Arben Drenofci15/08/2023 15:43

Begaj, gjenerali i tredhur Teksa rrinte i ulur e këmbëbashkuar në kolltukun e vizitorëve të zyrës së Kryeministrit Rama mbrëmjen e 3 Qershorit 2022, Bajram Begaj e kishte kuptuar dhe vendosur tashmë që kishte ardhur momenti të dorëzonte armët. Ai do të dorëzonte, jo vetëm armët e inventarit personal për t’i kthyer në magazinat e ushtrisë që kishte drejtuar, shoqëruar me kostumin e hijshëm të gjeneralit, por mbi të gjitha çdo armë politike e institucionale që do të fitonte me zgjedhjen si President i Republikës. Mjeku-ushtarak i dorëzoi këto armë ende pa i marrë. Në këmbim të uljes në zyrën e shumëpërfolur, që Ilir Meta e kishte mbushur me zhurmë e rrëmujë për 5 vjet, gjeneralin e kishin tredhur, ende pa e vendosur fundshpinën në kolltukun më të rëndësishëm të shtetit. Për të kaluar nga kolltuku i vizitorëve të zyrës së shefit të qeverisë, ku duhet të rrish këmbë e duarbashkuar, deri në kolltukun e zyrës së Presidentit, mund të jetë një rrugë e gjatë dhe e pamundur apo një mundësi e mirë rrugëshkurtër. Këtë e kishin vendosur tashmë të tjerë. Begaj ndoshta nuk kishte mundësi të thoshte “jo”. Ai duhet ta niste e vazhdonte atë detyrë vetëm me “po”. Ndryshe nuk do të ishte shtetari numër 1 i Republikës. Këtë rëndësi ia jepte Kushtetuta e Protokolli, por ia kishin marrë “të plotfuqishmit”. Dhe që “të gjithëpushtetshmit” të kërkonin edhe pushtetin e vetëm që u kish mbetur pa kontroll, kjo ishte normale. Jonormale në këtë histori ishte vetëdorëzimi pa kushte i gjeneralit, i pafuqishëm dhe i pavullnetshëm për të bërë detyrën e Presidentit siç e shkruan Kushtetuta. Tashmë prej më shumë se një viti në Presidencë, Bajram Begaj vërtetoi se zgjodhi të ishte një noter i rregullt e i disiplinuar, edhe kur nuk ka mundësi të përdorë dorën e djathtë. Ndaj të habitesh pse Begaj nuk u shpreh për ligjin për Akademinë e Shkencave apo atë të studentëve të mjekësisë është luks jo i vogël. Jo vetëm se ligji i parë dhe i fundit i kthyer nga Presidenti në Kuvend në këto 13 muaj në detyrë ka qenë ai për dekoratat (ku Begaj zihej me Kuvendin e Kryeministrinë për 5 dekorata më shumë për qoka), por sepse askush në këtë vend nuk ka dëgjuar nga Kreu i Shtetit se çfarë mendon për gjëra shumë më të rëndësishme. Për shembull: A e di dikush se çfarë mendon Presidenti për Ballkanin e Hapur dhe rolin e Shqipërisë në këtë nisëm? A e di dikush, nëse Presidenti është i qartë që kjo nisëm vazhdon ende apo është mbyllur në sirtarë? A e di dikush se çfarë mendon Presidenti për emërimet e ambasadorëve, pjesa më e madhe e të cilëve po kthehen në atdhe si pas një lufte dhjetëvjeçare, të ngarkuar me probleme shëndetësore për shkak të moshës? A e di dikush se çfarë mendon Presidenti për gjendjen e ushtrisë, territoret e së cilës po ndihmojnë me sukses për uljen e çmimit të kanabisit? A e di dikush se çfarë mendon Presidenti për shërbimin sekret, ku janë ndërruar në një vit 3 drejtorë e drejtoresha, pothuajse si në Kadastrën e Vlorës? A e di dikush se çfarë mendon Presidenti për gjendjen e policisë, ku shtrydhja e qelbit nga SPAK dhe AMP po nxjerr habere e tmerre? Për shumë prej këtyre çështjeve, Kushtetuta i jep kompetenca direkte Presidentit (diplomaci dhe siguri kombëtare) dhe për shumë të tjera Begaj mund të informohet, po në bazë të Kushtetutës. Dhe nëse, Presidenti Begaj i di përgjigjet e këtyre pyetjeve, ai ka vendosur t’i mbajë ato për vete dhe të heshtë. Ndaj mos e zgjoni në heshtjen e tij me kërkesat për Akademinë dhe të drejtat e studentëve. Ai nuk do të flasë ndoshta as atëherë kur ta zgjojnë për të firmosur një copë letër, të mirëshkruar e mirëredaktuar, ku do të na bëjë dije se ka vendosur të kalojë më shumë kohë me familjen. Arben Drenofci