Zogu mutant "që është gjysmë mashkull dhe gjysma femër"është fotografuar në Kolumbi - në ngjarjen unike.

Në Kolumbi është dëshmuar një ngjarje unike: një zog i rrallë 'mutant' që është gjysmë mashkull dhe gjysmë femër. Ky cianerpunik, që u pikas nga një ornitolog amator dhe i studiuar më vonë nga studiues nga Universiteti i Otagos në Zelandën e Re, ka pendë të mrekullueshme, me pupla jeshile dhe blu. Biologët përcaktuan se pamja dalluese e zogut vjen nga gjinandromorfiabilaterale, një fenomen ku njëra anë e zogut shfaq karakteristika mashkullore, ndërsa ana tjetër shfaq tipare femërore. Kjo dukuri jashtëzakonisht e rrallë është vërejtur te artropodët, por rrallë është raportuar te zogjtë, duke e bërë zbulimin e këtij cianerpinjë ngjarje të rëndësishme shkencore.

Gjinandromorfia bilaterale e vërejtur te cianerpi mendohet se shkaktohet nga një gabim gjatë mejozës së vezës, duke çuar në fekondim të dyfishtë nga spermatozoidet e veçanta. Kjo bën që njëra anë e zogut ka qeliza femërore dhe ana tjetër ka qeliza mashkullore.

Ngjyra unike e zogut, një përzierje e gjelbër dhe blu, përputhet me seksin e tij, pasi femrat janë zakonisht jeshile, ndërsa meshkujt janë blu.

Studiuesit vënë në dukje se një shikim i tillë është jashtëzakonisht i rrallë te zogjtë, me këtë cianerp që përfaqëson vetëm shembullin e dytë të dokumentuar të një cianerpi gjinandromorfik në literaturën shkencore. Shembulli i parë, e përshkruar më shumë se një shekull më parë, shfaqi një ngjyrë të ngjashme gjysmë blu, gjysmë jeshile, por në anët e kundërta.

Pavarësisht nga dyshimi i hedhur fillimisht mbi statusin e zogut për shkak të ngjyrave që nuk ishin saktësisht 50-50, ekzaminimet dhe vëzhgimet e mëtejshme davaritën pasiguritë.

Karakteristikat e zogut të rritur, si iridat e kuqërremta në kafe dhe një periudhë e zgjatur vëzhgimi prej 21 muajsh, konfirmuan natyrën e tij gjinandromorfe. 

Ndonëse sillet në mënyrë të ngjashme me kafshët e tjera të gjelbra në mjedisin e tij, zogu mund të përballet me sfida në rolin e tij brenda shoqërisë së shpendëve. Ai prirej priste derisa cianerpët e tjerë të largoheshin përpara se të ushqeheshin me fruta, duke sugjeruar vështirësi të mundshme në ndërveprimet sociale. Në përgjithësi, ky zbulim i rrallë hedh dritë mbi ndërlikimet e gjenetikës së shpendëve dhe shërben si një kontribut i vlefshëm për të kuptuarit shkencor.