Paola Egonu, ish-volejbollistja e kombëtares italiane ishte bashkëprezantuese së bashku me Amadeus për mbrëmjen e tretë të Sanremos.

Gjatë monologut, ajo tregoi historinë e jetës së saj ku foli për prindërit dhe se si racizmi e ka kufizuar në disa fusha të jetës. Në fakt, volejbollistja u tërhoq nga skuadra italiane pas një episodi të pakëndshëm racizmi pas një ndeshjeje.

Paola Egonu, teksti i plotë i monologut:

“Nuk jam këtu për të dhënë mësime jete. Përpiqem të nxjerr një mësim nga çdo ditë. Në të kaluarën më kanë cilësuar shpesh si hermetike, prandaj jam munduar t'i them vetes më shumë. Kjo nuk pengoi që disa fjali të nxirreshin jashtë kontekstit dhe të botoheshin në gazeta për të bërë zhurmë. Çdo mendim kur shprehet nuk është më nën kontrollin e folësit. Për këtë ne duhet të kthehemi në origjinal

Gjithçka ua kam borxh prindërve të mi, falë të cilëve kam pasur një fëmijëri të lumtur. Më kanë mësuar se nëse dëshiron diçka, duhet ta fitosh atë. Unë nuk jam nënë, por ëndërroj të bëhem. Asnjë prind nuk është i lumtur nëse vajza e tyre detyrohet të jetojë larg. Unë ju them faleminderit sepse për dashurinë time keni hequr dorë nga unë. Më mungon, por e di që kjo është mënyra ime.

Si fëmijë isha e fiksuar pas arsyeve. Pastaj kur u rrita pyeta veten “pse ndihem ndryshe, pse e përjetoj sikur të ishte faj?”. Kuptova se diversiteti im është veçantia ime. Unë jam unë. Jemi të gjithë të njëjtë përtej pamjes së jashtme. Sporti më ka dhënë shumë, por mendoj se humbja nuk është vetëm kur humbet një ndeshje. Qëllimi im është të kem topin vendimtar për të goditur. Jo gjithmonë ia dal mbanë dhe ende duhet të mësoj ta pranoj gabimin.

Më kritikojnë shpesh, është e pashmangshme. Disa janë konstruktivë, por të tjerët janë gurë të vërtetë. Na takon ne të japim peshën e duhur. Nuk pushova kurrë së shijuari kohët e mira. Më kanë akuzuar se nuk kam respekt për vendin tim, se kam treguar frikën time.

E dua Italinë dhe e vesh fanellën blu me krenari. Unë kam një ndjenjë të madhe përgjegjësie ndaj këtij vendi. Nëse humbas një finale nuk do të thotë se jam humbës. Edhe nga disfatat mund të lindë një rrugë, secila me rrugëtimin e vet, secila ndryshe”.

/Klea Sula/ Syri.net