Ne e dimë prej disa kohësh që ankthi shfaqet në familje, por hulumtimet tani sugjerojnë se çrregullimet e ankthit kalohen nga nëna te vajza dhe se baballarët jo ankthë disi i mbrojnë djemtë nga zhvillimi i kësaj gjendje.

Studiuesit shikuan rolin e natyrës në zhvillimin e ankthit, duke ekzaminuar një grup të dhënash prej rreth 400 fëmijëve kanadezë të moshës rreth 10 vjeç, të cilët kishin marrë pjesë më parë në një studim të fokusuar në familjet në rrezik për çrregullime të humorit.

Nëse gjenetika do të luante një rol më të madh, çrregullimet e ankthit ka të ngjarë të ndodhin tek fëmijët e të dy gjinive në të njëjtën shkallë, pavarësisht nëse gjendja është e trashëguar nga nëna apo babai.

Nëse fëmijët do të zhvillonin çrregullime ankthi sepse ata imitonin dhe mësonin nga prindërit e tyre, do të pritej një model i veçantë i transmetimit nga nëna te vajza dhe nga babai te djali.

Kjo e fundit është ajo që zbuluan studiuesit - të paktën në një masë të caktuar, shkruan Science alert .

Në studim, fëmijët që kishin prindër të të njëjtit seks me një çrregullim ankthi kishin gati tre herë më shumë gjasa të zhvillonin këtë gjendje në krahasim me bashkëmoshatarët e tyre. (Në njohuritë tona, studimi nuk përfshiu fëmijë apo të rritur transgjinorë.)

Çrregullimi i ankthit i nënës, por jo i babait, rriti rrezikun e ankthit të vajzave në këtë studim.

Djemtë nuk kishin më shumë gjasa të kishin një çrregullim ankthi nëse babai i tyre kishte një të tillë, por nëse babai i tyre nuk kishte një çrregullim ankthi, kjo uli rrezikun e djalit për të zhvilluar një të tillë.

Në përgjithësi, prindërit e seksit të kundërt pa ankth nuk ishin në gjendje t'i mbronin fëmijët në të njëjtën mënyrë si prindërit e të njëjtit seks pa ankth.

Studimi nuk mund të tregonte shkakun dhe efektin sepse ishte vëzhgues dhe retrospektiv.

Nëse do të kishte një marrëdhënie shkak-pasojë, do të ishte e vështirë të thuhej se në cilën mënyrë funksiononte "duke pasur parasysh ciklin e reagimit dydrejtues", shkruajnë studiuesit, që do të thotë se fëmijët mund të shkaktojnë ankthin e prindërve të tyre në vend të anasjelltas. .

Megjithatë, nëse vendoset një lidhje shkakësore, mund të jetë e mundur të parandalohet transmetimi ndër breza i çrregullimeve të ankthit duke trajtuar prindërit për ankthin, thonë studiuesit.

Studimet e mëparshme kanë treguar se ankthi mund të jetë një sjellje e mësuar që fëmijët e marrin nga prindërit e tyre.

Për shembull, një eksperiment në të cilin prindërit u caktuan rastësisht të vepronin në ankth ose të qetë, ndërsa fëmija i tyre po përgatitej për një test drejtshkrimi, tregoi se fëmijët pasqyronin atë qëndrim dhe zhvilluan sjellje ankthioze.

Studime të tjera kanë lidhur çrregullimet e ankthit të prindërve me një shans më të lartë të çrregullimeve të ankthit tek fëmijët e tyre.