Pra, Serbia është kokëfortë në dy gjera: një, se nuk do ta pranojë pavarësinë e Kosovës dhe dy, se nuk do t’i vë sanksione Rusisë. Pozicioni i saj në këto dy pika është i palëkundur pamarrë parasysh se çfarë çmimi do të paguajë. Por, Serbia falë mirëkuptimit dhe kujdesit të mikut françez, le që nuk do të paguajë çmim, por do ta perjetojë përkëdheljen e radhës. Kjo do të thotë se Serbisë nuk do t’i bëhet presion për ta njohur Kosovën, ndërkohë që sa i përket Associacionit të komunave serbe Kosova do të vehet para aktit të kryer.

A do t’i ofrohet diçka Kosovës si kompebzim? Gjasat janë se ndërkohë sa zgjasin negociatat, ndërmjetsuesit euro-amerikanë do të bëjnë presion mbi pesë vendet e BE-së që nuk e kanë njohur Kosovën, ta njohin atë. A është e rëndësishme kjo njohje? Unë mendoj se më e rëndësishme është të ndodh njohja nga këto vende sesa të ndodh njohja nga vetë Serbia. Por është shumë vështirë të arrihet. Nëse Kosova e ka këtë ofertë, mendoj se duhet ta pranojë.

Nëse shkohet nga A-ja të B-ja e tutje, mendoj se A-ja për Kosovën është integrimi me Europën dhe me NATON. Nëse këtu eleminohen problemet, atëherë Serbia do të ishte krejt e vetmuar në kokëfortësinë e saj. Më në fund, ajo nuk do të arrinte asnjëherë të bëhej pjesë formale e Europës pa e njohur Kosovën. Për anëtarësimin në OKB është shumë heret të flitet.

A-ja: njohja e pesë vendeve që nuk na kanë njohur. B-ja: Integrimi në BE dhe NATO dhe C-ja: Anëtarësimi në OKB.

Fundja, politika është art i së mundshmes dhe zgjidhja duhet të kërkohet brenda mundësive ekzistuese.