Fshehur në një nga skajet më të errët të ish-Bashkimit Sovjetik, qëndron një nga sekretet e saj më të errëta; zhdukja e menjëhershme e Detit Aral (Orol Dengizi), dikur deti i katërt më i madh i botës.

Muynak ishte dikur porti më i madh në detin Aral. Në vitin 1921, pasi rajoni i Vollgës pësoi një zi buke të tmerrshme, Lenini bëri thirrje për ndihmë në flotën Aral dhe brenda ditëve u dërguan 21,000 ton peshq, duke kursyer mijëra jetë ruse.

Sot është një qytet i ankthshëm i pishinave të ndenjura, anijeve të braktisura dhe të ndryshkura nga koha dhe i fabrikave të braktisura, viktimë i përpjekjeve sovjetike për të tejkaluar natyrën.

10,000 peshkatarë kanë humbur punët e tyre dhe porti i Muynak ka humbur thuajse çdo gjë nga jeta e dikurshme e begatë dhe me gjallëri.

Arsyeja e vetme për ta vizituar është për të parë pamjet makabre; për të dëshmuar vdekjen e jetës së detit dhe pamjen dramatike të dhjetëra anijeve të peshkimit të shkretuara të ndryshkura, të zhytura në rërë, 160 kilometra nga bregu.

Të paktët që mbetën vuajnë nga forca e plotë e fatkeqësisë së Detit Aral, me verë më të nxehtë, dimra më të ftohtë, rënien e stuhive të rërës së kripës dhe një gamë të problemeve shëndetësore.

Marrë nga: uzbek-travel.com-Përgatiti: F.H, Syri.net