Mitra Hejazipour: "Vdekja e Mehsa Aminit ishte fillimi i fundit të këtij regjimi. Ne e dimë se gjatë këtyre viteve janë vrarë dhe burgosur shumë njerëz nga ky regjim, por kjo ishte një pikë kthese për Iranin".
Mjeshtrja iraniane e shahut, Mitra Hejazipour zuri titujt kryesorë të mediave në vitin 2020 kur u përjashtua nga ekipi kombëtar i shahut për femra sepse refuzoi të mbante shaminë ose hixhabin e detyrueshëm.
Ajo tani jeton në Paris dhe së fundmi është bërë kampione franceze e femrave në garën blic.
Prej disa muajsh ajo është nënshtetese franceze dhe me siguri në të ardhmen do të luajë në kombëtaren franceze të femrave. Aktualisht, Hejazipour punon për një kompani inxhinierike në Paris, pasi ka studiuar inxhinieri softuerike në Francë.
Ne u takuam me Hejazipour në Paris për të folur rreth vendimit të saj për të hequr dorë nga hixhabi i detyrueshëm dhe se si Vida Moëahed - vajza e re që pesë vjet më parë vendosi ta varte shallin e saj në një shkop pranë Sheshit të Revolucionit në Teheran - ka ndikuar në jetën e saj personale. a.
A mund të na tregoni për shaminë, hixhabin tuaj të detyrueshëm?
Mitra Hejazipour: Meqenëse jam rritur në një familje fetare dhe tradicionale, pranimi i hixhabit ishte një gjë normale për mua. Por herën e parë që më thanë që duhet ta mbani këtë maskë, nuk më pëlqeu dhe u ndjeva keq. Kur u larguam nga vendi dhe udhëtuam në vende të tjera, pashë që atletet femra nganjëherë mbetën prapa për shkak të hixhabit të detyrueshëm dhe duhej të punonin më shumë për të kompensuar pikët e humbura. Natyrisht, në shah hixhabi ndërhyn më pak, por sapo të imponojnë hixhabin dhe vazhdojnë ta përsërisin, kjo ttë bën me nerva.
Hixhabi i detyrueshëm është një presion i dyfishtë, veçanërisht kur nuk beson në diçka nga thellësia e zemrës dhe mendon se duhet të pranosh atë që nuk e pranon.
Mbaj mend gjithashtu që isha nëntë vjeç dhe isha e dyta në turneun e shahut për vajza nën 10 vjeç. Një djalë gjerman që luante shah në moshën time donte të më shtrëngonte dorën për të më uruar, por menaxheri im më tha se nuk duhej”.
"Vazhduan të më kujtonin të mbaj hixhab. Ne nuk mund të dilnim as nga hoteli pa lejen e tyre. Kudo që ktheheshe, ata ishin të pranishëm dhe e gjithë sjellja jonë monitorohej."
Udhëtimet tuaja shpesh monitoroheshin nga forcat e sigurisë. Mund të na tregoni për ato përvoja?
Mbikëqyrja ishte kudo, ata ishin të trajnuar për të qenë me ne dhe për të monitoruar gjithçka. Vazhduan të na paralajmëronin. Më kujtohet udhëtimi im i parë jashtë vendit me ekipin e të rinjve, kur forcat e sigurisë kontrolluan se ne hanim ushqim hallall dhe se kishim rroba të gjera. Vazhduan të më kujtonin të mbaj hixhab. Ne nuk mund të dilnim as nga hoteli pa lejen e tyre. Kudo që ktheheshe, ata ishin të pranishëm dhe e gjithë sjellja jonë monitorohej.
Na tregoni për vendimin tuaj për të marrë pjesë në turneun e shahut në Moskë pa hixhabin e detyrueshëm
Në dhjetor 2019, mora pjesë në konkursin e Moskës pa hixhab. Sigurisht, para kësaj kam shkruar edhe një tekst në Instagram dhe kam mbështetur gratë e Rrugës Elkhebal. Kur gratë e revolucionit hoqën shaminë, shumë njerëz i kritikuan. Kjo më zemëroi dhe doja t'i mbështesja. Por ata më thirrën mua dhe familjen time në emër të federatës dhe më kërcënuan”.
Çfarë kërcënimesh?
Më thanë ta fshij shpejt këtë postim. Por unë e kisha marrë vendimin tim dhe isha e inatosur dhe nuk u përgjigja në telefon. E thirrën nënën time dhe më tha duke qarë se mund të më arrestonin. Ata ishin shumë të frikësuar. Kjo është arsyeja pse më është dashur ta heq atë postim.
Si e morët vendimin për t'u paraqitur në turneun e shahut të Moskës në 2019 pa hixhab?
Në atë kohë luaja në një klub në Francë dhe shkova në Moskë direkt nga Franca. Që nga fillimi i konkursit kam udhëtuar kudo pa hixhab. Me shumë gjasë, bashkëlojtarët kanë qenë në kontakt me federatën dhe historia ka arritur në vesh.
Së pari, ata thirrën shumë thjesht dhe thanë që duhet ta vishni hixhabin dhe nëse nuk e bëni, mund të bojkotojnë federimin. Kreu i federatës më dërgoi një mesazh duke thënë se duhet të respektosh hixhabin. Ai tha: "Është shumë e rëndësishme për ne, përndryshe do t'ju nxjerrim jashtë turneut dhe nuk do të mund të luani më". Kërcënime të tilla. Por unë e kisha marrë vendimin tim dhe doja të mbështesja Vida Moëahed dhe gratë e Rrugës Elkhebal dhe të merresha me çështjen e hixhabit të detyrueshëm. Pasi luajta pa hixhab, kreu i federatës bëri një deklaratë dhe tha se më përjashtuan nga kombëtarja dhe se nuk do të mund të luaja për të gjithë jetën.
A e informuat familjen tuaj në atë kohë se nuk do të dilnit me hixhab?
Jo, ky ishte një vendim personal. Siç thashë, nuk kisha folur me familjen time. E dija që ky vendim kishte pasoja, por doja të mos mbytem në të që të mos e ndalonin vendimin tim.
Cili ishte reagimi i shahistëve të tjerë?
Unë nuk u mbështeta - të paktën midis shahistëve. Ata pothuajse i ndërprenë kontaktet me mua. Unë kisha një lidhje vetëm me Sara Khadim al-Sharia dhe ne flisnim me njëra-tjetrin. Së fundmi Sara vendosi të marrë pjesë në të njëjtat gara pa hixhab dhe u largua nga vendi.
Cili ishte ndikimi i Vida Mowahed dhe i grave të Rrugës Elkhebal në ndryshimin e qasjes suaj ndaj çështjes së hixhabit?
Kur Vida Mowahed hipi në kutinë elektrike pranë Sheshit të Revolucionit në Teheran, hoqi hixhabin dhe e lidhi në një shkop, vendimi i saj pati një ndikim të madh tek unë. Puna e saj ishte tronditëse për mua. Po pyesja veten pse nuk protestova kundër këtij presioni të detyruar gjatë gjithë këtyre viteve dhe pse isha me turmën e u binda si gjithë të tjerët. Guximi i saj ishte shumë i admirueshëm për mua. Më bëri shumë përshtypje Vida Mohed./ar/sh/SYRI.NET
© SYRI.net
Sondazhi: Gjermanët të pakënaqur me Scholz dhe politikën e BE-së
Jeni gati për ta blerë? Shikoni sesi do të duket iPhone 16
E para në botë/ Kina lëshon sondë për të mbledhur mostra nga Hëna
Denonco
Merrni lajmet më të fundit nga SYRI.net në çdo moment dhe kudo që të jeni!
