Aktorja Giuliana De Sio në një intervistë për median italiane la Republica ka rrëfyer vështërsitë e jetës së saj.

Ajo ka treguar se si e ëma e saj ishte e alkoolizuar ndërsa babai e braktisti në moshë të vogël.

Historia fillon me një fëmijëri të vështirë të kaluar në vendlindjen e saj në Cava de' Tirreni, në provincën e Salernos:

“Prindërit e mi u ndanë pothuajse menjëherë. Babai im ishte aty pak a shumë deri në moshën 12-vjeçare por sikur nuk ishte aty. Nëna ime ishte një alkoolike dhe kishte shumë pak raste që ajo ishte e aksesueshme. Ajo më pas u bë agresive, e tërhequr, melankolike”.

Pastaj aktorja tregon se si në moshën 13 vjeçare kishte tentuar të bënte vetëvrasje: 

“Kam marrë pilula dhe mezi më kanë shpëtuar. Nuk e di pse e bëra, ndoshta kërkoja vëmendje duke rrezikuar të vdisja. Me siguri ka pasur një shqetësim për të cilin, megjithatë, nuk kam një kujtesë të mirë”.

Sapo mundi, në moshën 18-vjeçare, ajo u largua nga vendlindja e saj për të shkuar në Romë “pa një ide për të ardhmen, u largova vetëm me instinktin për t'u larguar. Me pak fjalë, doja vetëm të largohesha nga diçka që nuk më kishte bërë të lumtur deri në atë moment”. 

Më pas vjen takimi me aktorin Alessandro Haber, me të cilin lindi një histori dashurie:

“Unë shoqërohesha me shumë njerëz nga bota e artit, përfshirë Haberin. Isha e fiksuar me gjithë këta burra që kishin interes ndaj meje. Ai nuk ka treguar vetëm tërheqje të madhe për mua, por edhe simpati dhe vlerësim. Aq sa më dha një punë të vogël në një shfaqje teatrore ku ai aktronte pasi ai e kuptoi se unë kisha talent. Edhe nëse vërtet nuk e kam menduar të bëhem aktore me profesion”.

Po se si e bindi Haber të ndiqte një karrierë aktrimi, De Sio u përgjigjet: 

“Më kapi për flokësh dhe më çoi te agjenti i tij që nuk më donte sepse isha 18 vjeç e gjysmë dhe sipas tij isha shumë e re, dukesha 14. Megjithatë, Alessandro më kishte bërë disa foto në ballkonin e shtëpisë të cilat i kishte lënë në tryezën e këtij agjenti. Morali i historisë: pasi pashë ato xhirime, disa producentë më ofruan tre audicione të cilat i kalova”.

“Në teatër jam yll dhe mund të bëj çfarë të dua”, thotë sot aktorja, e cila megjithatë, pas kaq shumë filmash dhe çmimesh të rëndësishme, rrëfen se kinemaja ka qenë “zhgënjimi i madh” i saj, duke shpjeguar:

“Isha i bindur se disa nga filmat e mi, për të cilët isha edhe për çmim, ishin një trampolinë për në kinema. Zakonisht ne fluturojmë, por në vend të kësaj ata filluan të thonë atë të padurueshme që u thonë grave. Se është e vështirë të vendos në ndonjë rol të madh filmi apo televizioni, sepse nuk dukem në moshën time. Veç kësaj, këto thashetheme se unë jam një person i pamundur është shpifje. Një shpifje jo më pak e rëndë se ajo që pësoi Mia Martini për faktin se solli fat të keq. Dhe kjo është diçka që më lëndoi shumë. Shumë keq vërtet”.

Së fundi, një shënim personal për amësinë e humbur:

“Fatkeqësisht, kam humbur tre fëmijë dhe do t'i kisha dashur shumë. Sigurisht të vdesësh pa pasur përvojën e mëmësisë është të vdesësh pa përvojë. Unë kam bërë shumë udhëtime, por nuk e kam bërë atë udhëtim më të bukur. Dhe sigurisht ky është një nga udhëtimet më të rëndësishme që një qenie njerëzore mund të bëjë”.