The Guardian i ka kushtuar një artikull luftës në Ukrainë dhe mundësisë së përshkallëzimit të saj. Në artikull thuhet se NATO po bëhet gjithmonë e më e pamatur mbi Rusinë dhe mënyrën sesi duhet ta trajtojë luftën në Ukrainë. Sipas këtij artikulli, edhe rrjedhja e informacionit ushtarak gjerman të Rusisë e dëshmon këtë, që do të thotë se NATO po lëviz nga strategjia e hershme për mosnderhyrjen në konfliktet lokale, çka mund të çojë në zgjerim të konfliktit.

Analiza e The Guardian:

Rrjedhja nga Moska e një diskutimi 38-minutësh midis kreut të Luftwaffe dhe oficerëve të lartë për dërgimin e raketave të lundrimit Taurus në Ukrainë tregon se vullneti i NATO-s për të mos përshkallëzuar luftën aktuale po dobësohet.

Takimi, i cili thuhet se u mbajt në një linjë të pakriptuar, kishte gjithë fshehtësinë e një bisede në grup mes adoleshentëve. Ky takim nxiti pretendimin e Vladimir Putin se kjo është një luftë e perëndimit kundër Rusisë, me Ukrainën si një përfaqësues të thjeshtë.

Objektivi i justifikuar i perëndimit në Ukrainë ishte të ndihmonte në parandalimin e përpjekjes së Putinit për të rrëzuar qeverinë e zgjedhur të Kievit. Kjo u arrit në disa muaj, falë ushtrisë ukrainase, me mbështetjen logjistike perëndimore. NATO-ja në asnjë moment nuk e rrezikoi atë pararendësin e vjetëruar të kaq shumë luftërave të kaluara evropiane, përshkallëzimin e pamatur të një konflikti lokal në një konflikt në të gjithë kontinentin.

Por ndërsa konflikti në Ukrainë ka arritur në ngërç të parashikueshëm, strategjia e NATO-s ka humbur çdo koherencë. Ky është momenti kur luftëra të tilla dalin jashtë kontrollit. Prej dy vitesh, liderët perëndimorë kanë lustruar imazhet e tyre maço në shtëpi duke vizituar dhe duke i kërkuar presidentit të Kievit, Volodymyr Zelenskiy të kërkojë fitoren totale me ndihmën e tyre. Ishte premtimi i preferuar i Boris Johnson-it, por atëherë votuesit e tij thjesht paguanin për të, nuk vdisnin. Emmanuel Macron i Francës ka sugjeruar edhe dërgimin e trupave.

Po aq e parashikueshme ishte se fitorja totale nuk ishte kurrë në letra. Kjo do të thoshte se në një moment do të lindnin dyshime. Jens Stoltenberg, sekretari i përgjithshëm i NATO-s, tani deklaron se duhet ndryshuar kursi, pa thënë se çfarë do të thotë kjo. Gjeneralët e Gjermanisë mund të duan përshkallëzim, por kancelari i saj, Olaf Scholz, ka qenë prej kohësh i kujdesshëm. Po kështu, është gjithashtu një pjesë e madhe e opinionit publik amerikan, ndërsa sekretari i shtetit, Antony Blinken, vëren vetëm se perëndimi duhet të sigurojë që lufta e Rusisë “vazhdon të jetë një dështim strategjik”.

Moska në luftë mund të luajë gjithmonë gjatë. Edhe pse dukej e tmerrshme në atë kohë, marrëveshja e diskutuar në pranverën e 2022. Në vend të kësaj, Ukraina është bërë gjithnjë e më shumë si një mercenar i NATO-s për gjeneralët perëndimorë që duan të rrisin buxhetet e tyre dhe të rijetojnë lojërat e luftës së ftohtë të rinisë së tyre. Çmimi paguhet nga taksapaguesit e tyre dhe të rinjtë e Ukrainës.

Evropa Perëndimore nuk ka asnjë interes në përshkallëzimin e luftës në Ukrainë përmes shkëmbimit të raketave me rreze të gjatë. Ndërsa duhet të rrisë mbështetjen e saj logjistike për forcat ukrainase, ajo nuk ka asnjë interes strategjik në dëshirën e Kievit për ta dëbuar Rusinë nga zonat me shumicë rusishtfolëse të Krimesë ose Donbasit. Ajo ka çdo interes për të kërkuar me zell një zgjidhje të hershme dhe për të filluar rindërtimin e Ukrainës.

Sa i përket sanksioneve të “fuqisë së butë” të Perëndimit ndaj Rusisë, ato kanë dështuar keq, duke prishur ekonominë tregtare globale në këtë proces. Sanksionet mund të jenë të dashura për diplomatët dhe grupet e mendimit perëndimorë. Ata madje mund të lëndojnë dikë, jo më pak përdoruesit e energjisë në Britani, por ata nuk e kanë shkatërruar ekonominë ruse apo nuk e kanë ndryshuar mendjen e Putinit. Këtë vit ritmi i rritjes së Rusisë pritet të tejkalojë atë të Britanisë.

Paaftësia e rëndë e një çerek shekulli të ndërhyrjeve ushtarake perëndimore duhet të na kishte dhënë disa mësime. Me sa duket jo.