Pallati Buckingham ka refuzuar një kërkesë për të kthyer eshtrat e një princi etiopian, i cili u varros në Kështjellën Windsor në shekullin e 19-të.
Princi Alemayehu u dërgua në Mbretërinë e Bashkuar vetëm në moshën shtatëvjeçare dhe mbeti jetim pasi nëna e tij vdiq gjatë udhëtimit.
Mbretëresha Viktoria pastaj u interesua për të dhe organizoi arsimimin e tij dhe përfundimisht varrimin e tij kur vdiq në moshën 18-vjeçare.
Por familja e tij dëshiron që eshtrat e tij të kthehen në Etiopi.
“Ne duam që eshtrat e tij të kthehen si familje dhe si etiopianë, sepse ai nuk është vendi në të cilin ai ka lindur”, tha një nga pasardhësit mbretërorë Fasil Minas për BBC.
“Nuk ishte e drejtë” që ai të varrosej në Mbretëri të Bashkuar, shtoi ai.
Por në një deklaratë dërguar BBC-së, një zëdhënës i Pallatit të Buckingham tha se heqja e eshtrave të tij mund të prekë të tjerët të varrosur në Kështjellën Windsor.
“Ka shumë pak gjasa që do të ishte e mundur të zhvarroseshin eshtrat pa e shqetësuar vendin e prehjes së një numri të konsiderueshëm të të tjerëve në afërsi”, tha pallati.
Deklarata shtoi se autoritetet në kishë ishin të ndjeshme ndaj nevojës për të nderuar kujtimin e princit Alemayehu, por se ata gjithashtu kishin “përgjegjësinë për të ruajtur dinjitetin e të ndjerit”.
Se si princi Alemayehu përfundoi në Britaninë e Madhe në një moshë kaq të re ishte rezultat i veprimit perandorak dhe dështimit të diplomacisë.
Në 1862, në një përpjekje për të forcuar perandorinë e tij, babai i princit, Perandori Tewodros II, kërkoi një aleancë me Mbretërinë e Bashkuar, por letrat e tij për të forcuar çështjen e tij nuk morën përgjigje nga Mbretëresha Victoria.
I zemëruar nga heshtja dhe duke i marrë gjërat në duart e tij, perandori mbajti peng disa evropianë, mes tyre edhe konsullin britanik. Kjo nxiti një ekspeditë të madhe ushtarake, duke përfshirë rreth 13,000 trupa britanike dhe indiane për t’i shpëtuar ata.
Në prill 1868 ata rrethuan kështjellën malore të Teëodros në Maqdala në Etiopinë veriore dhe brenda pak orësh pushtuan mbrojtjen.
Perandori vendosi që më mirë të vriste veten sesa të ishte i burgosur i britanikëve, një veprim që e ktheu atë në një figurë heroike mes popullit të tij.
Pas betejës, britanikët plaçkitën mijëra artefakte kulturore dhe fetare. Këto përfshinin kurora ari, dorëshkrime, gjerdan dhe fustane.
Historianët thonë se duheshin dhjetëra elefantë dhe qindra mushka për të larguar thesaret, të cilat sot janë të shpërndara nëpër muzetë dhe bibliotekat evropiane, si dhe në koleksione private.
Britanikët morën gjithashtu princin Alemayehu dhe nënën e tij, perandoreshën Tiruwork Wube.
Britanikët mund të kenë menduar se kjo ishte për t’i mbajtur ata të sigurt dhe për të parandaluar që ata të kapeshin dhe ndoshta të vriteshin nga armiqtë e Teëodros, të cilët ishin afër Maqdala-s, sipas Andreë Heavens, libri i të cilit “Princi dhe plaçkitja” rrëfen jetën e Alemayehut.
Pas mbërritjes së tij në Britani në qershor 1868, gjendja e vështirë e princit dhe statusi i tij si jetim shkaktuan simpatinë e mbretëreshës Viktoria. Të dy u takuan në shtëpinë e pushimit të mbretëreshës në Isle of Wight, në brigjet jugore të Anglisë.
Ajo pranoi ta mbështeste financiarisht dhe e vuri nën kujdestarinë e kapitenit Tristram Charles Sawyer Speedy, njeriu që kishte shoqëruar princin nga Etiopia.
© SYRI.net
Rusia kryen sulme në Kharkiv, Zelenskyy njofton për marrjen në kontroll të disa zonave
Pse Orban po kërkon të ndryshohet statusi i Hungarisë në NATO
Reagime negative pasi fëmijët myslimanë në Itali përjashtohen nga studimi i Dantes
Denonco
Merrni lajmet më të fundit nga SYRI.net në çdo moment dhe kudo që të jeni!
