Në një zbulim për "lojën e dyfishtë" që Rexhep Tajip Erdogan i pëlqen shpesh, si për shembull në rastin e luftës në Ukrainë, Politico.eu vazhdon të zbulojë se si Turqia e ndihmon Iranin të eksportojë naftë pavarësisht sanksioneve amerikane.

Artikulli nxitës për Erdoganin fillon me një referencë për një takim sekret të mbajtur më 22 mars 2021 në Bejrut, ku morën pjesë një delegacion zyrtarësh ushtarakë dhe qeveritarë iranianë dhe një grup biznesmenësh nga Turqia të udhëhequr nga Ayan.

“Të dyja palët donin të thellonin bashkëpunimin e tyre për kontrabandën e naftës iraniane për blerësit në Kinë dhe Rusi, në mënyrë që të gjeneronin të ardhura për aleatët e Teheranit”, raportoi Politico, duke cituar diplomatë perëndimorë.

Bashkëpunimi mes një prej anëtarëve të rrethit të ngushtë të presidentit turk dhe elitës iraniane përshkruhet, sipas Politico, në qindra faqe dokumentesh që përfshijnë kontrata biznesi dhe transaksione bankare.

Botimi thekson se, ndërsa një vit pas takimit në Bejrut, ata që morën pjesë në këtë takim i panë emrat e tyre në listat e personave ndaj të cilëve u vendosën sanksione nga SHBA-të, por nuk ndodhi e njëjta gjë dhe Politico  argumenton se vonesa është për shkak të marrëdhënies së tij të ngushtë me Rexhep Tajip Erdogan, një aleat kyç në Lindjen e Mesme.

“Kompanitë e Ayan lidhën kontrata ndërkombëtare të shitjes së naftës iraniane me blerës të huaj, organizuan transportin e naftës dhe ndihmuan në pastrimin e fitimeve duke fshehur origjinën iraniane dhe interesat iraniane në shitje.» thuhet në njoftimin e Departamentit të Thesarit të SHBA-së.

“Ndërsa lufta në Ukrainë dhe paqëndrueshmëria në Lindjen e Mesme më të gjerë janë duke vazhduar, marrëdhënia e Turqisë me Iranin është një kujtesë se udhëheqja turke nuk e fsheh se si e përdor peshën e saj të veçantë kur e sheh të përshtatshme” , thekson botimi.

Ayan përshkruhet si njeriu kyç në takimin e Bejrutit pasi ai është kryetar i kompanisë me bazë në Stamboll ASB Group , e cila është e specializuar në blerjen, shitjen dhe transportin e naftës, gazit natyror dhe mallrave të tjera.

Sipas diplomatëve perëndimorë dhe dokumenteve të cituara nga Politico, regjimi i Teheranit ka anashkaluar sanksionet e SHBA-së për të dërguar 1 miliard dollarë për aleatët e tij terroristë deri në vitin 2020. 

“Përfituesit kryesorë të shitjes së naftës janë Forcat Quds (f. f. një nga pesë degët e Garda Revolucionare ), e cila i përdor paratë për të paguar mercenarët dhe grupet si Hezbollahu në Liban, të cilët SHBA dhe Evropa i shohin si terroriste".

Marrëdhëniet me Erdogan

Rexhep Tajip Erdogan dhe Sitki Ayan kanë të njëjtën të kaluar. 

Ata të dy ishin nxënës të së njëjtës shkollë të mesme fetare dhe krijuan një marrëdhënie nga e cila përfitonin të dy.

Për shembull, ishte Ayan ai që ndihmoi presidentin turk të fshehë pronësinë e cisternës Agdash, një cisternë prej 25 milionë dollarësh që Erdogan dhe familja e tij e morën si dhuratë nga një bamirës i pasur në vitin 2008.

Ayan kishte nënshkruar në vitin 2010 një kontratë me vlerë 1 miliard euro me Irani për ndërtimin e një tubacioni 600 km të gjatë për transportin e gazit iranian përmes Turqisë në Evropë, një projekt që nuk vazhdoi pas sanksioneve të SHBA.

Duke pasur parasysh prejardhjen e dy burrave - Ayan është gjithashtu i afërt me vëllain e Erdoganit, Mustafa - diplomatët perëndimorë nuk besojnë se Ayan mund të bënte marrëveshje me Iranin pa dijeninë e Erdoganit.

Në një nga marrëveshjet e nëntorit 2020, thuhet, sipas botimit, se "dy palët (d.m.th. Ayan dhe Irani) ranë dakord të bashkëpunojnë për të kryer një operacion për transportimin e naftës së papërpunuar iraniane nga portet e Dubait verior në Kinë".me "Dubai verior" që është emri i koduar për Iranin në ato marrëveshje, sipas diplomatëve perëndimorë.

Sitki Ayan