Nga Ylli Manjani

Në të gjitha shoqëritë moniste dhe të narkoshtetit kërkohet fajtori në publik. Duhet një fajtor që të marrë përsipër mëkatin kolektiv.

Dhe fajin e ka gjithmonë i pamunduri, i dobëti, duarlidhuri, i vdekuri e viktima. Fajin gjithmonë e ka ai/ajo që flet, jo ai që bën gjëmën.

E mbani mend agjitacionin e propagandën?

Shpalleshe fajtor pse thua s’ka qumësht në dyqan. Njësoj edhe sot, fajin e ka ai që flet! Ndërkohë ai që bën gjëma është legjitim...

Le që ç'them kot dhe unë agjitacioni e propaganda.

Ne kolektivisht bëjmë me faj edhe atë që sëmuret.

“Vetë e ka fajin që u sëmur”.

“Është ftohur, kot bën se s’ka gjë”...

***

Nejse, mos harroni:

Vetëm përpara!

Pak shpejt po deshët se mbaruan vendet në varreza.