“Kam kryer krime të tmerrshme dhe jam dënuar për disa vrasje në Kamorra. Më poshtë është historia ime kriminale”.

Kështu e fillon punimin e tij Catello Romano, në tezën e tij të diplomës të diskutuar në burgun e Catanzaros.

Ish-anëtari i Kamorra i dënuar për vrasjen e këshilltarit bashkiak Luigi Tommasino, ka rrëfyer në dorëshkrim dy vrasje të tjera për të cilat nuk ishte gjykuar kurrë.

Vrasja e këshilltarit Tommasino

Vitet e fundit, vrasësi i Scanzanos ka ndërmarrë një “udhëtim” fetar duke u konvertuar në fenë islame dhe është i ndaluar në burgun e kryeqytetit kalabrez ku do t’i duhet të kryejë edhe dhjetë vjet të tjera.

I dënuar përfundimisht për vrasjen e Gino Tommasino, i vrarë më 3 shkurt 2009 në Castellammare di Stabia, ai ishte pjesë e një komandoje të drejtuar nga Renato Cavaliere, i cili qëlloi një breshëri në drejtim të politikanit.

Tommasino, në fakt, njihte disa elemente të shquara të Stabiese Camorra, me të cilët ndoshta kishte bërë pakte, duke mos mbajtur premtimet e tij. Cavaliere është një bashkëpunëtor i drejtësisë, një rrugëtim i nisur edhe nga vetë Romano, i ndërprerë më pas nga një arratisje e bujshme, e që nuk u rifillua më.

Rrëfimi i vrasësit të Kamorrës

Romano u diplomua në burg me 110 lavdërime, duke marrë gjithashtu një përmendje akademike, duke shpjeguar përfundimet e tij me një tezë pjesërisht autobiografike në Sociologji të titulluar “Magjepsja kriminale”, diskutuar në prani të autoriteteve dhe Imami që po e shoqëron në rrugën e tij të re fetare.

Ndër ato faqe, Romano rrëfen vrasjen e dyfishtë të Carmine D’Antuono dhe Federico Donnarumma, të vrarë më 28 tetor 2008:

“Ngjarja më e dhunshme, më traumatike, e pandreqshme e jetës sime“, shkruan ai, duke thënë se Donnarumma nuk duhej të vritej.

“Nuk e di pse, nuk e kuptova dhe ende nuk po e kuptoj, por edhe atë e qëllova”.

Një histori e vështirë

Teza që Catello Romano synon të demonstrojë se “krimi ushtron një magjepsje të thellë” ndaj të rinjve, duke arritur në pikën “të zëvendësojë familjen e origjinës”. Ish-anëtari i Kamorras i referohet historisë së tij personale, kur që fëmijë donte të bëhej polic.

Më pas, trauma e ndarjes së prindërve, sugjerimi i një personazhi në filmin “Il camorrista”:

“Në rastin tim, hapësirën e brendshme e zë fillimisht “o prufessore” dhe vesuviano, që është Raffaele Cutolo, pastaj nga Renato Cavaliere, miku im i nëntokës”.

Romano thotë se dëshiron të fillojë përsëri “nga Catello që isha para gjithçkaje që thashë” dhe shpreson të jetë në gjendje t’i vendosë gjërat në rregull, një herë e përgjithmonë në jetën e dikujt”.