7.7% e grave amerikane që ndërpresin një shtatzëni çdo vit, në mes të javëve 14 dhe 20. Unë jam një prej tyre.

Të premten në muajin maj, hyra në zyrën e mjekut gati 20 javë shtatzënë, me binjakë. Unë erdha në shtëpi atë natë shtatzënë me vetëm një fëmijë.

Djali im tani është një. Kur shoh fytyrën e tij, kur e ndiej se më prek me duar, mendoj për vëllain e tij. Unë e çmoj djalin tim; Do t’i kisha vlerësuar të dy. Por një mëngjes në maj, burrit tim dhe mua na u la një orë kohë për të rënë dakord për të ndërprerë jetën e njërit nga bebet tona në mënyrë që tjetri të kishte një shans për të jetuar.

"Kishim një orë për të vendosur. Nuk kishte zgjedhje tjetër. Unë jam nëna e tyre; doja që binjaku A të kishte një shans për të jetuar."

Binjakët kishin zhvilluar Sindromën e Transfuzionit Binjak në Binjak (TTTS). Ata po ndanin furnizimin e tyre me gjak dhe njëri po merrte shumë nga ai furnizim, duke e lënë tjetrin të uritur. 

Një ultratingull dy orë e gjysmë të premten në mëngjes me specialistë na tregoi se binjaku i vogël, Binjaku B, kishte humbur më shumë se gjysmën e lëngut të tij minimal amniotik që nga skaneri ynë i fundit. 

Ai mezi lëvizte. Në një moment, pash në ekran imazhe e trurit të tij; edhe unë mund të them se diçka nuk ishte në rregull. Kur mbaroi skaneri, mjekët na thanë se situata kishte ndryshuar ndjeshëm. 

Binjaku B kishte gjakderdhje në trurin e tij. Kur ata u larguan nga dhoma, unë u ktheva te burri im dhe me qetësi i thashë: "Ata po flasin për ndërprerjen tani." Pastaj, befas duke qarë, e pyeta nëse ai mendonte se mund të shpëtonin binjakun më të madh.

Një mjek i sjellshëm na tha se Binjaku B do të vdiste. Ai shpjegoi se kur zemra e një binjaku ndalet në një placentë të përbashkët, trupi i binjakut tjetër do të dërgojë të gjithë gjakun e tij në përpjekje për të krijuar një presion të gjakut në vëllain ose motrën e tij. 

Ne nuk mund ta shpëtonim Binjakun B, por nëse e përfundonim atë përmes një procedure të quajtur Ablacioni i Frekuencës Radio (RFA), mund të përpiqeshim të shpëtonim Binjakun A, shkruan Syri.net. Nuk do të kishte gjakderdhje për Binjakun A, një trup i vogël që jep gjithçka për të shpëtuar. Do të kishte një shans shumë të mirë që shtatzënia të mbijetonte, por unë do të duhej të bëja zgjedhjen për të ndaluar zemrën e B.

"Ndryshe nga shumica e procedurave të shpëtimit të jetës në këtë vend, imja është në provë. Kur u kthyem nga aborti në shtëpi, mora vitaminat e para të lindjes dhe qaja me vete. Për katër muajt e mbetur të shtatzënisë sime, unë mbaja eshtrat e Binjakut B pranë trupit të shëndetshëm të vëllait të tij.

Kam bërë një abort për të shpëtuar jetën e foshnjës time. Kundërshtarët e abortit do t'ju thoshin se kjo është e rrallë, se shumica e aborteve në tremujorin e dytë dhe të tretë nuk kanë asgjë të përbashkët me timen. 

Unë do t'ju them, se kam pasur një procedurë mjekësore në mes të një tragjedie shkatërruese mjekësore, dhe se çdo abort është një procedurë mjekësore. Unë kisha një procedurë shpëtimi jete, por ndryshe nga shumica e procedurave të shpëtimit të jetës në këtë vend, imja është në gjyq sot në seancat dëgjimore të Gjykatës së Lartë, në tubime në të gjithë vendin dhe në Kongres. Kjo procedurë, një akt që ndodhi brenda trupit tim për t'i dhënë fund jetës së fëmijës tim dhe për të shpëtuar jetën e fëmijës tim, nuk quhet e pamoralshme.

Aborti shpesh quhet egoist, përfundimi për arsye mjekësore i menduar si eugjenik. Aborti im nuk ishte asnjë nga këto gjëra.

Ndoshta aborti im ndihet aq ekstrem sa të jetë i rëndësishëm për debatin. Unë mund të kem ndalur zemrën e një foshnje, por duke e bërë këtë e lejova një tjetër të jetonte; ishte ilaçi që i duhej për të mbijetuar." /Burimi: The Guardin/ Përshtati në shqip: K.H/Syri.net/