Vogëlushja po luan në oborrin e një shtëpie në një fshat të qetë franceze, duke parë milingonat përmes një mikroskopi nën syrin vigjilent të nënës dhe gjyshes së saj. Sasha Makoviy buzëqesh, por shprehja e saj errësohet ndërsa kujton orët që pasuan pushtimin e Ukrainës, kur kishte frikë se mund të ndahej nga Vira, vajza e saj dyvjeçare. “Thjesht kisha frikë se mos humbja Virën. Ajo është një fëmijë kaq i shumëpritur dhe unë me të vërtetë doja ta edukoja me pikëpamjen e familjes sonë, me dashuri, libra dhe art.”
Ndërsa bombat binin në të gjithë Kievin dhe Makoviy përgatitej të ikte nga kryeqyteti ukrainas, ajo shkroi të dhënat e kontaktit në shpinën e vajzës së saj. Kur imazhi u publikua disa javë më vonë, pamjet bënë xhiron në rrjetet sociale, si një nga simbolet e panikut të shkaktuar nga vendimi i Presidentit Putin për të shkuar në luftë. “Nuk kisha frikë nga vdekja, por nga mendimi se askush nuk mund ta rriste Virën si unë”- tha 33-vjeçarja e cila tashmë jeton në një shtëpi me qira në Lespignan, afër Béziers, në Francën jugore.
Një nga frika e saj ishte se Vira mund të kapej nga rusët, një frikë e justifikuar duke pasur parasysh pretendimet e mëvonshme të qeverisë ukrainase se Moska kishte larguar fëmijët nga qytete të tilla si Mariupol dhe i kishte transportuar përtej kufirit. “Isha vërtet i frikësuar se Vira nuk do ta dinte kurrë se kush ishte dhe kurrë nuk do ta dinte origjinën e saj. Për ata që kanë humbur prindërit e tyre, për shëndetin e tyre mendor, është me të vërtetë e rëndësishme të dinë se ju i keni dashur shumë.”, pohoi ajo.
Makoviy tha se ajo ishte më e përgatitur se shumë ukrainas për pushtimin. Ajo filloi të shqetësohej për qëllimet e Rusisë kur vizitoi Moskën disa vite më parë dhe dëgjoi një njoftim në metro, duke u thënë udhëtarëve: “Ju jeni në qytetin më të mirë në vendin më të mirë në botë”. Ajo tha: “’Radari im’ e mori atë menjëherë shprehje. Mendova: “Oh, kjo tingëllon pak naziste.” Makoviy, një mësuese arti dhe asistente galerie në Kiev, kishte udhëtuar në Evropë dhe kur agjencitë e inteligjencës amerikane dhe britanike filluan të paralajmëronin në nëntor se Rusia po planifikonte të pushtonte, ajo i kushtoi shumë vëmendje.
“Isha vërtet e shqetësuar,” tha ajo. Disa nga miqtë e saj menduan se ajo po sillej “histerike” kur ajo ndoqi këshillat zyrtare për të planifikuar për më të keqen, duke paketuar dokumente, ujë, ilaçe dhe furnizime të tjera thelbësore. Ajo ishte e bindur se ishte e nevojshme. “Një pjesë e informacionit ishte se ju duhen gërshërë për të hequr rrobat në rast lëndimi. Kjo më bëri të mendoj se rrobat mund të hiqen dhe pse shkrova në shpinë të Virës.”, shtoi ajo.
Kur pa imazhin në rrjetet sociale, ajo mendoi se shkrimi i saj i dorës ishte “i tmerrshëm” dhe një nga shifrat e numrit të telefonit ishte gabim.
Ajo tha se disa nga miqtë e saj që kishin folur për largimin nga Ukraina nëse ajo pushtohej, nuk kishin mundur të lëviznin kur ndodhi. “Ata ishin të ngrira,” tha ajo. “Miqtë e mi thoshin: ‘Është më mirë të qëndrojmë në shtëpi. Jemi të sigurt këtu.’ Por kjo sepse është e frikshme të largohesh kur nuk ke ku të shkosh. Duhet të jesh i guximshëm për ta bërë këtë.”
Makoviy nuk kishte dyshim se duhej të dilte jashtë. Ajo tha se babai i saj, një mësues që lexonte Pushkinin dhe Shekspirin, e rriti atë me idetë kundër luftës. “Kam lexuar shumë literaturë nga Lufta e Parë dhe e Dytë Botërore,” tha ajo.
Pas lindjes së Virës, ajo pësoi depresion pas lindjes dhe u vizitua tek një terapist. Gjatë terapisë, ajo kishte shpjeguar se “frika ime më e keqe ishte të humbas lirinë, të shkoja në një kamp përqendrimi. Tingëllon çmenduri në shekullin e 21-të, por kjo është ajo që po ndodh tani”.
Historia e saj familjare mund të shpjegojë frikën e saj. Gjatë epokës sovjetike, stërgjyshi i saj u burgos për tetë vjet për denoncimin e korrupsionit. Babai i saj e kaloi shërbimin e tij ushtarak dy-vjeçar duke ndërtuar një hekurudhë në vitet 1980 pasi u kap duke blerë një vepër nga Aleksandr Solzhenitsyn, autori disident.
Kur Kievi filloi të rezononte me “tinguj të fuqishëm, tinguj që nuk i kisha dëgjuar kurrë më parë, tinguj bombardimesh” dhe miqtë në qytete të tjera të Ukrainës iu përgjigjën postimit të saj në Facebook për të thënë se po dëgjonin të njëjtën gjë, ajo iku me Virën në Vinnytsia, në jugperëndim të Kievit, më pas përtej kufirit për në Rumani, nga ku morën një fluturim për në Bruksel përpara se të niseshin për në Francë.
Një rrjet vullnetarësh u gjetën atyre shtëpinë në Lespignan. Makoviy tha se nëna e saj Anna Klymenko, 57 vjeç, fillimisht donte të qëndronte në Kiev derisa një i afërm i tha asaj: “Gjërat e tua nuk janë aq të çmuara, ajo që është e çmuar është jeta jote”./The Times/
© SYRI.net
Hungaria vendos veto ndaj rezolutës së KiE, nuk mbështetet formula e paqes e Ukrainës
A po përgatitet Rusia për luftë me NATO-n?
Bashkimi Evropian ndalon katër media ruse
Denonco
Merrni lajmet më të fundit nga SYRI.net në çdo moment dhe kudo që të jeni!
