Shkencëtarët pretendojnë se kanë plotësuar një boshllëk të munguar në historinë njerëzore duke zbuluar se ku kaloi homosapiensi që u largua nga Afrika 20,000 vjet para se të vendosej në Euroazi.

Dihet prej kohësh se paraardhësit tanë të lashtë u larguan nga kontinenti rreth 70,000 vjet më parë dhe u përhapën në të gjithë Azinë dhe Europën 45,000 vjet më parë, por vendi ku ata kaluan kohën në mes të kësaj periudhe ka qenë prej kohësh një mister.

Një ekip kërkimesh ndërkombëtare përcaktoi se rreth një mijë nga këta udhëtarë jetonin në një zonë që shtrihej në Lindjen e Mesme, e njohur si Rrafshnalta Persiane.

Realizimi u bë duke përdorur ADN-në e lashtë dhe prova paleoekologjike që tregojnë se ky rajon do të kishte përfaqësuar një habitat ideal para se të vazhdonin të vendoseshin në Azi dhe Europë.

Luca Pagani nga Universiteti i Padovës në Itali, autor i vjetër i studimit tha: "Rezultatet tona ofrojnë pamjen e parë të plotë të vendndodhjes së paraardhësve të të gjithë jo-afrikanëve të sotëm në fazat e hershme të kolonizimit të Euroazisë".

Ekipi analizoi gjenomet e lashta nga Euroazia Qendrore Perëndimore dhe Kina, duke zbuluar se paraardhësit e euroaziatikëve të sotëm dolën nga qendra 45,000 vjet më parë dhe kolonizuan pjesën më të madhe të Euroazisë dhe Oqeanisë.Më pas u krijuan simulime për të parë pas në kohë peizazhin dhe klimën e Rrafshnaltës Persiane, duke zbuluar se ishte më e lartë gjatë kohës kur mbërriti homo sapiens. Kjo, sipas studiuesve, u dha paraardhësve tanë një avantazh ndaj zonave përreth.

"Për më tepër, prania e një zone të qëndrueshme të vendosur në të dy brigjet e Detit të Kuq dhe që shtrihet përgjatë Detit Mesdhe duket se ofron një habitat të përshtatshëm", thuhet në studimin e publikuar në Nature.

Këta njerëz jetonin në grupe të vogla dhe të lëvizshme gjahtarësh-mbledhësish, thanë studiuesit. Vendndodhja e qendrës ofroi një sërë mjedisesh ekologjike, nga pyjet tek kullotat dhe savanat, që luhateshin me kalimin e kohës midis intervaleve të thata dhe të lagështa.

Kishte burime të shumta në dispozicion, me prova që tregojnë gjuetinë e gazelës së egër, deleve dhe dhive, tha bashkautori i studimit Michael Petraglia me Universitetin Griffith të Australisë.

"Dieta e tyre përbëhej nga bimë të ngrënshme dhe kafshë të mëdha gjahu," vazhdoi ai.

Grupet e gjjahtarëve-mbledhës dukej se kishin praktikuar një mënyrë jetese sezonale, duke jetuar në ultësira në muajt e ftohtë dhe në rajonet malore në muajt e ngrohtë.'

Njerëzit që banonin në qendër në atë kohë kishin lëkurë të errët dhe flokë të errët, ndoshta të ngjashëm me popujt Gumuz ose Anuak që tani jetojnë në pjesë të Afrikës Lindore.

"Arti i shpellave u shfaq në të njëjtën kohë sapo njerëzit u larguan nga qendra. Pra, këto arritje kulturore mund të ishin krijuar gjatë kohës që ishin në qendër," tha Pagani.

Megjithatë, asnjë mbetje e fosilizuar e homo sapiensëve nuk është gjetur në Rrafshnaltën Persiane, por është gjetur në Arabi dhe Levant - ky grup ishte pasardhës i drejtpërdrejtë i atyre nga qendra, pohoi studimi.

Homo sapiensët nuk ishte specia e parë njerëzore që jetonte jashtë Afrikës - duke përfshirë zonën që përfshin qendrën. Ndërthurja e lashtë nga speciet tona ka lënë një kontribut të vogël të neandertalit në ADN-në e jo-afrikanëve modernë.

"Neandertalët janë dëshmuar në zonë para mbërritjes së homosapiensëve, kështu që qendra mund të ketë qenë vendi ku ndodhi ai ndërveprim", tha Vallini./dailymail