85-vjeçarja Yocheved Lifschitz ishte një nga dy gratë e liruara vonë dje, të hënën. 

Gruaja tjetër e liruar ishte izraelitja Nurit Cooper, 79 vjeç. 

Por bashkëshortët e tyre 83 dhe 84 vjeç, mbeten peng së bashku me rreth 220 civilë të tjerë në duart e Hamasit . 

"Kam kaluar nëpër ferr, ne nuk menduam apo e dinim se do të arrinim në këtë situatë," u tha ajo gazetarëve, e ulur në një karrocë me rrota jashtë spitalit të Tel Avivit ku u dërgua pas lirimit të saj.

Me pamje të brishtë, Lifschitz tha se e hipën në një motoçikletë dhe e dërguan nga kibuci  i saj në Gazën fqinje. 

“Kur isha në biçikletë, koka ime ishte në njërën anë dhe pjesa tjetër e trupit në anën tjetër. Të rinjtë më rrahën në rrugë. Nuk më ishin thyer brinjët, por kisha dhimbje dhe kisha probleme me frymëmarrjen”.

Sapo mbërriti në Gaza, ajo tha se pengamarrësit e çuan në tunele, të cilat ajo i krahasoi me rrjetën e një merimange dhe e trajtuan mirë. 

Lifschitz tha se ajo u vizitua nga një mjek , i cili u sigurua se ajo dhe pengjet e tjera do të merrnin të njëjtin lloj mjekimi që merrnin në Izrael. 

Kur u pyet se pse i dha dorën terroristit të Hamasit, ajo tha: 'Sepse na trajtuan shumë mirë'.

🚨HAMAS RELEASE FOOTAGE OF HOSTAGE RELEASE pic.twitter.com/SWPXTIDNqM

— Mario Nawfal (@MarioNawfal) October 23, 2023

 Ajo shtoi gjatë intervistës se ushtria izraelite nuk e mori mjaft seriozisht kërcënimin e Hamasit dhe se gardhi i shtrenjtë i sigurisë, i cili supozohej të mbante militantët jashtë, " nuk ndihmoi aspak ".

Vajza e gruas së moshuar Sharon Lifschitz, një artiste dhe akademike që jeton në Londër, tha se  i dukej "e pabesueshme ribashkimi me nënën e saj - "duke i mbajtur dorën dhe duke e puthur në faqe". 

"Ajo është shumë inteligjente dhe shumë e prirur për të ndarë informacionin, për t'ua përcjellë informacionin familjeve të pengjeve të tjera me të cilat ishte," tha ajo për BBC .  Ajo tha se do të vazhdojë të bëjë fushatë për lirimin e babait të saj, Oded Lifschitz, dhe pengjeve të tjera.

"Shpresoj që ai të kujdeset dhe të ketë një shans për të folur," tha Sharon Lifschitz.

 “Ai flet mirë arabisht, kështu që mund të komunikojë shumë mirë me njerëzit atje. Ai njeh shumë njerëz në Gaza dhe Bregun Perëndimor. Dua të besoj se do të jetë në rregull.  Nëna ime tha se ata po kujdeseshin dhe kishte një mjek atje , kjo është shumë qetësuese për të gjithë. Ka kaq shumë njerëz që kemi humbur -- është një rreze e vogël drite, por ka edhe errësirë ​​të madhe."

Lifschitz tha se ajo dhe nëna e saj ende ëndërrojnë për paqen me palestinezët, edhe pse një pushtim tokësor i pritshëm i Gazës nga Izraeli kërcënon të ndezë një luftë më të gjerë në rajon .

“Duhet të gjejmë mënyra sepse nuk ka alternativë. Përkundrazi, më bën edhe më të vendosur”, tha ajo. " Rruga është bërë më e gjatë -- ne po përballemi me pikëllimin dhe humbjen në një nivel që nuk do të mund ta kapërcejmë kurrë, por si komb duhet të gjejmë një rrugë përpara."tha Lifschitz.