.

"Ndihem sikur në dy javët e fundit ajo bisedë për çfarëdo arsye sapo është intensifikuar," tha Miles Taylor, një ish-zyrtar i administratës Trump, i cili u bë një kritik i zëshëm i ish-presidentit. "Njerëzit po mendojnë se është shumë e qartë se nëse një mandat i dytë i Trump-it ndodh, do të jetë ekstrem."

Çdo gjë është në rregull me zotin Trump dhe aleatët e tij. Sipas tyre, problemi është frika e Uashingtonit. Ai është përçarësi i elitës. Ai po vjen për të shkatërruar "unipartinë" e tyre të korruptuar në pushtet. Nëse Uashingtoni është i mërzitur për mundësinë që ai do të kthehet, kjo është një pikë në favor për bazën e tij në të gjithë vendin që është e tjetërsuar nga njerëzit në pushtet.

Uashingtoni nuk ka qenë kurrë një territor pjellor i Trump-it. Ai fitoi vetëm 5% të votave në kryeqytetin e vendit në vitin 2020 dhe nuk është për t'u habitur që klasa qeverisëse është e shqetësuar nga sulmet ndaj "shtetit të thellë". Edhe shumë republikanë në kryeqytet janë nervozë për zotin Trump. Distrikti i Kolumbias deri tani ka qenë i vetmi vend përveç Vermontit që ka mbështetur Nikki R. Haley para zotit Trump në zgjedhjet paraprake republikane të këtij viti.

Por flirtimi i zotit Trump me gjuhën dhe figurat autoritare ka ngritur spektrin e një Uashingtoni shumë më ndryshe se gjatë mandatit të tij të parë, kur ai u frenua herë pas here nga republikanët tradicionalë, oficerët ushtarakë dhe zyrtarët e shërbimit civil në karrierë, të cilët kanë më pak gjasa ta rrethojnë atë për një sekondë. Retorika e tij këtë herë është përqendruar më shumë se më parë te pushteti dhe sesi do ta rriste atë dhe do ta përdorte nëse do të fitonte sërish.

"Pjesa tjetër e Amerikës mund të mos e marrë seriozisht atë që thotë ai," tha ish-kongresistja Stephanie Murphy, demokrate e Floridës, "por mendoj se po dëgjoni diskutimet e sikletshme në Uashington mes demokratëve dhe republikanëve, sepse, duke qenë se kanë punuar me të në të shkuarën, ata e kuptojnë se kur ai thotë diçka e ka seriozisht."

Znj. Murphy, që ka shërbyer në komitetin e Dhomës së Përfaqësuesve që hetoi ngjarjet e 6 janarit 2021, nuk hezitoi kur u pyet për Planin e saj B. "Në Portugali", tha ajo menjëherë. Ajo e ka menduar mirë. Portugalia është shumë tërheqëse - e bukur, e këndshme dhe më pak e shtrenjtë se kudo në Europë - dhe është në shumë lista të Uashingtonit.

Ka një spektër se sa seriozë janë realisht njerëzit. Znj. Murphy tha se në rastin e saj është kryesisht humor sarkastik. "Mendoj se po tregohem e shpenguar sepse do të doja të mendoja se nuk do të më duhej të bëhesha refugjate për herë të dytë në jetën time nga persekutimi politik", tha ish kongresistja, familja e së cilës iku nga Vietnami kur ishte fëmijë.

David Urban, një aleat i Trump-it, i cili punoi në fushatat e tij të 2016-ës dhe 2020-ës, tha se uashingtonasit e frikësuar janë të shqetësuar sepse nuk "shikojnë mburrjen dhe jo substancën" dhe po vuajnë nga "sindroma e çmendjes së Trump-it".

"Klasa llafazane është e tmerruar," tha ai. "Ka shumë njerëz që shohin anën e errët të hënës me Trump-in. Dhe ka një kontigjent të mirë në Uashington që mezi pret që ai të vijë këtu."

Ai shtoi: "Ata mendojnë vërtet se do të jetë fundi i demokracisë siç e njohim ne, dhe për mua kjo është e gabuar." Në fakt, tha zoti Urban, një presidencë e re e Trump-it do t'i nënshtrohej ende kontrolleve dhe ekuilibrave që do të frenonin çdo impuls ekstrem. "Ka shumë të rritur, shumë njerëz seriozë që do të duan të hyjnë në një administratë të dytë Trump."

Për më tepër, për të gjitha bisedat brenda Uashingtonit këtë pranverë se do të bëhet kiameti, shumë njerëz në të shkuarën janë zotuar se do të ikin nëse fitonte kandidati që ata kundërshtonin, qoftë George W. Bush për të majtët apo Barack Obama për të djathtët, por nuk e kanë bërë.

"Çdo katër vjet, sa herë që duket se një republikan mund të fitojë, demokratët ringjallin retorikën 'Do të largohem nga Amerika'. Megjithatë, asnjëri prej tyre nuk e bën këtë", tha Douglas Heye, një strateg republikan. "Kjo mund të jetë më shumë një taktikë për të tërhequr vëmendjen."

Por shumë njerëz në Uashington që spekulojnë për planet e udhëtimit nuk po kërkojnë publicitet. Shumë prej atyre që e kanë diskutuar këtë gjë ditët e fundit, e kanë bërë vetëm nëse garantoheshin se emrat e tyre nuk do të përdoreshin nga frika se mos e bënin veten një shënjestër.

Gama dhe vjetërsia e njerëzve që flasin për këtë është e habitshme. Ata përfshijnë zyrtarë aktualë dhe ish-zyrtarë të Shtëpisë së Bardhë, sekretarë të kabinetit, anëtarë të Kongresit, drejtorë agjencish, zyrtarë të inteligjencës dhe zbatimit të ligjit, oficerë ushtarakë, strategë politikë dhe gazetarë. Tema u ngrit në mënyrë të përsëritur në vorbullën e mbrëmjeve të Uashingtonit në darkën e fundit të Shoqatës së Korrespondentëve të Shtëpisë së Bardhë.

Një person i lartë në listën e armiqve të zotit Trump tha se planifikimi i arratisjes është një çështje e rregullt diskutimi mes atyre që janë shënjestruar ndër vite në llogaritë e rrjeteve sociale të ish-presidentit. Një tjetër objektiv i preferuar i Trump-it tha se kjo gjë përmendet "pa pushim", veçanërisht mes bashkëshortëve të atyre që shihen në rrezik. Një ambasador europian tha se takohet të paktën dy herë në javë me figura të Uashingtonit që bëjnë shaka se kanë nevojë për azil.

"Ka qenë pa dyshim një temë bisede," tha Steven A. Cook, një studiues i Lindjes së Mesme në Këshillin për Marrëdhëniet me Jashtë. Z. Cook nuk ka asnjë arsye personale për t'u frikësuar nga "hakmarrja" e zotit Trump-it, por i trembet fillimit të një forme më autokratike të qeverisjes si ajo që ka parë në vende si Egjipti dhe Pakistani.

Streha e tij e mundshme? Abu Dhabi, tha ai, duke pranuar ironinë se "një djalë i vogël hebre nga Long Island" mund të ndihet më i sigurt në Emiratet e Bashkuara Arabe se në atdheun e tij.

"Ndoshta për shkak se jemi në Uashington dhe është një flluskë, ndoshta po e mbivlerësojmë," tha zoti Cook. "Por nuk është aq e vështirë të imagjinohet sa dikur. Deri kohët e fundit, ndava idenë se Shtetet e Bashkuara ishin të spërkatura me pluhur zanash dhe kjo nuk mund të ndodhte këtu. Por ka ndodhur shpeshherë dhe mbase mund të ndodhë."

Me zotin Kuk, largimi është vetëm bisedë hëpërhë. Por të tjerët po shkojnë më tej. Ata kanë hulumtuar historinë e familjes për të parë nëse mund të kualifikohen për një pasaportë… le të themi në Irlandë, Poloni ose Gjermani. Ata kanë përditësuar pasaportat dhe kanë kërkuar prona për të blerë në Europë. Disa kanë punësuar avokatë për të eksploruar opsionet e tyre.

David A. Andelman, 79 vjeç, një gazetar për një kohë të gjatë i cili tashmë jeton me kohë të pjesshme në Francë, shkroi në faqen e internetit të CNN javën e kaluar se ai dhe gruaja e tij mund të transferohen atje me kohë të plotë nëse zoti Trump fitonte dhe kishte gjetur "një ndjenjë në rritje që nuk jemi vetëm." Ditën që rubrika e tij postoi në internet, tha ai, ndërmjetësi i tij i pasurive të paluajtshme në Francë mori 45 telefonata nga amerikanë që kërkonin të bënin të njëjtën gjë.

Një avokat që është përplasur me zotin Trump është ndër ata që kanë studiuar rrënjët e tij europiane në rast se duhet të vendosë vendbanimin. Biseda, tha ai, ka kaluar nga një shaka në një planifikim të kujdesshëm kontigjence. Do të ishte "çmenduri ta anashkalonim" rrezikun, tha ai.

Një ish-zyrtar i qeverisë që zemëroi zotin Trump tha se nuk është një bisedë boshe apo thjesht humor. Ndërsa ky person shprehu optimizëm se institucionet amerikane do të parandalonin padrejtësitë e mëdha, kushdo që vihej në shënjestër nga zoti Trump mund të goditej prapëseprapë nga hetimet, juritë e mëdha, tarifat e avokatëve dhe publiciteti karrierë-vrasës.

Brian Katulis, një studiues në Institutin e Lindjes së Mesme, i cili ka punuar në Këshillin e Sigurisë Kombëtare, Departamentin e Shtetit dhe Pentagon, tha se një mik nga administrata e Obamës së fundmi shkoi në Londër dhe filloi të kërkonte për prona të paluajtshme dhe shkolla.

"Unë nuk jam aq i alamuar," tha ai, duke shprehur besimin në elasticitetin e vendit. "Unë do ta drejtoj këtë anije nëse ajo fundoset, duke hedhur kova në det. Nuk mendoj se po fundoset. Por nëse fillon të marrë atë drejtim, qëndrimi im është të mos hidhem nga anija. Nuk kemi vende më të mira për të shkuar."