Lombardia është një nga rajonet më të pasura dhe më produktive në Itali dhe Bergamo është zemra e saj që pulson. Ajo është gjithashtu qyteti im i lindjes: qyteti ku kam kaluar fëmijërinë dhe adoleshencën time, shkruan anna Bonalume. Milionë banorë të krahinës karakterizohen nga një ndjenjë e fortë e përkatësisë: në rajon dhe familjes. Ata krenohen edhe me një qasje jo të pakuptimtë, praktike ndaj jetës dhe një etikë të fuqishme pune.

Një infermiere dhe një mjek vizitojne pacientet me koronavirus ne shtepi në Bergamo. Foto nga Piero Cruciatti/AFP

Sot, Bergamo mban rekordin evropian që asnjë qytet nuk dëshiron: është vendi ku pandemia e koronavirusit ka hedhur hijen e saj më të errët. Bergamo është një det dhimbjeje, ku përparësi e menaxherëve të spitalit është që të zgjedhin vetëm pacientët që ata mendojnë se do të mbijetojnë. Varrmihësit e saj janë aq shumë të ngarkuar sa duhet të kërkojnë nga komunat fqinje që të marrin kufomat e tyre për djegie.

Numri i vdekjeve në Itali nga kjo pandemi kaloi 15,000 në 4 prill, megjithëse numri i vdekjeve në të vërtetë është ndoshta më i lartë. Bergamo, provinca më e infektuar në Itali, ka pasur 9,712 raste të konfirmuara dhe 2.245 vdekje sipas të dhënave zyrtare.

Një hetim nga gazeta Eco di Bergamo vlerëson se vetëm në provincën Bergamo virusi vrau 4500 njerëz në mars.

Shkalla e humbjes së jetës ka dalë jashtë kontrollit dhe i kundërshton të gjitha arsyetimet. Ndarja e detyruar, distanca fizike dhe kujdesi për më të dobëtit duken të kota. Virusi dukej se mundi çdo përpjekje, asgjësoi çdo angazhim. Këtu, askush nuk mori përsipër të këndonte në ballkone, për të dhënë koncerte në internet: vendi është në zi të përhershme.