Fshati i vogël Viganele, në rajonin italian të Piemonte, përballet me një problem të veçantë.

I rrethuar nga male, çdo vit – nga nëntori deri në shkurt, zhytet në errësirë. Për shkak të mungesës së dritës së diellit, popullsia u zvogëlua dhe më pas në vitin 1999, kryetari i atëhershëm i komunës propozoi një zgjidhje të guximshme.

Arkitekti Giacomo Bonzani e pranoi sfidën dhe, me ndihmën e inxhinierit, Gianni Ferrari, projektoi një pasqyrë tetë metra të gjerë dhe pesë metra të lartë, e cila u instalua në vitin 2006 në një nga malet më të larta të zonës.

Pasqyra është vendosur në mënyrë të tillë që të reflektojë rrezet e diellit dhe ta ridrejtojë atë në qendër të fshatit. Kjo rezultoi në heqjen e sanës në muajt e dimrit dhe ndriçimin e qendrës së saj gjatë ditës.

Edhe pse jo aq të forta sa të drejtpërdrejta, rrezet e reflektuara janë të mjaftueshme për të ngrohur sheshin dhe për t’i siguruar shtëpive përreth dritën natyrale shumë të nevojshme.

Pasqyra përdoret në dimër dhe mbetet e mbuluar në muajt e tjerë, transmeton NDTV.

Zgjidhja e shkëlqyer jo vetëm që solli përfitime praktike, por edhe tërhoqi vëmendjen ndërkombëtare.

“Ideja pas projektit nuk ka një bazë shkencore, por një bazë njerëzore. Pasqyra u vendos që banorët të shoqëroheshin kur fshati mbyllet për shkak të të ftohtit dhe errësirës”, tha ish-kryetari i bashkisë Midali në vitin 2008.

Kjo histori ka frymëzuar projekte të ngjashme në mbarë botën. Kështu, në vitin 2013, pasqyra u instalua në Rjukan, në një luginë në jug të Norvegjisë qendrore.

Një grup inxhinierësh vizituan fillimisht Italinë për të studiuar pasqyrën atje.