Rabat, Marok - Hind Sabouni ngrihet me krenari teksa kujton ecurinë historike të vendit të saj në Kampionatin Botëror të Futbollit, që eliminonte njërin pas tjetrit, yjet evropiane të futbollit dhe ish-fuqitë koloniale - Belgjikën, Spanjën dhe Portugalinë e Cristiano Ronaldo-s, duke u bërë kombi i parë arab dhe afrikan që arrin në gjysmëfinale.

Për mësuesen 26-vjeçare të anglishtes në kryeqytetin e Marokut dhe shumë nga bashkatdhetarët e saj si brenda këtij kombi të Afrikës Veriore ashtu edhe në të gjithë diasporën, situata është gati të bëhet më e ndërlikuar. E ka radhën Franca: Kampionia në fuqi dhe ish-sundimtarja koloniale e Marokut për pjesën më të madhe të gjysmës së parë të shekullit të 20-të.

Ndeshja e së mërkurës ka rezonancë politike dhe emocionale për të dy kombet. Ajo qëmton gjithçka që është komplekse në lidhje me marrëdhëniet në të cilat Franca ende ka ndikim të konsiderueshëm ekonomik, politik dhe kulturor.

"Kjo ndeshje është e vetme në llojin e saj," tha Sabouni. "Sidomos pasi Franca është tjetra që mundet."

"Ne mund t'i tregojmë pjesës tjetër të botës se Maroku nuk është më oborr  i Francës."

Për ish-protektoratin, ndeshja kundër kampiones në fuqi është një mundësi për të treguar se Maroku është një armik i frikshëm – të paktën në fushën e futbollit – edhe pse emigracioni midis dy vendeve i ka mjegulluar ndarjet për shumë njerëz në Francë dhe Marok se kë duhet të mbështesin të mërkurën në Katar.

Gjatë dekadës së fundit, marrëdhënia e Marokut me Francën ka ndryshuar. Sabouni tha se brezi i saj i marokenëve është i lodhur nga dominimi i Francës. Të rinjtë marokenë, tha ajo, “flasin anglisht në vend se flasin frëngjisht, ata blejnë më shumë produkte amerikane sesa franceze dhe madje ata që duan të kërkojnë një jetë më të mirë jashtë vendit, përpiqen të shmangin Francën”.

"Edhe pse kjo është vetëm një lojë futbolli, disa njerëz e shohin atë si një mundësi për hakmarrje," tha Sabouni.

Por jo të gjithë.

Kenza Bartali, një profesioniste e komunikimit në Rabat, nuk sheh asnjë ngjyrim politik në ndeshje. Ajo mori diplomën e saj master në Francë dhe jetoi për dy vjet në Paris dhe qytetet jugore të Nicës dhe Toulon midis 2016 dhe 2018. Ajo bëri "shokë të mrekullueshëm" që janë ende miqtë e saj sot. "Shumica e studentëve marokenë u trajtuan me respekt," tha 26-vjeçarja.

"Unë sinqerisht shpresoj që Maroku të kalojë në finale," tha Bartali. “Jam e vetëdijshme se do të jetë e vështirë sepse Franca është një ekip shumë i mirë, por ne shpresojmë për më të mirën”.

Ndjenjat e Sabouni rezonojnë me marokenët dhe afrikano-veriorët e tjerë në Francë. Megjithëse brezi i ri i emigrantëve dhe pasardhësit e tyre duket se janë më të qetë me identitete dhe gjuhë të shumta në Francë, ata ende përballen me diskriminim institucional, paragjykime racore dhe etnike në jetën publike, vështirësi ekonomike dhe mungesë të mundësive për punë.

Ashtu si në Kampionatet e mëparshëm Botërorë të Futbollit, Franca edhe një herë i është drejtuar ekipit të saj kombëtar të futbollit të përbërë nga lojtarë me prejardhje të ndryshme si dëshmi se vendi është bërë me të vërtetë një tenxhere ku shkrihen të gjithë, pavarësisht paragjykimeve të fshehura, të nxitura kundër emigrantëve nga politikanët e zgjedhur të krahut të djathtë.

Në foto: Tifozët e futbollit të Marokut festojnë fitoren e ekipit të tyre në rrugën Champs-Elysees pas ndeshjes çerekfinale të futbollit të Kupës së Botës midis Marokut dhe Portugalisë të shtunën, dhjetor. 10, 2022 në Paris.

Në çdo  ndeshje midis Marokut dhe Francës, ish-sundimtares koloniale të vendit të Afrikës së Veriut në turne ndërkombëtarë, emocionet janë të larta mes lojtarëve dhe mbështetësve të tyre.

Tregimet familjare të së kaluarës koloniale shfaqen në mesin e marokenëve dhe historitë e jetës së ashpër të emigrantëve në Francë mbushen me pikëpyetje për besnikërinë kombëtare.

Marokenët duke festuar në Rabat.