A keni pasur ndonjëherë ndjesinë se nuk ka rëndësi se kë votoni, sepse asgjë nuk ndryshon kurrë? Që politika të caktuara zbatohen edhe kur janë jopopullore? Që "ata", "establishmenti", "elita" e dinë se si duhen bërë gjërat?

Është e lehtë të kundërshtosh elitën, por më e rrallë të marrësh prova të vërteta se ata vërtet mendojnë ndryshe nga ne të tjerët. Këtë muaj ne e morëm këtë, në formën e një sondazhi të Rasmussen në Amerikë, të zgjedhur këtu nga faqja e internetit Daily Skeptic e Toby Young. Ky sondazh shqyrtoi në mënyrë specifike opinionet e elitës – të përcaktuar si njerëz me diplomë pasuniversitare, që fitojnë 150,000 dollarë në vit dhe jetojnë në qytete të mbipopulluara. Kjo është rreth 1% e amerikanëve.

Rezultatet janë goxha befasuese. Gati gjysma e elitës mendon se ka "shumë liri" në Amerikë, ndërsa vetëm 16% e amerikanëve në tërësi e mendojnë këtë. 77% mbështesin racionimin e energjisë dhe mishit (të gjithë amerikanë: 28%).

Mbi dy të tretat do të ndalonin sobat me gaz dhe makinat me benzinë, dhe më shumë se gjysma do të ndalonte udhëtimin ajror jo thelbësor dhe ajrin e kondicionuar (të gjithë amerikanë: 13 dhe 25%). 70% e elitës i besojnë qeverisë, më shumë se dy herë më shumë se amerikanët e zakonshëm. Dhe së fundi, edhe pse nuk është aspak e habitshme, ndërsa vetëm 40% e amerikanëve e mbështesin presidentin Biden, 84% e elitës e mbështesin.

Mos kërkoni më tej për arsyen pse Donald Trump-i e siguroi kandidaturën presidenciale republikane këtë javë. Ai u bën thirrje atyre shumë amerikanëve që mendojnë se njerëzit në krye të vendit thjesht nuk ndajnë aspiratat e tyre dhe nuk janë në kontakt me realitetet e jetës së tyre.

Ky sondazh sugjeron se ata nuk e kanë gabim ta mendojnë këtë. Për të huajt, një nga karakteristikat më çoroditëse të vitit të kaluar është mënyra se si Trump u bë më i popullarizuar ndërsa numri i çështjeve gjyqësore kundër tij u rrit. Megjithatë, nëse e shihni strukturën qeverisëse si krejtësisht të ndryshme nga ju, të motivuar nga vlera krejt të ndryshme, ka më shumë gjasa ta shihni Trumpin si një viktimë të vërtetë të atij sistemi, dhe si rrjedhim si të vetmen mundësi reale për ta ndryshuar atë.

Megjithatë gjërat do të ezaurohen për Trumpin në muajt në vijim, dhe unë sigurisht e shoh atë si një kandidat të përzier, është e qartë nga fushata e tij se teknokracia nuk është thjesht një propozim fitues për të djathtën. Në vend të kësaj, motori i raketës vjen nga politika anti-sistem, populizmi, dhe nga gjërat bazë si kontrolli i imigracionit.

Nikki Haley është një figurë mjaft e mirë tradicionale republikane – një besimtare e tregjeve të lira në vend dhe në udhëheqjen amerikane jashtë vendit. Në të kaluarën ajo mund të kishte fituar. Por votuesit republikanë tani duan diçka ndryshe, jo një version më kompetent të së kaluarës: ata mendojnë se kjo është ajo që i ka çuar ata këtu ku janë tani.

Është gjithashtu e qartë se populizmi është më shumë se thjesht politikë. Ron DeSantis ofroi trampizëm pa Trump. Rekordi i tij në Florida - për t'i rezistuar izolimeve dhe maskave, për rikthimin e prindërve në krye të arsimit, për t'i rezistuar diversitetit dhe axhendën e "zgjuar" - është pothuajse tërësisht i admirueshëm. Vetëm katër shtete nga 50 kanë një barrë më të ulët tatimore. 300,000 njerëz u transferuan në Florida vetëm vitin e kaluar. Megjithatë, asnjë nga këto nuk mjaftoi në nivel kombëtar. Në njëfarë mënyre, ai nuk bëri dot përpara dhe nuk bindi se kishte atë që duhej për të qenë president. Me pak fjalë, personaliteti ka rëndësi.

Analistët më të sinqertë politikë priren të mendojnë se është e paarsyeshme të votohet mbi këtë bazë. Unë nuk jam shumë dakord. Po, pa dyshim që republikanët duan një republikan, por ata gjithashtu duan atë lloj republikani që mund të sjellë ndryshime në vend që t'i dorëzohet rezistencës.

Pra, ata duan dikë që është i përgatitur të sulmojë burokracitë, t'i bëjë thirrje publikut dhe dikë që nuk e sheh atë si një argument të keq kur dikush thotë "ne e kemi bërë gjithmonë kështu" ose "një gjykatë mund të mos pajtohem me ju". Ndoshta votuesit republikanë kanë të drejtë të kuptojnë se arroganca e Trump-it, indiferenca e tij ndaj konvencionales, është pikërisht ajo që mund ta bëjë atë të aftë të dalë nga skemat e të veprojë.

Prandaj, aftësia për t'u lidhur me publikun e gjerë është jetike. Nëse nuk ndihesh rehat me votuesit aktualë, si Haley dhe DeSantis në mënyra të ndryshme, atëherë nuk ka gjasa të bësh përpara në politikën demokratike. Armiqtë më të këqij të Trump-it nuk ia mohojnë këtë aftësi. Në fakt, kësaj i druhen. Humori i tij, batutat e tij, megjithëse ndonjëherë pa kripë, aftësia e tij për të kapur thelbin e një çështjeje - kjo është jetike në një botë politike ku duhet të tërheqësh vëmendjen e njerëzve. Do të doja ta dëgjoja nëse do të gjente ndonjëherë një nofkë për Keir Starmer-in.

Të gjitha këto gjëra bashkohen në një gjë: lidershipi, aftësia për të artikuluar një vizion, për të treguar se ku do që ta çosh vendin dhe për ta kapur atë në mënyra që njerëzit mund ta kuptojnë lehtësisht. Disa njerëz, si Trump-i, e kanë këtë, dhe disa jo.

Oh, dhe është diçka tjetër që mund të mësojmë nga politika amerikane. Mos zgjidh një majtist që pretendon të jetë i moderuar. Thjesht mund të zbulosh se ata rezultojnë të jenë një obsesion i diversitetit "woke" (të vetëdijshëm), një besimtar i kufijve të hapur, një socialist liberal, fundja, kur është shumë vonë.