Nga Hugh Hewitt

Në zgjedhjet presidenciale të vitit 2024, sigurisht që do të votoj për cilindo që do të emërojë Partia Republikane, qoftë ish-presidenti Donald Trump, ose guvernatori i Floridës Ron DeSantis, ose ish-guvernatorja e Karolinës së Jugut, Nikki Haley, ose ish-guvernatori i Nju Xhersit, Chris Christie.

Por amerikanët e tjerë që nuk janë aq republikanë të vendosur mund të hezitojnë. Por nuk duhet të hezitojnë. Bota është në trazira. Por Partia Republikane do të ndihmonte veten nëse një ekip i fortë i sigurisë kombëtare do të emërohej tani - me proverbialin "Burrat e mençur dhe gratë e mençura" - dhe "në fletëvotim" (nëse jo zyrtarisht) nëse vërtet dëshiron të fitojë. Kandidatët duhet t'u tregojnë votuesve në Iowa, New Hampshire dhe më gjerë emrat e atyre me të cilët do të qeverisin.

Kandidati republikan ka një mundësi për të tërhequr një pjesë të konsiderueshme të demokratëve të dëshpëruar për drejtimin e partisë së tyre, veçanërisht për çështjen e Izraelit. Kushdo që shikon atë që ka ndodhur në kampuset e kolegjeve amerikane në shtatë javët e fundit duhet të vlerësojë objektivisht drejtimin e të majtës së re dhe të marrë parasysh avangardën tashmë në Dhomën e Përfaqësuesve (në "Skuadër") ose në burokraci dhe duke kundërshtuar mbështetjen e presidentit Biden për Izraelin. Ata duhet të arrijnë në përfundimin se Partia Demokratike nuk po shkon thjesht majtas; ajo ka një rrezik real për t'u drejtuar drejt të majtës ekstreme.

Vini re këtë: Midis votuesve demokratë të moshës 18 deri në 34 vjeç, një sondazh i NBC-së tregon se 70% e tyre nuk e miratojnë menaxhimin e luftës nga Biden. Ky është një ndryshim brezash dhe i tmerrshëm për Izraelin. Nuk është një hap i madh të imagjinohet se kjo e majtë ekstreme do të formësojë të ardhmen e Partisë Demokratike. Nëse demokratët fitojnë në vitin 2024 ose 2028, do të kishte një numër gjithnjë në rritje të njerëzve të fuqishëm që janë të përkushtuar ndaj kornizës helmuese të "i shtypuri/shtypësi" për interpretimin e të gjithë botës.

Edhe nëse liderët e partive nuk i pranojnë vetë këto pikëpamje, ata do të detyrohen të luftojnë me to. Është e frikshme të imagjinohet prania e këtij botëkuptimi në çdo degë të qeverisë, veçanërisht në gjyqësor.

Masakra e të paktën 1200 izraelitëve të muajit të kaluar, plagosja e mijëra të tjerëve dhe rrëmbimi i 240 personave nga Hamasi në Gaza ka rezultuar të jetë një provë zjarri – dhe shumë nga Partia Demokratike kanë dështuar në të, tërësisht ose pjesërisht. Udhëtimi i presidentit në Izrael dhe mbrojtja e tij për të drejtën e Izraelit për të mbrojtur veten, ishte një kulmi për sjelljen e demokratëve në këtë çështje. Por mesazhet "tërhiq e mos këput" të Shtëpisë së Bardhë që atëherë kanë qenë shqetësuese. Numrat që kërkojnë një "armëpushim" në Gaza - që do të ishte në dobi të Hamasit, një grup i konsideruar terrorist nga SHBA-të - duhet të trullosin dhe çorientojnë mbështetësit tradicionalë demokratë.

Izraeli është i përfshirë në atë që përfundimisht përbën një luftë për mbijetesë kundër një armiku gjenocidal – Hamasi është vetëm pararoja e tij. Lufta tani po zhvillohet në Gaza, por legjionet terroriste të Hezbollahut presin në kufirin verior të Izraelit me Libanin dhe Irani, kërcënimi më vdekjeprurës, pret momentin e tij. Nuk ka një rrugë të mesme këtu, më shumë se sa ka një rrugë të mesme në lidhje me pushtimin rus të Ukrainës ose gjenocidin e Kinës ndaj ujgurëve. Në fakt, ky është një konfrontim – nëse vija e parë është Gaza, Ukraina apo, herët a vonë, Tajvani.

Partia Republikave ka vijën e saj izolacioniste të vogël por të zhurmshme, por kërcënimi që paraqet për Perëndimin është krejt i ndryshëm nga retorika militante anti-izraelite e së majtës ekstreme. Çdo kandidat aspirant presidencial republikan do të ndihmohej duke detajuar tre duzinat kryesore që do të merrnin me vete në qeveri. Le ta krahasojmë atë listë me gjeneratën e re të demokratëve, zërat që ka të ngjarë të formojnë partinë për vitet në vijim.

Unë do të doja të shihja kandidatët e Partisë Republikane të tërheqin nga kjo listë për zgjedhjet e zëvendëspresidentëve ose pozitat e larta të kabinetit (sipas rendit alfabetik): senatori Tom Cotton (Ark.), senatori Joni Ernst (Iowa), rep. Mike Gallagher (Wis .), ish-sekretari i shtetit Mike Pompeo, ish-këshilltari i sigurisë kombëtare Robert C. O'Brien dhe senatori Dan Sullivan (Alaska). Të gjithë janë seriozë për gjendjen e botës; të gjithë janë seriozë për sigurinë kombëtare. Kështu, kandidatët republikanë do të kryenin një shërbim publik duke ndriçuar rrugën që do të merrnin, në kontrast rrugët e partive. Para kësaj zgjedhjeje, mos u habitni nëse amerikanët, përfshirë demokratët e përjetshëm, ta zhvendosin besnikërinë e tyre nga ekstremizmi dhe ta çojnë stabilitetit.