Nga Kastriot Dervishi

Veli Halit Juba, lindur në Shkodër, banues në Tiranë, ishte 68 vjeç ku u gjykua. I diplomuar në akademi ushtarake në Turqi, ai njihej si njeri i pasur që posedonte flori. Ai i përfshi në një procesi që e dënoi me vdekje.

Gjykata Ushtarake Tiranë, me vendimin nr.338, datë 17.7.1946, përveç tij dënoi me burgime edhe shtetasit: Adlije Taka, Qazim Shahini, Vasil Tashko, Aleks Sherko, Jorgji Çekiçi, Mas’har Mëniku. Të gjithë dënoheshin për veprimet e Veliut me paratë e veta. 

Më 18.7.1946, Gjykata Ushtarake Tiranë, njoftonte Gjykatën e Lartë Ushtarake se Veli Juba ishte ekzekutuar në orën 18.30 të asaj dite.

Njoftimi (i korrektuar) kishte këtë përmbajtje:

“Në burg i pandehuri i shkroi një letër familjes ku midis të tjerash thosh: ‘Dënimi im është i padrejtë’. Pastaj porosiste të birin që të donte nënën dhe gruan e tij, të shkonte mirë me to. Në kohën kur do të pushkatohej tha: ‘Pushkatimi im është i padrejtë se edhe pejgamerët kanë bërë gabime dhe janë fal. Pastaj si myslimanë që jeni, duhet të më kishin prurë një hoxhë. Kur të më pushkatoni, duhet të më varrosni dhe jo të më lini siç keni lënë të tjerët që i kanë ngrënë qentë, pse Zoti është i madh’. Kur u pyet nëse kishte florinj janë jo, u përgjigj se ai ka qenë një nga bejlerët më havërda. Kur u pyet në kishte florinj të tjetër apo jo, me përjashtim të sasisë që i është gjetur në shtëpi, i ra të fikët, duke thënë: ‘Edhe ato i paskët marrë?!’. Dhe në këtë moment u pushkatua”.