Ai ishte një bir refugjatësh që mbrojti të varfërit dhe u kërkoi ndjekësve të tij të mos hidhnin gurin e parë. 

Por kur bëhet fjalë për kutinë e votimit, Jezusi është bërë pronë politike e konservatorëve të linjës së ashpër dhe populistëve kundër emigracionit, më pak të prirur për të kthyer faqen tjetër sesa për t'i kthyer azilkërkuesit në rrezik.     

Në Hungari, kryeministri Viktor Orbán, një radikal kundër emigracionit, është një kampion i vetëshpallur i Evropës së krishterë dhe demokracisë joliberale.

 Në SHBA, ish-presidenti Donald Trump organizoi një  mundësi të diskutueshme fotografie  përpara kishës historike episkopale të Shën Gjonit duke mbajtur një Bibël. 

Në Itali, Matteo Salvini, lideri populist i partisë së ekstremit të djathtë Liga, përdor në mënyrë rutinore tubimet e tij për të  bërë shfaqje publike të simboleve katolike si puthja e rruzares. 

Trendi nuk ka kaluar pa u vënë re nga Vatikani.

Ndërsa Kisha Katolike Romake nuk është tërhequr nga betejat kryesore konservatore - si aborti dhe strukturat tradicionale të familjes - për çështje të tjera Papa Françesku po mban një qëndrim të theksuar liberal (sidoqoftë sipas standardeve të paraardhësve të tij).  

"Kush jam unë për të gjykuar," tha ai  një herë , duke iu referuar homoseksualizmit. 

Sa i përket emigracionit, ai nuk e humb mundësinë për të nxitur një qasje më bujare si për shembull  kur kritikoi politikën e eimigracionit të Trumpit  si “mizore”.  

Gjatë një udhëtimi në Greqi në fillim të këtij muaji, Papa Françesku mund t'i ketë krahasuar udhëzimet e Bashkimit Evropian të tërhequra së fundmi për përdorimin e termave si "Krishtlindje" dhe "i krishterë" me veprimet e diktaturave historike. 

Por ngjarja kryesore e udhëtimit të tij ishte një fjalim drejtuar azilkërkuesve dhe zyrtarëve, në të cilin ai i bëri thirrje Evropës të mbante një qëndrim më të butë ndaj emigracionit dhe të parandalonte që Mesdheu të shndërrohej në "një det i shkretë vdekjeje".  

Papa duket gjithashtu se ka marrë anën e presidentit amerikan Joe Biden në një debat të ndezur mes katolikëve të SHBA-së nëse politikanëve që mbështesin të drejtat e abortit duhet t'u mohohet sakramenti.

 Gjatë një takimi në tetor, Papa Françesku e quajti presidentin një "katolik të mirë" dhe tha se ai duhet të vazhdojë të marrë kungimin, u tha Biden gazetarëve.  

''Çështja, tha Manuel Enrique Barrios Prieto, sekretari i përgjithshëm i Komisionit të Konferencave të Peshkopëve të BE-së (COMECE), është se mësimet 2000-vjeçare të Jezusit nuk mund të reduktohen në kategoritë politike që u zhvilluan gjatë revolucionit francez në fund të shekullit të 18-të.   

“Çështja e vërtetë është përdorimi i kategorive apo etiketave që janë më shumë të kohës sonë dhe të diskutimeve tona politike, sesa të kohës së Jezusit”, tha ai.

Sekretari i Shtetit i Vatikanit, Pietro Parolin, ofroi një paralajmërim të ngjashëm kundër politizimit të Zotit kur në shtator u takua me drejtuesit e Partisë Popullore Evropiane të qendrës së djathtë (EPP), e cila përfshin Kristian Demokratët e kontinentit.   

"Në krishterim, ju nuk zgjidhni atë që ju pëlqen më shumë apo atë që është më e rehatshme," tha ai  "Në krishterim, duhet të pranosh gjithçka" pasi nuk është si "të shkosh në supermarket".   

Diskutimi mbi vendin e Jezusit në sferën e politikës tokësore ka vazhduar që nga kohët biblike. 

I pyetur nga guvernatori romak Ponc Pilati nëse ai ishte mbreti i judenjve, Jezusi u përgjigj. "Mbretëria ime nuk është e kësaj bote."  

“Mesazhi i Jezusit është një mesazh fetar, nuk është një mesazh politik”, tha Barrios Prieto.

 “Edhe pse padyshim, mesazhi i Jezusit – mësimi i Jezusit – ka implikime politike dhe sociale.”   

Nga mesjeta deri në epokën e mendimtarëve më të fundit si Hegeli dhe Nietzsche, debati mbi Jezusin "ka krijuar një industri kulturore ... që e ka lejuar atë të bëhet një paladin i kauzave të të gjitha llojeve," tha Marco Filoni, një filozof politik në Universiteti i Kampusit Link të Romës.   

Ai ra dakord se nuk ishte e saktë të përdoreshin kategori politike moderne kur flitej për Jezusin – “në të njëjtën mënyrë ne nuk do t'i zbatonim ato për figura të tjera historike si Genghis Khan,” tha ai.   

Ishte kryesisht në epokën moderne që krishterimi u lidh kryesisht me njërën anë të spektrit politik, pasi partitë kristiandemokrate në vende si Gjermania apo Italia vendosën të përfaqësonin vlerat fetare, ndërsa në shumë raste socialistët dhe komunistët përqafuan një laike, shpeshherë. botëkuptim antiklerikal.  

Trazirat më të fundit të Evropës kanë prodhuar një grup të ri partish politike që marrin flamurin e krishterimit si pjesë e politikës së identitetit.   

Kriza financiare e viteve 2007-2008 dhe kriza e emigracionit 2015-2016 krijuan “në sektorë të mëdhenj të opinionit publik një ndjenjë të përhapur rënieje dhe nxitën një humor frike dhe dyshimi kundër globalizimit, liberalizmit, të huajve… me pak fjalë, kundër vetë idesë së një shoqëri e hapur”, tha Iacopo Scaramuzzi, autor i një libri se si populistët e kanë përdorur krishterimin.   

“Të gjithë këta politikanë filluan krejt papritur të përdorin krishterimin dhe simbolet e krishtera në një mënyrë shumë instrumentale, me qëllim që të qetësojnë elektoratin e tyre,” shtoi ai.   

Njeriu krijon Zotin  

Politika e këtyre lëvizjeve të reja shpesh ka pak të bëjë me besimin.

 Politikanët populistë rrallë janë besimtarë; në shumë raste, ata nuk kanë as një familje tradicionale: Trump dhe Salvini janë të divorcuar; Meloni është një nënë e pamartuar. Dhe të paktën në Evropë, zonat e tyre elektorale po bëhen më laike.

Përqafimi i fesë shpesh ka të bëjë më pak me besimin sesa me nostalgjinë. 

Ata "e njohin krishterimin si një gjuhë të përbashkët, një atmosferë të traditës, një kujtim të rehatshëm të një të kaluare të artë, kur nuk kishte Bashkimi Evropian, nuk kishte martesa homoseksuale, as myslimanë në qytet," tha Scaramuzzi.  

Jezusi, tha ai, reduktohet në "një shënues identiteti".   

Nëse dikush beson se Jezusi ishte në të djathtë apo në të majtë, në përgjithësi varet nga vendi ku qëndron ai në spektrin politik.

 Një  studim i fundit  në SHBA zbuloi se, kur bëhet fjalë për politikën,  njeriu e krijon Zotin  sipas imazhit të tij dhe jo anasjelltas.   

Studiuesit u kërkuan të anketuarve të imagjinonin se çfarë do të kishte menduar Jezusi për çështjet bashkëkohore. 

Republikanët e krishterë imagjinonin një Jezus që prirej të ishte kundër rishpërndarjes së pasurisë, emigrantëve të paligjshëm, abortit dhe martesave të të njëjtit seks; ndërsa kristiandemokratët besonin se Jezu Krishti do të kishte pasur opinione shumë më liberale, duke i dhënë përparësi bamirësisë ndaj emigrantëve mbi, le të themi, kundërshtimin ndaj abortit. / Politico