Këtë vit, tetëdhjetë vjet që nga zbulimi, më 25 shkurt 1939, në shpellën Guattari në malin Circeo, rreth 80 kilometra në jug të Romës, kafka e Neandertalit u ruajt sot në Muzeun Kombëtar të Historisë Etnografike "Luigi Pigorini" të Romës.

Gjetja, e identifikuar nga personi i cili vizitoi këtë shpellë që më pas mori edhe emrin e tij, nga Damiano Bevilacqua, iu dorëzua arkeologut parahistorik Alberto Karlo Blanc, i cili e çoi në Romë për ta studiuar së bashku me Sergio Sergi, drejtor i Institutit të Antropologjisë së Universitetit të Romës "La Sapienza".

Kjo mbetje fosile ka tërhequr një famë midis antropologëve që shkuan përtej zbulimit paleoantropologjik, pasi u konsiderua si një provë e prekshme e kompleksit psikoanalizues të Neandertalit.

Kafka në fakt shtrihej në tokë, brenda një rrethi gurësh, me bazën e kthyer lart.

Kjo kafkë është gjetur e dëmtuar dhe studiuesit mendojnë se është gjymtuar nga kafshët.

Interpretimi i ri, sigurisht i saktë shkencërisht, nuk ka ndryshuar aspak idenë që antropologët kanë për neandertalët dhe që është një specie në posedim të një strukture shumë komplekse psikike dhe kulturore, me të cilën bashkëjetojnë speciet tona Homo sapiens për disa mijëra vjet.

Hulumtimi i antropologjisë molekulare gjithashtu ka dokumentuar se Neandertalët duhej të kishin një ngjyrë të zbehtë dhe flokë të kuqërremë, të cilët e dinin vlerën kurative të bimëve të ndryshme, mund të kishin ndoshta një gjuhë shumë komplekse të artikuluar dhe jetonin në grupe të vogla.

Struktura shoqërore e epokës së Neandertalit ishte shumë komplekse. Dhe pikërisht ky kompleksitet i lejonte ata të merrnin ushqim në grup dhe të kujdeseshin për të tjerët: siç ishte edhe rasti i një skeleti të gjetur në Shanidar në Irak i cili me gjurmët e frakturave që kishte pësuar dhe mënyra se si mendohej se ato ishin trajtuar tregonte se vetëm solidariteti i grupit mund të kishte lejuar që individi të mbijetonte.

Përveç këtyre aspekteve, duhet të konsiderohet zhvillimi i lartë i arritur me teknologjinë e tyre, e cila ishte baza e një veglature shumë të avancuar armësh të mprehta dhe prodhimit të armëve; aftësia e tyre për të prodhuar objekte artistike, siç duket të zbulojë gdhendjen e një mamuthi në një bri të fildishtë; dhe vëmendje në zbukurimin e trupit.

Në këtë pikë të fundit, hulumtimi i rëndësishëm i kryer në materialin e gjetur në Shpellën e Fumanëve në afërsi të Veronës në vitin 2010 ka nxjerrë në dritë të tjera informacione.

Në fakt, nga kockat e zogjve të gjetura që datojnë nga 44.000 vjet më parë janë gjetur prerje të ndryshme të bëra me mjete të mprehta.

Së fundi, vlen të përmendet se ende pranë Romës në vitin 1929 dhe në vitin 1935 u gjetën dy kafka të periudhës së Neandertalit që datojnë rreth 250,000 vjet më parë dhe sot ndodhen në Muzeun e Antropologjisë të Universitetit Sapienza të Romës pikërisht në Saccopastore pranë Ponte Tazos.

Marrë nga: ilbolive.unipd.it- Përgatiti F.H, SYRI.net