Mbreti Charles ishte shumë i lidhur me arushin prej pellushi të fëmijërisë së tij edhe në moshën madhore, sipas një libri të ri.

Në biografinë ” The King: The Life Of Charles III “, i cili do të publikohet më 8 nëntor, Christopher Andersen shkruan se ish shërbëtori i besuar i mbretit, Michael Faëcett, ishte përgjegjës për t’u kujdesur për arushin- kur Charles ishte në të dyzetat . Sa herë që lodra kishte nevojë për riparim, ish-dadoja e familjes mbretërore Mabel Anderson vinte për të bërë riparimet e nevojshme.

Sipas një ish- shërbëtori, dadoja në pension “ishte e vetmja qenie njerëzore e lejuar të merrte gjilpërë dhe fije për arushin pelushi të Princit Charles. Ai kishte mbushur të dyzetat, dhe sa herë që pelushi duhej të riparohej, do të mendonit se ishte fëmija i tij që po kryente operacion të madh”, shkruan Andersen.

Valet Fawcett ishte gjithashtu përgjegjës për shtrydhjen e pastës së dhëmbëve në furçën e dhëmbëve me monogram të mbretit, duke rruar fytyrën, duke e ndihmuar atë të vishte pantallonat dhe të lidhte këpucët. Ai hekurosi pizhamet e mbretit dhe e i përgatiti shtratin e tij çdo natë.

Stafi i kopshtarisë në pasurinë e Charles’ Highgrove pritej gjithashtu të përmbushte standardet e tij kërkuese.

Kopshtari, shkruan Andersen, zgjohej çdo ditë me një listë me “udhëzime dhe ankesa të shkruara nga shefi i tij me bojë të kuqe”.  Princi i atëhershëm do të qëndronte në verandën e tij dhe, nëse nuk ishte i kënaqur me punën që po bënin nga peizazhistët, ata u udhëronin të ndalonin përmes një megafoni jeshil.

“Për dikë që tha se ishte ngacmuar si fëmijë, Princi Charles qartazi i pëlqente të na ngacmonte,” i tha Andersen një punonjës i Highgrove.

“Ai mund të ishte i këndshëm dhe i sjellshëm, por po aq herë, ai ishte i disponuar dhe i keq. Ai nuk u mendua dy herë për të fyerjet ndaj punëtorëve, nëse e bëni gabim”.

Një tjetër ish shërbëtor, Ken Stronach – i cili ishte, për shumë vite, i ngarkuar me larjen e rrobave të  mbretit dhe futjen e tij në shtrat me pelushin e tij të dashur – u pajtua gjithashtu me deklaratën e kolegut të tij.

Stronach pretendon në libër se e ka parë Charles, duke debatuar me gruan e tij të atëhershme, Princeshën Diana, duke rrëmbyer një palë çizme dhe i hedh në drejtim të saj, duke e goditur pak në kokë.

Storach shprehet: “Duhet të kuptosh. Ai është mësuar të marrë atë që dëshiron. Dhe ai donte pak ajër të pastër.”

Charles kishte kërkesa shumë specifike kur bëhej fjalë për mëngjesin, sipas librit.