Gara për presidencën është e hapur dhe as blloku i qendrës së djathtë dhe as blloku i qendrës së majtë nuk kanë vota të mjaftueshme në parlament për të shtyrë kandidatin e tyre, që do të thotë se nevojitet një lloj marrëveshje kompromisi.

Kryeministri Mario Draghi mbetet një pretendent për këtë detyrë, por perspektivat e tij janë zbehur këtë javë, me shumë ligjvënës që ngurrojnë ta mbështesin atë, pjesërisht sepse kanë frikë se çdo ndryshim në qeveri mund të shkaktojë zgjedhje të parakohshme.

Ndryshe nga Shtetet e Bashkuara ose Franca, ku presidentët zgjidhen me votim popullor, në Itali, rreth 1,009 parlamentarë dhe përfaqësues rajonalë zgjedhin kreun e shtetit në një votim të fshehtë, të cilin liderët e partive ndonjëherë përpiqen ta kontrollojnë.

Presidenca italiane vjen me një mandat shtatëvjeçar dhe ka fuqi të konsiderueshme për të zgjidhur krizat politike që godasin rregullisht vendin, duke përfshirë emërimin e kryeministrave dhe shpërndarjen e parlamentit.

Tre raundet e para të votimit dolën në bllokim, ku askush nuk fitoi shumicën e kërkuar prej dy të tretave. Nga raundi i katërt e tutje, një fituesi ka nevojë vetëm për një shumicë absolute.

Në një përpjekje për të parandaluar çdo surprizë të papritur nga ligjvënësit e padisiplinuar, blloku i qendrës së djathtë, i cili përfshin Ligën, Vëllezërit e Italisë dhe Forza Italia, tha se zgjedhësit e tyre do të abstenonin të enjten.