Që nga Koçi Xoxe, Kadri Hazbiu e shumë të tjerë, ministrat e brendshëm shqiptarë, janë ‘persekutuar’ herët a vonë si tradhtarë, apo si abuzues, apo si konspiratorë të dyshimtë dhe të rrezikshëm.

Mirëpo në ditët që po jetojmë, pas Saimes dhe Fatmir Xhafës, ka dalë në sfond ministri i ri, Lleshaj, gjithmonë e më shumë si një ministër, ish ushtarak, me mision shtypjen e protestave të Opozitës, me gaz dhe arrestime.

Një ministër i brendshëm ky, që nga një ministër me profil teknik, prejardhur nga ushtria dhe nga roli i këshilltarit, është duke u bërë sot, përditë e më shumë një ministër politik, që mban qëndrime të mirëfillta krejt të njëanshme, shpesh pa takt dhe acaruese.

Kalimi nga një ushtarak i lartë, dikur kandidat i Ramës për president të Republikës në vitin 2012, në ministrin më të bindur dhe urdhërzbatues të kryeministrit, në përballjen me popullsinë e pakënaqur dhe protestuese, Lleshaj, po kthehet në një bezdi të madhe kombëtare dhe po kthen mbrapsht shumë nga fitoret e brishta të demokracisë shqiptare.

Sidomos përdorimi i gazit, ndaj banorëve të ngujuar në mënyrë paqësore në shtëpitë e tyre te Bregu i Lumit, është një skandal i turpshëm, me të cilin shqiptarët apo e ashtuquajtura shoqëria civile, po mësohet të bashkëjetojë. Edhe përdorimi i gazit lotsjellës dhe helmues, tejet i përqendruar, si instrument torture apo ndëshkimi, ndaj turmave protestuese, krejt jashtë perimetrit të godinave strategjike, po kalon turpshëm pa nënvizimin dhe revoltën e duhur intelektuale, të majtëve apo të djathtëve, të atyre pa parti dhe pa ideologji partiake, por sëpaku, të dëshpëruar për të mbrojtur disa standarde, për trajtimin njerëzor të Njeriut.

Gjithmonë e më tepër Lleshaj, një urdhërzbatues i ftohtë, politikisht gjithmonë e më cinik, po shndërrohet në alteregon, apo në personalitetin e dyfishtë të dëshpërimit kryeministror, që qan me lot të fshehur, shkatërrimin e fasadës së ‘kryeministrit të dashur’ të popullit të vet.

Lleshaj dhe Rama, po bien në një dashuri patologjike pushtetdashëse me njeri tjetrin, kryeministri ka gjetur veglën e duhur dhunëzbatuese, ndërsa Lleshaj, ka gjetur më në fund ‘Fyrerin’ e tij të dashur dhe është gati me sa duket deri tash, ta ndjekë atë drejt ‘luftës totale’, kundër Opozitës dhe popullit protestues.

Sidomos në intervistat e shumta që ai po lëshon nëpër mediat mike të pushtetit, Lleshaj, po e kalon dhe cakun e rolit të shkruar për interpretim dhe zbatim, nga ‘Adolfi’ i vogël shqiptar, përndryshe nga kryebazhibozuku pa stabilitet psiqik, që na ra për hise ta kemi kryeministër.

Ai tani vetëmburret se është i aftë të ‘mposhtë’ Opozitën që sipas tij, mund të shndërrohet në një bandë për tu shtypur e shkelur, me gaz, shkopinj e dhunë policore.

Ky është një kërcënim i rëndë. Gabimi i tmerrshëm i ish gjeneral Lleshajt, lidhet me përfytyrimin e gabuar që ka për kryeministrin e tij, duke e pandehur rrejshëm një kryekomandant të vërtetë.

Gjeneral, kryeministri juaj, është thjesht një piktor me ekspozita të sponsorizuara si kryeministër, por shpërthyes si një aktor plot talent dhe një biznesmen i thekur dhe i pangopur underground.

Ai pra, është një komedian apo klloun virtuoz, një aktor komik, që luan si serioz rolin e kryeministrit apo të kryekomandantit, ndërsa juve, ju është ndarë pjesa e rëndë dhe e zymtë, e goditjes së vërtetë dhe reale, me shkopinj, gaz dhe dhunë, ndaj spektatorëve që nuk duan ta duartrokasin më, por thjesht duan ta përzënë nga skena, këtë dështak burrë, veshur me kostume të shtrenjta të bëra me dorë në atelietë më të mira të Milanos së luksit, por gjithashtu një zhgënjyes spektakolar.

Jeni i gatshëm ta ndiqni deri në fund në aventurën e tij që po shkon drejt fundit? Do të vetëflijoheni në bunkerin e vogël, të ‘Adolfit’ tonë të vogël, si ish gjeneral besnik, pavarësisht se keni hyrë në skenë në epilogun e tragjikomedisë së spektaklit të tij?

Ju qofshi! Sidoqoftë kjo është zgjedhja juaj…