Është një histori që 51 vite më vonë ende trondit. 

Në vitin 1972, një avion uruguajan me 45 persona rrëzohet në malet e Andeve. 

Furnizimet ishin aq të pakta dhe kushtet aq të këqija sa të mbijetuarit u detyrua të konsumojnë mishin e pasagjerëve që kishin humbur jetën nga aksidenti ajror. 

" Nuk kisha asnjë dyshim... Kjo ishte e vetmja rrugëdalje," kujton Nando Parado, një i mbijetuar që nëna, motra dhe shoqja më e mirë e  tij humbën jetën në këtë aksident. 

Parado ishte një anëtar i ekipit të regbit të Uruguait të njohur si "të krishterët e vjetër", anëtarët e të cilit ishin në këtë avion. 

Duke folur për The Guardian përpara publikimit të filmit Society snow (Shoqëria e dëborës), ai shpjegoi se vendimi për tu ushqyer me mishin e pasagjerëve të vdekur nuk ishte i lehtë për ekipin.

Për të qëndruar të hidratuar ata konsumonin dëborë, jetonin në trupin e avionit (me mure të bëra me valixhe) dhe ishin gjithnjë e më të dëshpëruar ndërsa furnizimet e tyre ushqimore po pakësoheshin. 

Ata kishin arritur të gjenin një radio pune në rrënojat dhe pasi dëgjuan se misioni i shpëtimit të avionit të tyre ishte anuluar, të mbijetuarit iu drejtuan opsionit të fundit të ushqimit, kanibalizmit. “Të gjithë në atë situatë... do të kishin ardhur në të njëjtin mendim ”, tha Parado për Guardian.

Filmi është nominuar  për çmimet Oscar 2024 në kategorinë e filmit më të mirë ndërkombëtar  dhe po transmetohet sot në Netflix . 

Filmi është bazuar në librin e Pablo Vierci dhe regjizori i tij është J.A. Bayona.

Bayona është shprehur për Vanity Fair: “ Ne planifikuam ta filmonim historinë pothuajse si një dokumentar. Ne përgatitëm aktorët - u dhamë të gjithë informacionin - provuam skenarin për gati dy muaj - kaluam të gjitha skenat. Ata e lexuan librin - ranë në kontakt me të mbijetuarit ose familjet e viktimave. Dhe ata kaluan 72 ditë në male. Ne gjetëm kohë për të parë të gjitha pikat kryesore dhe ishim gati me kamerat tona të xhironim dokumentarin.

Regjisori gjithashtu i mbajti aktorët në një dietë të monitoruar nga mjekësia dhe filmoi kohën e tyre në male në mënyrë kronologjike, në mënyrë që aktorët të rritnin flokët dhe të humbnin peshë me radhë. "Ne me të vërtetë donim të ishim shumë afër realitetit," tha Bayona.

Një tjetër i mbijetuar i aksidentit, Gustavo Zebrino, i tha Associated Press se rijetimi i përvojës përmes filmit Society snow ishte si të zhytesh në " ujë të valë ". “Për fat të mirë, kjo ndjenjë mbaroi për dy orë e gjysmë ”, shtoi ai.

Të gjithë të mbijetuarit e vërtetë kishin treguar më parë historitë e tyre në dokumentarin "Bllokuar nga Gonzalo Arijón: Unë kam ardhur nga një avion që u rrëzua në male", publikuar në SHBA në vitin 2008.

Duke rrëfyer përplasjen që një i mbijetuar e quajti "më të keqin makth që mund ta imagjinoni" , ata e përshkruan kanibalizmin si mjetin e tyre të vetëm të mbijetesës - diçka që " Unë nuk mendoj se asnjë kafshë është e aftë ta bëjë" në rrethana normale. 

" Kanibalizëm është kur vret dikë, kështu që teknikisht kjo është ajo që njihet si kanibalizëm ," tha Roberto Canessa për National Geographic në 2016.

Një student i mjekësisë në kohën e përplasjes, Canessa tha se ai kujdesej për të plagosurit dhe " ishte gjithashtu përgjegjës për transportin e të vdekurve" . Që kur i mbijetoi fatkeqësisë, Canessa është bërë një kardiolog i njohur pediatrik dhe ka folur hapur për situatën.

Ai i tha National Geographic: “ Duhej t'i konsumonin këto kufoma dhe kaq. Mishi kishte proteina dhe yndyra, të cilat na duheshin, si mishi i lopës. Isha mësuar edhe me procedurat mjekësore, ndaj e kisha më të lehtë të bëja prerjen e parë. Por vendimi për ta pranuar mendërisht është vetëm një hap. Hapi tjetër është ta bëni atë në të vërtetë. Dhe kjo ishte shumë e vështirë. Goja juaj nuk dëshiron të hapet sepse ndiheni të trishtuar për atë që duhet të bëni.

Canessa dhe Parado përfundimisht u larguan nga vendi i aksidentit në përpjekje për të gjetur ndihmë. 

Me racione të pakta ushqimore dhe një çantë gjumi të improvizuar të bërë nga jastëkët e avionit, ata ecën mbi 56 kilometra në majat e larta në 10 ditë, duke u përplasur përfundimisht me një bari kilian. 

(" Ata kishin erë si varri - asnjë kafshë nuk donte t'u afrohej ," tha bariu, sipas "Neë York Times"). Parado i drejtoi shpëtimtarët të ktheheshin në vendin e rrëzimit me helikopter dhe të mbijetuarit u transportuan me avion në një spital në Santiago vetëm disa ditë para Krishtlindjeve. 

Deri më sot, të mbijetuarit e mbetur bashkohen çdo vit më 22 dhjetor dhe ruajnë një lloj vëllazërie. Disa që shikuan filmin "Society of the Snow" vitin e kaluar e quajtën atë përshkrimin më realist të ferrit që kanë parë. 

“ I thashë regjisorit: “Pasi njerëzit ta shohin këtë film, ata do ta kuptojnë vërtet atë që kemi kaluar ”, tha Parado për Guardian. " Edhe gruaja ime, kur filmi mbaroi, më kapi dorën dhe më tha: " Nuk e dija se ishte aq e vështirë "