Nga Maram Humaid (gazetare palestineze)

Jeta në Gaza ka qenë gjithnjë e vështirë, por ne u përpoqëm të jetonim, të ëndërronim dhe të lulëzonim. Edhe të shpresosh tani duket si luks.

Rripi i Gazës - Vogëlushi im Iyas ka mbushur tre muaj dhe nipi im Ezz sapo ka mbushur një muaj.

Kjo është letra ime për ta:

Të dashur vogëlushët Iyas dhe Ezz, unë e kuptoj që ju ndjeni se diçka nuk është në rregull. Reagimet tuaja ndaj shpërthimeve janë të dukshme - dridheni dhe qani pas çdo shpërthimi. Ndonjëherë, ju kërkoni përgjigje në fytyrat tona, të shqetësuara nga bombardimet e vazhdueshme dhe avionët mbi ne gjatë natës.

Vogëlushët e mi të dashur, e shkruaj këtë letër me shpresën se do të rriteni në një botë të sigurt për ta lexuar. Megjithatë, për fat të keq, kjo është e pasigurt. Situata e vazhdueshme më detyron ta dokumentoj këtë dëshmi për brezin tuaj. Ndërsa shikoj në sytë tuaj, imagjinoj foshnjat e lindura para kohe në spitalin al-Shifa duke u zhvendosur, duke rrezikuar jetën e tyre.

Bota është shndërruar në një varrezë për qeniet më të pafajshme. Mendoj për historitë e dhimbshme të prindërve që nuk kanë mundur të arrijnë te fëmijët e tyre në pritje për shkak të pushtimit tokësor ose, më keq, atyre që mund të jenë zhvendosur ose vrarë. Vogëlushët e mi, zemra ime qan pa masë. Çdo ditë në spital derdh lot për fëmijët që rriten mes këtij kaosi. Unë qaj kur i shoh duke qeshur në çadrat e improvizuara, në padijeni të fatkeqësisë tragjike që shpaloset rreth tyre - një realitet që ata mund ta kuptojnë vetëm në të ardhmen.

Të dashurit e mi, mirëqenia juaj në këto rrethana tragjike na shqetëson thellë ne, prindërit tuaj. Javën e kaluar, të qarat dhe shqetësimet tuaja të pandërprera na hutuan derisa dhimbja e veshkave të gjyshes suaj zbuloi shkakun - ujin e papastër. Pavarësisht ndërgjegjësimit tonë, ne nuk kishim alternativë, duke na çuar në një kërkim për shishe uji mineral të pastër për sigurinë tuaj. Çdo ditë, shkonim në spital, gjithashtu në vendin tim aktual të punës si gazetare, duke kërkuar informacion për çdo burim uji në dispozicion.

Gëzimi i kthimit në shtëpi me ujë ndihej i ngjashëm me mbajtjen e një thesari, një kujtesë e kaosit që rrethon një domosdoshmëri themelore - ujin. Mungesa shtrihet përtej ujit, duke na shqetësuar për qumështin tuaj pluhur gjithmonë e më të paktë dhe sasinë e pelenave. Ezz, pavarësisht sfidave, babai juaj arriti të siguronte qumështin pluhur për ju. Por Iyas, na u desh të ndërronim qumështin tënd pluhur për shkak të mosdisponueshmërisë, duke rrezikuar një siklet të përkohshëm.

Ndërsa lundrojmë në këtë betejë të vërtetë të etjes dhe urisë, diskutimi për qumështin pluhur më të përshtatshëm për ty duket luks. Gjithçka tani sillet rreth parandalimit të urisë. Unë dua t'ju njoh me këtë botë "të mrekullueshme" që dëshmon luftën tonë nën mjete të ndryshme gjenocidi. Përtej mungesës së ujit dhe ushqimit, ka mbi një muaj pa energji elektrike, internet, rrjete komunikimi, furnizime supermarketesh, bukë apo karburant.

Sulmet ajrore të vazhdueshme shkaktojnë gjakderdhje pa fund, duke shënjestruar çdo aspekt të jetës, duke e bërë këtë botë të pasigurt për foshnjat e pafajshme si ju. Çdo ditë në spital, unë shoh trupa të mbështjellë me qefinë të përgjakur – gra, burra dhe pleq – por ato që më copëtojnë shpirtin janë trupat e fëmijëve. Foshnjat këtu mësojnë tingujt e raketave para melodive të fëmijërisë.

I shpërngulur, të shkëputur, të humbur dhe të rrethuar – kjo është mënyra se si populli i Gazës e përballon agresionin e vazhdueshëm izraelit.

Të dashurit e mi, kjo mund të jetë letra ime e fundit. Mos harroni të mos i falni ata që qëndruan të heshtur përballë vuajtjeve tona. Jeta në Gaza ka qenë gjithmonë e vështirë, por ne u përpoqëm të jetonim, të ëndërronim dhe të lulëzonim. Tani, keqardhja pushton çdo moment që kemi përfytyruar duke ju sjellë në një jetë më të mirë.

Teksa ju shoh duke buzëqeshur e duke mbajtur dorën e njëri-tjetrit mes kaosit më copëtohet shpirti. Shpresa për një të ardhme më të mirë këtu është e pakët; e ardhmja duket se premton vetëm më shumë tortura./Aljazeera - Syri.net