"7 tetori është padyshim momenti më i keq. Është një ditë holokausti”, më thotë Yoni, ndërsa ndalon për të zgjedhur fjalët. - "E di që është një fjalë e ashpër. Por ajo ditë ishte më e keqja që është parë në historinë e popullit hebre dhe popullit izraelit", shkruan BBC.

Në kopshtin e shtëpisë së tij në Izraelin qendror, mes palmave të lagura në diellin e mëngjesit, Yoni Asher më tregon një video në telefonin e tij.

Është fotografia e dy vajzave të tij të vogla, të ulura në një shtrat. Ata po këndojnë Happy Birthday.

Razi, më e madhja, me flokë të gjata të çelura, është vetëm katër vjeçe. Motra e saj Aviv, më e zeshkët dhe që ngjan më shumë nga babai i saj, është vetëm dy.

“Këtë e kanë bërë për ditëlindjen time në korrik”, më thotë Yoni.

Por pas katër muajsh, babai dhe bashkëshorti 37-vjeçar janë vetëm në shtëpi.

Së bashku me mamanë e  tyre Doron, vajzat u kapën më 7 tetor në sulmin e pashembullt ndërkufitar të Hamasit. Ato mendohet se janë ndër më të voglat ndër 240 pengjet që mbahen në Gaza.

“Ata kishin qenë për të  vizituar gjyshen e tyre për pushime në Nir Oz”, thotë Yoni.

Kibuci izraelit ndodhet vetëm dy milje larg Gazës. Ishte një nga komunitetet më të prekura nga sulmi, me një në katër prej atyre që jetonin atje besohej se ishte vrarë ose rrëmbyer nga Hamasi.

Yoni nuk ishte me familjen e tij atë ditë. Ai kishte qëndruar në shtëpi për punë, njëqind milje larg.

Konfirmimi i parë që familja e tij ishte rrëmbyer nga Hamasi erdhi në një video, të postuar në TikTok nga brenda Gazës. Yoni ma tregon.

Në klipin prej pesë sekondash, mund të shihni gruan e tij Doron, ende me rrobat e saj të natës të mbushura mbi një karrocë të motorizuar të rrethuar nga njerëz të armatosur të Hamasit.

Razi, vajza 4 vjeçe, është atje me një fustan veror rozë.

"Kjo është dora e Avivit," thotë Yoni, duke treguar pesë gishtat e vegjël, duke u shtrirë drejt mamasë së saj.

Kjo ishte më shumë se tre javë më parë. Yoni që atëherë nuk e ka parë apo dëgjuar për familjen e tij.

Gjyshja e tyre, Efrat Katz, është gjetur e vdekur. Është zhdukur edhe partneri i saj, Gadi Mozes, i rrëmbyer.

“E vetmja mënyrë për ta përshkruar është ferri”, thotë Yoni. “Është përkufizimi i ferrit”.

"Si mund të ha kur nuk e di se çfarë ha familja ime? Si mund të fle kur nuk e di nëse janë në të ftohtë apo në shumë të nxehtë?"

"Si baba, nëse i keni parë ndonjëherë fëmijët tuaj duke kërcyer në shtrat ose në divan, shqetësoheni se do të bien me kokë. Pra, imagjinoni se si ndihem unë në këtë situatë. Gjithçka është e frikshme për mua."

Tani për tani, gjithçka që ka Yoni janë kujtime. Dhe brenda shtëpisë së familjes, ata janë kudo. Fotografitë dhe veprat e fëmijëve në mur. Gjurmët e vogla të duarve në bojë të kuqe.

"Atyre u pëlqente të vizatonin. Razi e bëri këtë për mua," thotë Yoni, duke treguar një figurë të ngjashme me vizatimin në një dërrasë kunjash që është menduar t'i ngjajë atij.

"Ajo më tha se është një superhero."

për momentin, gjithçka që mund të bëjë Yoni është të presë, të shpresojë dhe të tregojë historinë e familjes së tij.ar/sh/SYRI.NET