Në këtë ditë, 33 vjet më parë, në stadiumin Maksimir të Zagrebit filloi shpërbërja e Jugosllavisë dhe fillimi i luftërave të përgjakshme të viteve '90 të shekullit të kaluar.

Më 13 maj 1990, Dinamo duhej të priste në Maksimir liderin e kampionatit të Jugosllavisë, Crvena Zvezda, por ndeshja nuk u luajt për shkak të trazirave të tifozëve.

Ndonëse Zvezda e kishte siguruar titullin kampion, rreth 3000 ultras të tyre më të zjarrtë shkuan në Zagreb dhe u përleshën në rrugë me tifozët e Dinamos, Bad Blue Boy.

Por ky ishte vetëm fillimi i trazirave edhe më të mëdha në stadium. Ndeshja u luajt vetëm disa javë pas zgjedhjeve të para demokratike në Kroaci, në të cilat fitoi HDZ-ja dhe ndeshja u përdor për qëllime politike. Bad Blue Boys mallkuan Sllobodan Millosheviçin dhe tifozët e Cervena-s, ndërsa beogradasit mallkuan Franja Tuxhman dhe këngëtaren Tajça, të cilat tetë ditë më parë përfaqësonin Jugosllavinë në Eurovision Song Contest në Zagreb.

Tifozët e Cervenës të ashtuquajtur “Delije”, udhëhiqeshin nga krimineli i luftës Zheljko Raznatovic Arkan dhe ai urdhëroi sulmin ndaj shikuesve që ndodheshin sipër tyre në tribunën jugore. Milicia nuk reagoi dhe Bad Blue Boys vendosën t'i merrnin gjërat në duart e tyre. Ata çanë gardhin në tribunën veriore dhe vrapuan në fushë për t'u përballur me Delian.

Milicia u ngrit në këmbë për të mbrojtur Delin dhe filloi të merrej me tifozët e Dinamos dhe kapiteni i Bluve Zvonimir Boban vendosi të ndërhyjë në konflikt në atë moment, duke goditur me shkelma milicin Refik Ahmetovic dhe që nga ai moment u bë simbol i luftës kroate për pavarësi.

Kolegët i kërkuan Ahmetovicit të përdorte armën, por ai nuk e bëri këtë.

“Nëse do të ishte nisur drejt meje herën e dytë, do ta kisha qëlluar dhe ndoshta do ta kisha vrarë. Trajneri i Dinamos, Josip Kuzhe, më shpëtoi edhe mua, edhe atë, po të ishte nisur drejt meje, do ta kisha vrarë dhe do të shkoja në burg ku do të isha vrarë kur të fillonte lufta”, tha Ahmetovic vite pas incidentit.

“Mund të them vetëm se kam reaguar ndaj një padrejtësie të madhe që ishte aq e dukshme sa që thjesht një njeri me dinjitet minimal dhe krenari kombëtare ose një njeri që ka një ndjenjë drejtësie minimale nuk mund të qëndrojë i qetë. Ai nuk mund të mos reagojë në një farë mënyre. Betohem, kam bërtitur lloj-lloj gjërave milicëve dhe ka pasur shumë provokime nga ana ime para se milicia të më godiste dhe më pas ta godas”, tha Boban, i cili u dënua për ngjarjen me 9 muaj pezullim dhe trajneri Ivica Osim nuk e përfshiu në mesin e të grumbulluarve të Botërorit të Italisë.

Trazirat e mëdha në stadium kanë zgjatur gati dy orë dhe kanë vazhduar në rrugët e Zagrebit deri në orët e vona të natës. Sipas informacioneve zyrtare janë lënduar 79 milici dhe 59 tifozë, ndërsa jozyrtarisht janë plagosur mbi 200 persona. Fatmirësisht nuk ka pasur të vdekur.

Ndeshja nuk u luajt kurrë, dhe shumë e konsiderojnë atë momentin kur përfundimisht filloi shpërbërja e Jugosllavisë dhe pika e kthesës pas së cilës nuk kishte kthim prapa, dhe preludi i luftërave të përgjakshme në Kroaci, Bosnjë e Hercegovinë dhe Kosovë që pasuan.