Të qenit i vetmuar ose i izoluar nga shoqëria mund të ndikojë negativisht në mirëqenien tuaj.

Madje ka studime që tregojnë se rrit rrezikun e sëmundjeve të tilla si sëmundjet kardiovaskulare, demenca dhe depresioni.

Disa studiues sugjerojnë se vetmia dhe izolimi social çojnë në shëndet më të dobët, sepse ato rrisin inflamacionin. Inflamacioni vjen në momentin që trupi juaj i thotë sistemit tuaj imunitar të prodhojë kimikate për të luftuar infeksionin ose dëmtimin. Mund të ndodhë edhe kur përjetoni stres psikologjik ose social.

Inflamacioni afatshkurtër, lokal – siç është rasti kur pret gishtin aksidentalisht – mund të jetë i dobishëm, por të kesh një inflamacion afatgjatë pak të ngritur shoqërohet me shëndet të dobët. Studiuesit sugjerojnë se vetmia dhe izolimi social janë të lidhura me këtë inflamacion të shtuar afatgjatë.

Një analizë e 30 studimeve që shqyrtonin vetminë dhe izolimin social zbuloi se njerëzit që janë më të izoluar nga shoqëria kanë nivele më të larta të dy kimikateve inflamatore: proteinës C-reaktive dhe fibrinogjenit. Proteina C-reaktive përdoret zakonisht si një tregues i inflamacionit dhe nivelet e larta lidhen me shëndetin e dobët. Fibrinogjeni rrit koagulimin e gjakut dhe është më i lartë kur njerëzit kanë një lëndim ose traumë. Kur njerëzit kanë nivele të rritura afatgjatë të këtyre shënuesve inflamatorë, kjo mund të çojë në një rrezik në rritje të shëndetit më të dobët me kalimin e kohës.

Një përgjigje evolutive?

Izolimi social mund të lidhet me nivele më të larta të inflamacionit për disa arsye. Mund të ndodhë që izolimi social të çon në inflamacion. Ne kemi evoluar për të qenë një specie sociale, kështu që të qenit i izoluar nga shoqëria mund të jetë burim stresi. Dhe stresi ka një efekt të drejtpërdrejtë në sistemin imunitar.

Është gjithashtu e mundur që ne kemi evoluar për të aktivizuar përgjigjen tonë imune kur jemi të izoluar. Kjo është për shkak se kur jemi vetëm mund të jemi në një rrezik më të madh për t'u lënduar. Sistemi ynë imunitar mund të ketë mësuar të ndizet për t'u përgatitur për këtë rrezik më të madh.

Është gjithashtu e mundur që inflamacioni të çojë në izolim social. Njerëzit që janë të sëmurë dhe kanë nivele më të larta të inflamacionit mund të ndihen sikur nuk duan të jenë pranë njerëzve të tjerë. Kjo mund të jetë sepse ne kemi evoluar për të dashur të izolohemi në mënyrë që të mos infektojmë njerëzit e tjerë.

Njerëzit që kanë shumë sëmundje fizike kanë gjithashtu nivele më të larta të inflamacionit. Ata njerëz që kanë shumë sëmundje fizike ndonjëherë nuk janë aq në gjendje të lëvizin dhe mund të izolohen shoqërisht për shkak të kësaj.

Provat që lidhnin vetminë me inflamacionin ishin më pak bindëse. Universiteti i Surrey-t, i cili ka bërë analizën, gjeti se vetmia ishte e lidhur me një kimikat inflamator të quajtur interleukin-6. Por kjo nuk ishte një gjetje e qëndrueshme dhe bazohej në vetëm dy studime. Kjo sugjeron që mund të mos ketë një efekt të drejtpërdrejtë të vetmisë në inflamacion. Në vend të kësaj, vetmia mund të ndryshojë mënyrën se si trupi ynë reagon ndaj stresit. Ka studime që tregojnë se njerëzit e vetmuar kanë më shumë gjasa të kenë një përgjigje të shtuar inflamatore ndaj stresit.