Rama ka shuar të gjitha hamendësimet dhe dilemat.

Anulimi i Samitit Kosovë-Shqipëri ka folur me shumë se dhjetëra e qindra deklarata patetike apo diplomatike.

Ndërsa kërkesa për hetim për policët e rrëmbyer nga serbët i vuri vulën vetëshpalljes së Ramës si delfin i Serbisë.

Hapur e me ndërgjegje të plotë ai është vendosur tashmë në anën e gabuar të historisë.

I anatemuar tashmë si tradhëtar ai vazhdon, pse jo dukshëm, i qetë angazhimin e ethshëm anti-shqiptar.

Por çfarë e shtyn Ramën të mbajë e luaj një rol të tillë?

Askush nuk do e dëshironte të përpiqej kaq shumë për të fituar me çdo kusht këtë damkë e aq më pak një Kryeministër.

A është inati ndaj Kurtit i cili e stigmatizon dhe e kundërshton me përçmim vazhdimsht Ramën?!

Do ishte naive ta mendoje këtë, sepse Kurti nuk është ndonjë kandidat për zgjedhje lokale.

Është Kryeministër i Kosovës dhe Rama megjithëse “vlon” brenda vetes hakmarrjen ndaj tij, nuk mund ta shpërfaqë diplomatikisht e dramatikisht hapur atë.

A është ndonjë diktim evropian apo euroatlantik?!

E vështirë të besohet, sepse në retorikën e tyre dhe qëndrimet e tyre, asnjë lloj bojkoti, as dhe i Samiteve të tilla, nuk mbështetet e stimulohet nga faktorët ndërkombëtarë.

Dialogu prevalon mbi të gjitha. Evropianët e SHBA kanë dënuar çdo bojkot nga çfarëdo drejtimi që ka ardhur ai.

Atëhere është vallë dashuria për Kosovën drafti i tij për një Republika Srpska, bojkoti i Samitit dhe mosbesimi i palës Kosovare për policët e rrëmbyer?

Kjo duket në kufijtë e së pamundurës.

Sepse të gjitha qëndrimet 10-vjeçare të Ramës ndaj Kosovës, kanë dëshmuar një dashuri natyrale ndaj Vuçiç dhe projekteve të tij ekspansioniste ndaj faktorit shqiptar.

Përndryshe ku e ka Rama atë shprehjen në Beograd që Kosova është e pavarur?!

Nëse do nisej nga dashuria për Kosovën Rama do mbështeste propozimin e Kurtit për Asociacionin duke i lënë komunave me shumicë serbe një autonomi esenciale fetare, kulturore e organizative, por jo juridike e ekonomike, të shoqëruar me një ligj europian për minoritetet dhe jo të propozojë Republika Serpska-n në mes të Kosovës.

Aq më tepër dihet nga të gjithë që Asociacioni nuk është porta e paqes në rajon.

Dhe kjo nisur nga një fakt i thjeshtë: Rusia e nisi agresionin (gjeti sebepin) kur krahinat autonome të Donbas-it dhe Luhansk-ut (në modelin e Asociacionit të Ramës) të Ukrainës me shumicë ruse, kërkuan bashkimin me mëmën Rusi.

Kush garanton që pas miratimit të Asociacionit me autonomi siç e do Rama, serbët atje nuk kërkojnë më tej bashkimin me Serbinë, madje me referendum?!

E garanton Rama apo ndonjë tjetër?!

Vuçiç p.sh?!

Ja pra që Asociacioni mund të gjykohet si hap lufte dhe jo si hap paqe.

Si oreks nacionalist dhe projekt që synon të realizohet.

Prandaj personalisht e mbështes Kurtin, sepse është më largpamës e më ardhetar se ky tradhëtari i Shqipërisë.

Po ta donte Kosovën Rama nuk e anulonte Samitin, por gjërat i thoshte aty në mes të vëllezerve e burrave. Po kështu ndodh kur vëlla konsideron atë me të cilin të pjek pushteti e jo atë që të ka lënë kombi.

Po ta donte Kosovën e shqiptarët Rama do dënonte pa një pa dy aktin e rrëmbimit të policëve e madje duhet të tregonte dhëmbët për të kushtëzuar negociatë për dorëzimin e tyre, meqenëse çdo herë këtë e kërkon dhe e bën sa herë që Vuçiçit i lëviz humori nacionalist.

Pra diçka tjetër më e madhe brenda Ramës, se sa detyra nda kombit, është ajo që e detyron të damkoset e vetëdemaskohet.

Shpjegimi është pushteti politik, i cili fatkeqësisht në Shqipëri nuk është ende vullnet qytetar, por preferencë interesash ekonomike e gjeopolitike ndonjeherë jo shumë të lumtura për faktorin shqiptar.

E para këtij pushteti ai është gati, jo thjesht të vetëdemaskohet e damkoset, por madje ta themi troç:

Është gati të heqë dhe brekët, siç ka bërë çdo herë….