Chiara Ferragni, me 28.5 milionë ndjekësit e saj në Instagram dhe më shumë se 6 milionë në TikTok, ka një fuqi të madhe mediatike. Megjithatë, në botën e mëparshme ku blogerja nuk ishte aq e njohur ka treguar se ndonëse nuk ka vuajtur ndaj dhunës fizike, në një formë tjetër i është ushtruar dhuna psikologjike nga njerëzit e afërt, kryesisht i dashuri i saj.

“Ne të gjithë kemi vuajtur një formë të dhunës jofizike, të paktën një herë në jetë, -thotë Ferragni. Ne thjesht nuk dinim se çfarë emri t'i jepnim kësaj sëmundjeje. Të gjithë heshtim për një sekondë,na duhet kohë që ky kujtim i pakëndshëm që kalon nëpër mendimet tona të largohet”.

 
Pyetje: Kur të ka ndodhur kjo, Chiara?
 
“Nuk do të përmend emra, por kam pasur histori me burra që në mënyra të ndryshme janë përpjekur të më zhvlerësojnë. Ata donin të vendosnin për mua, të më kufizonin lirinë: Nuk mund të vishesh kështu. Nuk mund ta bësh këtë. Disa madje u përpoqën të më izolonin nga miqtë, duke thënë se nuk ishin të duhurit për mua. Kur më ndodhi, nuk e dija që këto ishin forma të dhunës psikologjike.

Fatkeqësisht, kur je i dashuruar, kërkon arsye, kërkon justifikime. Thashë me vete: ndoshta këtë po e bën se është xheloz, pak posesiv. Tani e kuptoj që isha e pari që u përpoqa t'i normalizoja ato sjellje. Dhe në vend të kësaj është vërtet e rëndësishme t'i thuash vetes dhe të thuash që nuk është normale dhe të dish se nga kjo lloj marrëdhënieje thjesht duhet të ikësh, pa dhënë një shans të dytë”.

Pyetje: A i kishe thënë dikujt për këtë?

“Është e vështirë të thuash, sepse ndjen se ka diçka që nuk shkon dhe të vjen turp. Nëse je i dashuruar është edhe më e vështirë sepse prireni të mbroni ata që doni, nuk dëshironi që ata të mendojnë keq për ta. Jo, askush nuk e dinte”.

Si përfundoi?

“Kufizimet u rritën dhe unë po bëhesha gjithnjë e më keq. Ajo shqetësim që ndjeva më bëri të largohesha. E kuptova që ishin forma dhune vetëm pak vite më parë, kur njerëzit filluan të thoshin se në një marrëdhënie dhuna nuk është vetëm rrahje.

Një ditë lexova një histori të ngjashme me timen, thashë me vete: dreq, edhe mua më ka ndodhur. Nuk është e nevojshme të përplaseni për të shkaktuar dëme. Dhuna psikologjike mund të lërë gjurmë të rënda tek ata që e vuajnë atë. Shkatërron vetëvlerësimin, ndjenjën e vetvetes.

Bukuria, suksesi, pasuria, pavarësia, për një lloj mentaliteti patriarkal janë gjëra që gratë nuk mund t'i zotërojnë, janë kërcënime.

Pyetje: Ka pasur partnerë që të janë afruar nga suksesi që ti ke?

“Ashtu është. Disa burra më janë afruar të magjepsur nga suksesi, por më pas janë përpjekur të më copëtojnë për të ribalancuar atë fuqi që ata besonin se duhej të ishte vetëm në duart e tyre. Dhe nuk është çështje moshe, brezash. Kur më ndodhi unë isha shumë e vogël dhe ata ishin bashkëmoshatarët e mi. Mosha nuk ka rëndësi, e di edhe nga mesazhet e shumta që marr: vajza që më tregojnë historitë e tyre të tmerrshme, madje edhe të dhunës fizike. Nuk e kam përjetuar kurrë atë, por kam miq që e kanë jetuar. Jam shumë i lumtur që gjeneratat e reja janë më aktivë në aspektin e të drejtave dhe lirive sesa të miat. Falë mediave të reja ne flasim për shumë tema. Të flasësh për të është gjithmonë hapi i parë”.

Burimi: Vanity Fair Italia

Klea Sula/ syri.net