Nga Richard Quest dhe Joe Minihane, CNN

Antalia është një qytet i larë nga rrezet e diellit dhe i pjekur në histori. Në bregun e bukur të bruztë të Turqisë, ajo është xhevahiri i fshehur i Mesdheut. Një vend ku hotelet luksoze, plazhet e mëdha, rrënojat mahnitëse dhe fshatrat e qetë krijojnë diçka që është vërtet unike.

Qyteti është më i madhi në këtë shtrirje të bregdetit jugor të Turqisë. Antalia daton në vitin 150 PES. U kolonizua nga grekët, u sundua nga romakët dhe u zgjerua nga osmanët. Sot ajo është zemra e turizmit turk, ku mijëra njerëz vijnë për t'u çlodhur pranë ujit dhe për të eksploruar bukurinë përgjatë bregdetit dhe në tokë.

Një traditë turke

Ndërsa hotelet dhe plazhet janë ato për të cilat shumica e udhëtarëve vijnë në Antalia, ju nuk keni nevojë të shkoni larg për traditat turke. Dhe asgjë nuk është më tradicionale sesa një mëngjes i së dielës i marrë në fshatrat malore aty pranë. Me zonën që ka 300 ditë diell në vit, ajri malor ofron pushim nga nxehtësia. Ke edhe mundësinë për të ngritur një tryezë në një shtrat të thatë lumi dhe për të shijuar një fillim të qetë të ditës.

Një mëngjes turk është diçka për t'u parë. Sasitë e mëdha të ushqimit, shpjegon Dilek Gorpe, janë që klientët të mbeten të kënaqur dhe që askush të mos ndjejë nevojën për të nxituar.

“(Mund të jeni) të ngopur, por rrini ulur për gjysmë ore dhe hani pak më shumë. Më pas, mund të lexoni gazetën ose të bëni çfarëdo dhe më pas mund të shtriheni dhe të bëni një sy gjumë.”

Gorpe është një banor i Antalias dhe e njeh mirë zonën, pasi ka kaluar vite duke rezervuar grupe për hotelet e qytetit dhe duke eksploruar skenën e ushqimit vendas. Pjatat me spinaq, pitet dhe petullat e kripura lahen me sasi të bollshme çaji, të marra, siç thotë Gorpe, aq ngadalë sa e lejon koha. Në Antalia duket se nxitimi nuk është në rendin e ditës.

Megjithatë, jo gjithçka a të bëjë vetëm me të ngrënit, aq i mirë sa është prodhimi vendas. Fshatrat këtu ruajnë një ndjesi të botës së vjetër që është hequr nga veshjet moderne të resorteve të mrekullueshme nën Mesdhe. Punishtet buzë rrugës janë të shumta, me marangozët që shpëtojnë dru nga dyshemeja e pyllit dhe bëjnë skulptura kafshësh që shiten si suvenire. Ka një respekt të thellë për peizazhin dhe rrugët e vjetra, gjë që e bën Antalian të ndihet shumë e veçantë.

Pranë ujit në Bodrum

Këto tradita nuk janë kurrë larg, madje edhe përgjatë bregdetit në Bodrumin e zhurmshëm, ku turistët shijojnë kohën duke harruar të përditshmen. Dhe hotelieri dhe restoratori i jashtëzakonshëm Sahir Erozan e di këtë më mirë se shumica. Resorti i tij i bukur Macakizi është i zhytur në të kaluarën, pasi u hap për herë të parë nga nëna e tij në vitet 1970. Ai ruan një ndjesi të botës së vjetër, me shumë gjëra moderne për të kënaqur mysafirët më të lodhshëm.

Hoteli e filloi jetën si një hotel fshati me mëngjes, por shpejt u bë një arratisje për turmat.

“Në pjesën e pasme kishte dele, lopë, gomarë. Ishte bukur dhe më pëlqente”, thotë Erozani. “Nuk do ta harroj kurrë atë vit që kalova verën këtu, ishte viti 1977. Atë dimër u transferova në Shtetet e Bashkuara për të shkuar në shkollë dhe nuk u ktheva këtu për një kohë të gjatë. Dhe më mungonte uji.

"Është aroma, ngjyra dhe ndjesia e gjërave," thotë ai për dashurinë e tij për Bodrumin.

Erozani më vonë u kthye për të vazhduar punën e nënës së tij. Natyrisht, ushqimi dhe mikpritja e klasit të parë vlerësohen shumë këtu. Po kështu edhe dashuria e tij për oqeanin. Ai ka parë bumin e superjahteve që mbërrijnë në Marinën e re elegante Yalıkavak, e ndërtuar me këto anije të mëdha në mendje. Ka dyqane luksoze, si dhe hapësirë ​​të bollshme për të ankoruar varkat më të bukura. Thjeshtësia që Erozani e do shumë, është ajo që ai mendon se tërheq super të pasurit këtu.

“Ne kemi ujërat më të mira. Dete të pastër. Ndoshta kemi ujërat më të mira në Europë,” mburret ai.

"Ky është një vend i gjithanshëm," shton ai. “Ka këndet e tij komerciale, këndet historike, dhe ka edhe kënde shumë boheme të stilit të jetesës… Është një Bodrum tjetër, ku shkojnë njerëz të tjerë, me shije të tjera. Ata shkojnë në një restorant të vogël peshku mbi ujë, i njëjti stil që lamë vite më parë.”

Një parajsë boheme

Askush nuk i mishëron këto origjina boheme si Cemil İpekçi. Dizajneri i njohur turk e modës erdhi për herë të parë këtu në vitet 1960, duke u përplasur me turmën e hipive që besonin se kishin shkuar në parajsë.

"Unë rashë në dashuri me njerëzit e Bodrumit," thotë ai. “Sepse ata ishin shumë të çmendur. Ne shkonim në det për t'u larë lakuriq. Askush nuk na shikonte!”

“Nuk kishte asgjë fare,” thotë ai duke qëndruar pranë ujit, duke vëzhguar skenën aktuale të hoteleve dhe restoranteve luksoze, “Dhe këtu kishte vetëm pesë shtëpi, shtëpitë e vjetra. Dhe plazhi ishte ende këtu.”

Megjithatë, nuk është diçka për të cilën ai vajton. Ndryshimi, thotë ai, është i pashmangshëm. Dhe përveç kësaj, ai ende e ndjen Bodrumin në zemrën e tij.

"E kam ende," thotë ai. “(Bodrumi) të jep lirinë. Këtu njerëzve nuk u intereson që je milioner ose je i njohur, je elegant apo jo… nëse je i këndshëm për të folur, ata të flasin.

"Nuk kam fëmijë. Nuk kam grua, nuk kam burrë. Nuk kam më të dashur. Dashuria ime është Bodrumi.”

Hyrja në historinë e lashtë

Në Antalia, është mundësia për të ndjerë atë ndjenjën e habisë të ofruar nga ana boheme e Bodrumit, por në një mjedis krejtësisht të ndryshëm. Qyteti antik i Pergës, pak jashtë metropolit të ditëve moderne, është vërtet mahnitës.

Ndërsa origjina e tij është 4000 pes, mishërimi i tij i mbijetuar daton nga viti 300 pes, deri në vitin 1000 pes, me rrënoja fenomenale bizantine, helenike dhe romake në dukje.

Megjithatë, nuk janë vetëm ndërtesat. Njerëzit e lashtësisë që kanë kaluar këtu mund të ndihen në momentin kur hyni. Të ecësh në të njëjtat rrugë që përshkuan dikur Aleksandri i Madh dhe apostulli Pal është një privilegj dhe diçka e fuqishme. Një kujtesë modeste që edhe me pushime ne ecim në gjurmët e gjigantëve.

Është e gjitha pjesë e hijeshisë magjepsëse të Antalias, një vend që mund të jetë gjithçka për të gjithë llojet e turistëve, pavarësisht nëse ata kanë dëshirën për kohë në plazh, një shans për të gërmuar në të kaluarën ose për t'u ndjerë pranë natyrës në disa nga detet më të bukur në planetin tonë. Më e qetë se vendet e tjera në Mesdhe, joshja e saj qëndron te diversiteti i saj, një vend që vizitorët do të duan ta eksplorojnë pa pushim./ Përkthyer nga Syri.net, marrë nga CNN