Natën e 4 shtatorit 1972, delegacioni olimpik izraelit u kthye në banesën e vet në Connollystrasse 31 në veri të Mynihut. Disa orë më vonë, një grup prej tetë militantësh palestinezë, të veshur me tuta dhe me armë në çanta, iu afruan rrethimit të Fshatit Olimpik.

Ndërsa sportistët nuk kishin asnjë dyshim, ata kapërcyen kangjellat dhe u ngjitën  në dy apartamentet ku strehoheshin izraelitët. Grupi u identifikua më vonë si fraksioni "Shtatori i Zi" i Organizatës për Çlirimin e Palestinës.

Militantët fillimisht u përballën me dy anëtarë të delegacionit izraelit, por i vunë poshtë ata dhe detyruan një trajner të mundjes që u plagos Moshe Ëeinberg t’iu gjente të tjera pengje.

Ëeinburg i drejtori sulmuesit e maskuar për në apartamentin ku strehoheshin mundësi, peshëngritës dhe trajnerë të tjerë izraelitë. Pas luftimeve me militantët, Ëeinberg dhe peshëngritësi Yossef Romano u qëlluan dhe u vranë.

Nëntë pengjet e mbetura u rrahën dhe u lidhën në një dhomë: arbitri i mundjes Yossef Gutfreund, trajneri i gjuajtjes Kehat Shorr, trajneri i pistës Amitzur Shapira, trajneri i skermës Andre Spitzer, gjyqtari i peshëngritjes Yakov Springer, mundësit Eliezer Halfin dhe Mark Slavin dhe peshëngritësit David Berger dhe Ze'ev Friedman.

Tetë izraelitë të tjerë në kompleksin e apartamenteve u fshehën ose u arratisën në fillim të sulmit dhe në fund u larguan. Sportistët nga Uruguai dhe Hong Kongu, të vendosur gjithashtu në këtë ndërtesë, u liruan.

Sulmuesit kërkonin lirimin e më shumë se 230 të burgosurve palestinezë që mbaheshin nga Izraeli si dhe të dy ekstremistëve të krahut të majtë në burgjet e Gjermanisë Perëndimore.

Izraeli refuzoi të negociojë. Gjermania u ofroi militantëve para "pa kufizim" ose pengje në këmbim, por të dy propozimet u refuzuan.

Gati 3,000 oficerë policie u vendosën brenda dhe përreth fshatit Olimpik, ndërsa snajperët rrethuan ndërtesën.

Ndërsa situata po ashpërsohej,, oficerët e policisë gjermane u dërguan në fshatin Olimpik për të nisur një operacion për t'i dhënë fund pengmarrjes. Ata u tërhoqën pasi sulmuesit kërcënuan se do t’i vrisnin izraelitët.

Përpjekja e dështuar për shpëtim

Autoritetet gjermane përfundimisht ranë dakord t’i transportonin sulmuesit dhe pengjet e tyre në Kajro me helikopter. Synimi ishte që ta çonin grupin në bazën ajrore të NATO-s aty pranë Fürstenfeldbruck për një goditje të armatosur për t'i dhënë fund sulmit.

Të pavetëdijshëm për numrin e vërtetë të sulmuesve dhe të përgatitur keq për një sulm, autoritetet u përpoqën të eliminonin militantët.

Por pas një përplasjeje me armë, sulmuesit e Shtatorit të Zi besohet se kanë hapur zjarr ndaj pengjeve të tyre dhe kanë shpërthyer granata brenda helikopterëve.

Të nëntë pengjet dhe një oficer policie gjermanoperëndimor vdiqën gjatë përpjekjes së dështuar të shpëtimit. Pesë nga sulmuesit vdiqën gjithashtu ndërsa tre të tjerët u kapën.

Dëshmitarët dhe të mbijetuarit vazhdojnë të jenë të përhumbur nga masakra, ndërkohë që Izraeli e ka akuzuar Gjermaninë.

Familjarët e sportistëve e akuzojnë Mynihun se nuk ka arritur të krijojë siguri në Fshatin Olimpik, pavarësisht parave të investuara në Lojërat.

Gjermania është akuzuar gjithashtu për injorimin e paralajmërimeve për një sulm të mundshëm dhe refuzimin e ndihmës nga Izraeli për ta zgjidhur çështjen e pengmarrjes.

Në dokumentet zyrtare të publikuara në vitin 2012 nga Izraeli, ish-shefi i inteligjencës Zvi Zamir tha se policia gjermane "nuk bëri as  përpjekjen minimale për të shpëtuar jetë njerëzore".

Vendimi i Komitetit Olimpik Ndërkombëtar (IOC) për të vazhduar Olimpiadën vetëm një ditë pas masakrës u dënua gjerësisht.

Viktimat e sulmit në Lojërat Olimpike të vitit 1972 më në fund u përkujtuan zyrtarisht gjatë ceremonisë së hapjes së Lojërave në Tokis vitin e kaluar.

Një marrëveshje që 'hap një derë'

Tani, 50 vjet pas masakrës, familjet e viktimave kanë arritur një marrëveshje kompensimi.

Qeveria gjermane ka konfirmuar se familjet e 11 atletëve izraelitë të vrarë do të marrin një total prej 28 milionë eurosh dëmshpërblim.

Të afërmit e viktimave kishin planifikuar t’i bojkotonin ceremonitë përkujtimore për përkujtimin e  50 –vjetorit të sulmit pa marrëveshje.

Familjet e sportistëve e  kanë akuzuar prej kohësh Gjermaninë për gabime para, gjatë dhe pas ngjarjeve të 5 shtatorit 1972.

Por fundi i kërkesës së kompensimit të diskutuar prej kohësh shëron vetëm disa nga plagët.

Deri në 70 të afërm ka të ngjarë të marrin pjesë në një ceremoni në Mynih të hënën  më 5 shtator), së bashku me presidentin gjerman Frank-Ëalter Steinmeier dhe homologun e tij izraelit Isaac Herzog.

Pyetjet vazhdojnë të bëhen nga familjarët e viktimave, të cilët thonë se Gjermania “nuk e di se çfarë kemi kaluar në 50 vitet e fundit”.

Me marrëveshjen e re, Gjermania gjithashtu ka pranuar dështimet që autoritetet kanë bërë gjatë sulmit dhe kanë lejuar rishikimin e historisë nga historianët.

Marrëveshja e kompensimit prej 28 milionë eurosh përfshin pagesat e bëra tashmë nga Berlini dhe është një rritje e konsiderueshme nga oferta fillestare prej 10 milionë eurosh për familjet.

Sipas agjencisë së lajmeve DPA, qeveria federale do të paguajë 22.5 milionë euro, shteti i Bavarisë 5 milionë euro dhe qyteti i Mynihut 500 mijë euro./ar.sh/SYRI.NET