Jemma Bere rrëfeu në “Life Changing” në BBC Radio 4, intervista me njerëz që tregojnë për momentin që e riformësoi jetën e tyre.

Kur familja e Jemma Beres ishte në krizë, ajo mori një vendim në sekonda që ndryshoi rrjedhën e jetës së saj. Në një moshë kur shumica e njerëzve janë të preokupuar me marrëdhëniet dhe karrierën, fokusi i vetëm i Jemma-s ishin dy gjysmë vëllezërit dhe motrat e saj.

Nuk kishte asgjë konvencionale në fëmijërinë e Xhemës.

“Më kujtohet që kalova shumë kohë në dyshekë gjumi duke parë yjet”, thotë ajo.

E ngarkuar në Land Roverin e tyre blu dhe të bardhë, familja kishte udhëtuar nëpër pjesën më të madhe të Evropës dhe kishte udhëtuar nga Bali, përmes Malajzisë, në Tajlandë.

"Mamaja ime ishte padyshim një shpirt i lirë," thotë Jemma. "Ajo mendoi se ishte një përvojë fantastike për mua të shkollohesha në procesin e udhëtimit dhe njohjes me njerëz të rinj."

Në moshën 10- vjeçare Jemma mund të fliste disa gjuhë. Një vit më vonë, familja jetonte në një varkë me vela të shkatërruara në brigjet e Mesdheut të Turqisë. Por kur marrëdhënia e nënës së saj me partnerin u prish, Jemma dhe Calvin katërvjeçar u kthyen me të në Poëys në Uells.

"Mendoj se mamasë sime i pëlqeu ideja për të pasur një vilë idilike me shumë fëmijë dhe qen, dhe trëndafila mbi derë," thotë Jemma. "Dhe ajo dhe gjyshi ishin shumë të afërt, kështu që u kthyem në Brecon."

Në kohën kur Jemma po jepte provimet e shkollës së mesme,  nëna e saj, Xhejn, u lidh me një partner të ri - një murator që të gjithë e njihnin si Shakey - me të cilin vazhdoi të kishte një djalë dhe një vajzë, Alex dhe Billie, 14 dhe 15 vjet më të rinj se Jemma.

"Shakey ishte shumë karizmatik dhe mendoj se ata kishin një dashuri të vërtetë për njëri-tjetrin," thotë Jemma, "por ai pinte shumë."

Të dashurit të ri të mamasë Shakey i pëlqente një gotë pas punës - ndonjëherë shumë gota. Kur bëhej vonë nëna e saj shqetësohej. Ajo do të përpiqej ta telefononte, por ose nuk kishte sinjal ose ai nuk përgjigjej, kështu që ajo do të hipte në makinë dhe do të shkonte ta kërkonte, duke lënë Jemma të merrej me të tre fëmijët.

“Dhe nuk do ta dija kur do të kthehej”, thotë Jemma.

Pasi më pas edhe mamaja Jane gjithashtu filloi të pinte shumë e çdo gjë filloi të rrëshqasë.

“Kur kthehesha në shtëpi nga shkolla, gjërat që normalisht do të ishin bërë, nuk ishin bërë – si pastrimi i kuzhinës pas mëngjesit, ato lloj gjërash kishin mbetur gjatë gjithë ditës”, thotë Jemma.

Pastaj, ndërsa ajo po studionte për nivelet e saj mësimore A në vitin 2001, mamaja Jane dhe partneri I saj  Shakey vendosën të transferohen në Andalucia në Spanjë. Ata kishin pasur disa vështirësi financiare si rezultat i dehjeve të Shakey dhe kishte shumë punë atje për muratorët.

"Unë mendoj se kjo përfaqësoi një fillim të ri," thotë Jemma, "dhe nga ajo që munda të shoh muajt e parë ishin vërtet pozitive."

Jemma qëndroi në Uells me gjyshin, duke menduar se mund të shkonte në Spanjë pas provimeve të saj, ndërsa Calvin, vëllai i saj më i vogël, shkoi të jetonte me babanë e tij.

Vetëm disa muaj më vonë, pati një lajm shkatërrues – mamaja Jane ishte përfshirë në  një aksident rrugor.

Jemma u përpoq të telefononte partnerin e mamasë, Shakey për të mësuar më shumë detaje, por nuk pati përgjigje. E dëshpëruar për informacion, ajo e përdori gjuhën spanjolle të nivelit A dhe filloi të thërriste të kërkonte në të gjitha spitalet në Spanjën jugore për të gjetur nënën e saj.

Kur ajo përfundimisht arriti të fliste me partnerin e mamasë, ai ishte në gjendje. Ata po kalonin një rrugë të qetë në këmbë kur Jane ishte goditur nga një kamion me shpejtësi, tha ai. Brenda pak orësh ajo kishte vdekur, vetëm 40 vjeçe.

"U ndjeva krejtësisht, krejtësisht e humbur," thotë Jemma. "Sikur të isha larg në det pa asnjë spirancë, busull apo asgjë."

Jemma Bere foli për “Life Changing” në BBC Radio 4 - intervista me njerëz për momentin që e ka riformësuar jetën e tyre.

Pas funeralit të mamasë Jane në Brecon, partneri i saj Shakey u kthye në Spanjë me Alex dhe Billie.

"Kjo habiti shumë njerëz," thotë Jemma, "por mendoj se një pjesë e tij po e bënte këtë sepse mamaja ime kishte qenë e lumtur atje."

Jemma ende mendonte të bashkohej me ata në Spanjë, por ajo kishte dalë mirë në provimet e saj, kështu që tani kishte edhe opsione të tjera.

"Dhe vendosa të shkoj në universitet - pjesërisht sepse mendoj se kjo do të kishte dashur nëna ime," thotë ajo.

Shakey dhe fëmijët jetonin në një komunitet të vogël, të lidhur ngushtë; të gjithë e njihnin sepse ai ishte jashtë duke pirë gjatë gjithë kohës.

Kur Jemma e vizitoi, ishte e qartë se ai nuk po e përballonte mirë. Ai do të bënte një punë ndërtimi dhe do t'i shpenzonte të gjitha të ardhurat e tij në pijetore, ose do të zhdukej për ditë të tëra pasi kishte pirë cigare. Pavarësisht se u bë gjithnjë e më i varur nga alkooli, ai nuk ishte i gatshëm të kërkonte ndihmë.

"Ne kishim debate të shpeshta për këtë kur dola atje - ai nuk pranonte fare që kishte një problem, ai ishte plotësisht duke e mohuar," thotë Jemma.

"Unë mendoj se ai me të vërtetë mendoi se po bënte më të mirën që mundej në rrethana vërtet të vështira. Por ai kaloi më shumë kohë në pijetore sesa me fëmijët."

Gjatë kohës kur Jemma ishte në universitet, Marisa, një dado që Shakey që kishte punësuar për ta ndihmuar me fëmijët, mbante gjithçka.

"Ajo e organizoi që ata të shkonin në një shkollë spanjolle," thotë Jemma, "dhe ajo ishte absolutisht e mrekullueshme, ajo i adhuronte ata."

Por dadoja Marisa mori lajmin se nëna e saj nuk ishte mirë dhe duhej të kthehej menjëherë në Argjentinë.

Disa javë më vonë, Jemma mori një telefonatë ku i thanë se Alex dhe Billie ishin marrë nën kujdes.

“Isha zemërthyer”, thotë ajo, “por jo shumë e habitur”.

Jemma shkoi menjëherë për në Spanjë. Asaj iu tha se Shakey do të duhej të ishte esëll për tre muaj, të mbante një punë të paktën për aq kohë dhe t'i jepte vetes një shtëpi nëse do të kishte ndonjë shans për t'i kthyer fëmijët.

Që kur i kishin marrë fëmijët, ai kishte mbetur prapa me qiranë e tij dhe kishte humbur shtëpinë. Jemma e ndihmoi të gjente një punë dhe një vend për të jetuar. Por ajo nuk mund ta detyronte ish-të dashurin e nënës që ta linte pijen.

"Unë mendoj se ai e dinte se ishte një alkoolist, por kurrë nuk e dëgjova që ta pranonte me zë të lartë," thotë Jemma. "Ai nuk mund të ndalej."

Tre muaj më vonë, autoritetet në Spanjë i thanë Jemma-s se nëse dikush në familje nuk mund të kujdesej për Alex dhe Billie, ata do të jepeshin për birësim. Nuk kishte asnjë garanci që ata do të mbaheshin së bashku, ose se do të vendoseshin në një familje që fliste anglisht. Madje mund të mos jetë e mundur që Jemma të vazhdonte t'i takonte ata.

"Dhe dëgjova veten duke thënë: "Epo, unë do të kujdesem për ta atëherë - më dërgoni formularët".

Jemma e la telefonin dhe shpejt filloi të pyeste se çfarë kishte bërë.

"Jo nëse ishte e drejtë, por nëse unë isha personi i duhur për ta bërë atë," thotë ajo. "Unë isha i shqetësuar për t'i larguar ata nga një gjuhë dhe një kulturë që ata e dinin... Njerëzit që adoptojnë normalisht kanë shumë para, ata mund të kenë shtëpi të bukura – unë nuk kisha absolutisht asgjë."

Si fillim, familja e Jemma-s nuk mund të besonte se për çfarë ishte regjistruar, deri gjashtë muaj pas diplomimit.

"Ata ishin shumë të zemëruar me Shakey, por ata nuk e kuptonin pse më duhej të" hidhja jetën time "në mënyrë që të korrigjoja një problem që ai kishte krijuar," thotë ajo. "Ata e përdorën atë frazë – sepse unë kurrë nuk e pashë rastin ashtu."

Por Jemma ishte vetëm 23 vjeç dhe të gjithë shqetësoheshin se ajo nuk e dinte se në çfarë po futej.

Jemma kishte organizuar një shtëpi të re dhe e kishte mobiluar me ndihmën e kartës së kreditit që mamaja e saj i kishte thënë ta përdorte vetëm në raste urgjente. Fluturimet për të dhe fëmijët u paguan për të njëjtën mënyrë.

Alex dhe Billie ende nuk e kishin idenë se çfarë do të ndodhte.

"Po ata ishin absolutisht të kënaqur," thotë Jemma.

Sot në moshën 38-vjeçare, Jemma tani ka shtëpinë dhe ka qënë në një lidhje prej shtatë vitesh, por thotë se nuk ka dashur të ketë fëmijët e saj. Megjithatë, rritja e vëllezërve dhe motrave të saj është diçka për të cilën nuk është aspak penduar. “Është vendimi më i mirë që kam marrë ndonjëherë”.