Nga Rich Lowry

Ka një metodë të provuar dhe të vërtetë për një Shtëpi të Bardhë për të trajtuar një president të sëmurë rëndë - të gënjesh.

Publiku amerikan, natyrisht, nuk e dinte të vërtetën për gjendjen e Woodrow Wilson-it pas goditjes në tru, ose për shkallën e vështirësive shëndetësore të John F. Kennedy-it.

Ndërkohë, gjendja e rëndë e Franklin D. Roosevelt-it u mbajt e fshehtë nga publiku kur ai po kandidonte për një mandat të katërt të cilit nuk duhej ta kërkonte.

Ai vdiq 82 ditë pas përurimit të tij.

Joe Biden është presidenti aktual më i papërshtatshëm që kandidon për një mandat tjetër në detyrë që nga ajo fushatë e vitit 1944.

Kjo nuk do të thotë se ai - larg qoftë - do ta shmangë këtë spirale vdekshmërie menjëherë pas zgjedhjeve të 2024-ës, por ne duhet të jemi të ndërgjegjshëm për mësimet e 80 viteve më parë.

Për të parafrazuar Winston Churchill-in, rrethi i brendshëm i një presidenti është i prirur të besojë se shefi ekzekutiv është aq i çmuar sa duhet të mbrohet nga një truprojë gënjeshtrash.

Pak mjekë me sedër me besimin e presidentit do ta tradhtojnë atë.

Në fillim të vitit 1944, FDR ishte diagnostikuar me një sëmundje kërcënuese për jetën, me "insuficiencë akute kongjestive të zemrës".

Një mjek ekzaminues e quajti gjendjen e tij shëndetësore thjesht "të tmerrshme".

Sidoqoftë, Shtëpia e Bardhë e nxori mjekun e FDR-së në shtator për të shpallur shëndetin e presidentit "shumë në rregull" me "absolutisht asnjë vështirësi organike".

Ai tha se presidenti që kishte pasur humbje alarmante në peshë sapo kishte vendosur të humbiste disa kilogramë dhe ai është "krenar për barkun e tij të sheshtë".

Mbrojtësve gazetareskë mund t'u besohet sulmi dhe turpërimi i kujtdo që nuk i beson historisë zyrtare.

Shkrimtari pro-Roosevelt Marquis Childs i quajti thashethemet e bazuara për shëndetin e FDR-së "diçka të ligë" dhe "lloji më i poshtër i fushatës së frikës".

Problemi nuk ishte gjendja themelore e FDR-së, por keqdashja e armiqve të tij: "Disa njerëz e urrejnë presidentin aq shumë saqë dëshira është babai i mendimit se shëndeti i tij është dëmtuar seriozisht".

Ju duket e dëgjuar?

Natyrisht, aleatët politikë do ta bëjnë gjithmonë detyrën e tyre.

Harry Truman, i zgjedhur së fundmi si kandidati i ri për zëvendëspresident i FDR-së, u tha gazetarëve pas një dreke me presidentin se ai ishte "ende lideri që ka qenë gjithmonë dhe mos lejoni askënd të tallet me këtë".

Nga ana tjetër, Truman i tha një shoku se "duart presidentit dridhen dhe ai flet me vështirësi të konsiderueshme".

Sipas Trumanit, FDR "po copëtohej" fizikisht dhe si "një disk gramafoni i luajtur me shpejtësinë e gabuar".

Ky nuk ishte një reagim i pazakontë. Njerëzit përreth Roosevelt-it kishin frikë të madhe nga vdekja e tij, por askush nuk foli.

Vetë FDR, i cili tregoi një mungesë gatishmërie të admirueshme kurioziteti për shëndetin e tij, ende e dinte se si ndihej dhe nuk do t'ua bënte të ditur votuesve.

Ai paralajmëroi, "Akuzat histerike të minutës së fundit ose zbulimet e bujshme janë të sajuara në një përpjekje për të frikësuar njerëzit në ditën e zgjedhjeve."

Ëhë.

FDR kishte rezerva energjie që mjaftonin për të kapërcyer murmuritjet për shëndetin e tij, por jo faktin se ato ishin të vërteta.

Ndoshta Roosevelt-i mund të falet më shumë se shumica për mashtrimet e tij pasi – si një gjigant i qeverisjes amerikane që ishte në gjendje të menaxhonte një luftë botërore – është e kuptueshme që ai mund ta konsideronte veten një njeri të domosdoshëm.

Megjithatë, ishte çmenduri sa i papërgjegjshëm ishte ai për trashëgiminë e pashmangshme të pushtetit.

Në "Ascent to Power", libri i tij i ardhshëm mbi këtë periudhë, David L. Roll shkruan, "Trumani e nisi presidencën e tij aksidentale krejtësisht i papërgatitur. FDR nuk bëri asnjë përpjekje për ta informuar për marrëdhëniet aktuale të jashtme dhe çështjet e brendshme dhe as që insistoi të informohej nga FDR ose stafi".

Fakti është se nuk është kurrë një kohë e përshtatshme që një administratë të jetë e sinqertë për problemet serioze shëndetësore të një presidenti; vetëm mund ta dëmtojë atë dhe t'i ndihmojë kundërshtarët e tij.

Në fillim të mandatit të presidentit, nxitësit e Biden-it, me shpresë dhe në mënyrë absurde, e krahasuan atë me FDR-në.

Por krahasimi mund të jetë më i përshtatshëm në shfaqjen e të njëjtave reflekse si demokrati legjendar në vitin 1944./NYpost

Përktheu: Syri.net