Emancipimi gjinor si çelës i zhvillimi kombëtar

Më mirë është me marrë në thua me këmbët tona, sesa me gjuhën tonë! Kur kurthohen këmbët edhe mund të rrëzohemi dhe të pësojmë dhimbje fizike – të cilat janë të përkohshme – por, ajo që del nga gjuha jonë ka ndikim të paparashikuar në ndërdijen tonë dhe kurrë më nuk mund të kthehet prapa.

E thëna e përsëritur dhe e shqiptuar në fëmijërinë tonë – nga autoritetet si prindërit, gjyshërit – ngulitet thellë në bindjet dhe në besimet tona dhe ne pastaj vazhdojmë të jetojmë me atë të vërtetë që dikur njerëzit më të dashur – që edhe ata e kanë dëgjuar diku – na kanë ofruar si mëlmesë shtesë në formimin e personalitetit tonë.

Është e mahnitshme dhe njëkohësisht e dhimbshme se si fjalët kanë ndikim të jashtëzakonshëm në jetën tonë të përditshme, pasi ato jo vetëm që i formësojnë mendimet dhe veprimet tona, por edhe fatet që ne krijojmë.

Ndër shekuj, armiqtë e shumtë të popullit shqiptarë dinin ta manipulonin psikologjinë tonë me fuqinë e fjalës – me fjalën që cila ndërton ura, por po ashtu edhe mure mes njerëzve. Ata të cilët më herët se ne e kanë kuptuar fuqinë e mendjes kolektive, e dinin se ky parim mund të ndikojë në aftësitë tona të komunikimit dhe rrjedhimisht në historinë tonë si shoqëri me një luftë mes gjinive. Dhe, nëse i analizojmë fjalët që nuk përkasin me traditën sonë, mund të vërejmë se këtu është bërë një rrugë e dy punë! Ne, dikur si popull pa vetëdijesim, në gurrën tonë popullore gjeneratë pas gjenerate kemi futur edhe thëniet pezhorative për femrën, që përulin dhe fyejnë rolin e saj në shoqëri! Është koha që fjalët e tilla të mos kenë më vend në komunikimin e përditshëm.

Fuqia dhe ndikimi i femrës dihet që nga lashtësia e njerëzimit, prandaj luftohet integrimi i saj. Femra shqiptare, si vlerë më vete, nuk ka nevojë të luftojë për fuqinë e vet, sepse është e vetëdijshme për të – përndryshe nuk do ishte në krye të shtetit. Por, vënia e një ombrelle na ka i mpirë duart, duke i mbajtur ato lartë për të mbrojtur të tjerët. Këtë ombrellë, si mburojë shekullore për baballarët, vëllezërit, burrat, kolegët tanë, duhet ta mbyllim një herë e përgjithmonë. Është koha që t’ia japim hapësirën edhe gjinisë mashkullore, që të vetëdijesohet për përgjegjësinë dhe për rolin që ka në shoqëri. Dhe, është e domosdoshme t’i shkëpusim nga gjiri ynë femëror, përndryshe do t’i rrisim meshkuj dhe jo burra dhe tragjeditë nuk do të kenë të ndalur sepse krijohet varësia.

Nga psikologjia është e ditur se te çdo varësi gjendet një zbrazëti emocionale. Për ta shijuar dashurinë dhe madhështinë e marrëdhënies burrë-grua, varësia dhe zotërimi i tjetrit nuk kanë vend. Të bekuar me gjininë që posedojmë, barazinë mund ta arrijmë vetëm kur fillojmë të shohim tjetrin në të njëjtin nivel njerëzor – bazuar në vlerat dhe virtytet të cilat nuk kanë gjini. Andaj, të fillojmë të komunikojmë me dashuri dhe dinjitet, pa dallim gjinie; të reflektojmë dhe të eksplorojmë fuqinë e thellë të fjalës, sepse vetëm në këtë mënyrë mund të transformojmë besimet tona të djallëzuara se një njeri vlen kinse më shumë se tjetri.

Jemi të rëndësishëm, secili në vendin e vet, prandaj nuk kemi kuptim pa njëri-tjetrin – për një jetë të begatshme dhe të lavdishme. Është pikërisht emancipimi gjinor ai çelësi i zhbllokimit të potencialit tonë si etni.

(Autorja është psikologe që jeton dhe vepron në Gjermani)

© SYRI.net

Lexo edhe

• Eh i dashur Edi nuk kemi të gjithë fatin tënd
• Armiku i Popullit
• “Zonja e hekurt”, Presidentja Osmani, plandosi Vuçiqin dhe i doli hakut Sandulloviqit