Rrëfimi i priftit serb që e hoqi flamurin kombëtar në Koshare

Rrëfimi i priftit serb që e hoqi flamurin kombëtar në Koshare

10:34, 16/10/2020

Prifti serb bashkë me dy shokët e tij erdhi në Kosovë me një mision. Për ta larguar flamurin kombëtar nga kulla e vrojtimit në Koshare, vendi ku u bënë betejat më të ashpra në luftën e fundit në Kosovë.

Procesin e heqjes së flamurit, ata e filmuan çdo sekondë. Provokimi ishte i rëndë.

Por si arritën tre serbët që të futen në Kosovë, raportin Syri.net.

Në një rrëfim për mediat serbe, ata kanë treguar gjithë rrugëtimin e tyre, deri në Koshare...

Më 10 tetor, një prift nga afërsia e Beogradit arriti, i shoqëruar nga dy miq, njëri prej të cilëve gjithashtu i shërben Zotit, për të arritur në kullën e vrojtimit në Koshare dhe për të mbajtur një shërbim përkujtimor për të gjithë ushtarët serbë të vrarë në lufta në vitin 1999.

Ata kënduan "Villa nga Kosharja", ndezën qirinj dhe morën me vete këmishën e përgjakur të një prej sic e quajnë ata heronjve tanë, e cila u gjet nga një reporter i "Novosti" në fund të gushtit, 21 vjet pas betejës.Image

Udhëtimi i tyre filloi nga manastiri i Deçanit. Ishte një burrë që i priste. Sidoqoftë, kur arritën, shoqëruesi hoqi dorë. Ata gjithashtu u refuzuan nga shoferët e taksive. Të vendosur për të mos hequr dorë nga qëllimi i tyre, ata u nisën për në Koshare në këmbë, shkruan Syri.

U  përpoqën të paguanin haraç me qirinj dhe verë, në vetë kullën e vrojtimit, për të cilën ata thonë se është një simbol i luftës heroike të ushtrisë serbe në mbrojtjen e vendit kundër sic i quajnë ata terroristëve të UÇK-së dhe NATO-s.

Ata paketuan gjerat e tyre Në çanta shpine, vunë kostume me shenja amerikane për t'u dukur si të huaj dhe u nisën me vendosmëri nga Deçani. Pas pak, një nga të tre, i cili ishte në luftë në kullën e vrojtimit në 1999, mori dhimbje të tmerrshme në shpinë, kështu që, i vetëdijshëm se nuk do të mund të duronte disa orë ecje, vendosi të hiqte dorë. Por ai u kthye në Deçani, ku mori një veturë me targa serbe.

Duke parë targat serbe, shqiptarët, siç pretendojnë ata, u përpoqën t’i largonin nga rruga, u hodhën gurë, por ata nuk u kushtuan vëmendje. Disa metra nga Juniku, ata ndaluan makinën dhe vazhduan, siç thonë ata me ndihmën e Zotit.

“Nenad na la para Junikut, ne të dy dolëm nga vetura me një marrëveshje që ai të kthehej në Decani, dhe se ai do të na merrte kur të mbaronim. Në fillim, gjithçka shkoi keq. Së pari sepse askush nuk donte të na çonte te kulla e vrojtimit. Pastaj na mungoi kthesa për në fshatin Batusa, kështu që kaluam nëpër katër fshatra të tjerë nëpër të cilët të gjithë na shikonin dhe na matnin si në skaner. Kur kuptuam se na kishte munguar fshati, u kthyem mbrapa, ndoshta rreth 7-8 kilometra. Ne tashmë jemi bërë dyshues ndaj njerëzve, dhe meqë nuk mund të flinim në manastir për shkak të kavidit, sepse vizitat janë të ndaluara, ne fjetëm në makinë dhe bateritë në telefon ishin pothuajse bosh”, ka rreëfyer prifti nga Beogradi, raporton Syri.Image

 

“Ne i thamë atij se ishim gazetarë nga Çikago dhe se dëshironim të shkonim në Kompleksin Memorial të UÇK-së. Njeriu ishte vërtet i mirë, ai madje donte të na çonte atje, por ne e dinim se ai më pas do të shkonte me ne në kullën e vrojtimit dhe se nuk do të ishim në gjendje të mbanim shërbimin përkujtimor për shkak të tij. Kështu që ne disi e bindëm atë se do të vazhdonim vetë, në këmbë. Kështu ishte. Nga rruga, meqë ishim duke agjëruar dhe dëshironim të kungoheshim, nuk kishim ku të blinim ushqim agjërimi dhe harruam të sillnim ujë, kështu që tashmë ishim të uritur dhe të etur. Kur filluam të ngjiteshim te kulla, u ndeshëm me përrenj, kështu që pimë ujë nga atje. Në një moment, një makinë na zuri përsëri. Dy djem... ata mezi flisnin anglisht. Pyetën se ku po shkonim dhe ata u ndalën në kthesën tonë për kullën e vrojtimit. Bëmë sikur nuk dinim asgjë për kullën e vrojtimit, pyetëm nëse ishte e sigurt të shkonim, ata thanë që ishte dhe se po na prisnin në Kompleksin Memorial kur mbaruam pikturën e pretenduar të kullës” tregon Milosh, prifti nga Beogradi.

Pastaj, thotë ai, filloi drama e  vërtetë.

“Gjetëm dy shkopinj ku fillon rruga përmes vetë pyllit, i cili është akoma është i minuar dhe plot me bomba. Mezi kaluam. Kur tashmë po na mbaronte forca, më në fund pamë kullën e vrojtimit”,  kujton ai dhe shton se në atë moment, të dy qanë.

Ishte ky momenti kur gjithçka mori kuptim...

Prifti nga Beogradi arriti që ta përmbushë misionin e tij.

E krejt çka bëri u pa vë videon e publikuar nga mediat serbe.

 

 

 

© SYRI.net

Lexo edhe:

Komentet

Shto koment

Denonco