Një studim i fundit nga Universiteti i Kembrixhit zbulon se foshnjat e palindura trashëgojnë një "gjen lakmitar" nga baballarët e tyre, i njohur si gjeni lgf2, i cili lejon fetusin të manipulojë burimet e nënës gjatë shtatzënisë. Ky gjen, pjesë e "sistemit telekomandues" të foshnjës, luan një rol në përcaktimin se si ndahen lëndët ushqyese midis foshnjës dhe nënës.

Sipas studiuesve, është prova e parë që gjeni i babait ndikon tek fetusi për të dërguar sinjale që manipulojnë burimet e nënës për përfitimin e foshnjës, duke nxitur rritjen. Gjenet e babait, si lgf2, priren të jenë "lakmitarë" dhe nxisin rritjen e fetusit, ndërsa gjenet e nënës janë më kufizuese, duke krijuar një ekuilibër që është vendimtar gjatë shtatzënisë.

Studimi, i kryer te minjtë mbarsë, përfshinte ndryshimin e qelizave sinjalizuese në placentë, organi që zhvillohet së bashku me fetusin dhe shërben si portë për ushqyesit. Duke fshirë gjenin lgf2 në placentë, i cili i jep nënës udhëzime për prodhimin e një proteine thelbësore për rritjen e mëlçisë dhe trurit, studiuesit vëzhguan rritjen anormale të fetusit. Gjetjet ndihmojnë për të hedhur dritë mbi gjenet e ngulitura dhe dinamikën e placentës që kontribuojnë në marrëdhënien komplekse midis nënës dhe fetusit në zhvillim. Të kuptuarit e këtyre mekanizmave mund të ketë implikime për përmirësimin e shëndetit të nënave dhe foshnjave, duke ofruar njohuri për ndërhyrjet e mundshme për të shënjestruar placentën.

Ky hulumtim nxjerr në pah ndërveprimin e ndërlikuar midis gjeneve të nënës dhe të babait, duke zbuluar aftësinë e fetusit për të ndikuar në shpërndarjen e burimeve të nënës për rritjen dhe zhvillimin e tij. Ndërsa shtatzënia është përgjithësisht një proces bashkëpunues, ky studim thekson potencialin për konflikt midis nënës dhe foshnjës, me gjenet e ngulitura dhe placentën që luajnë rol vendimtar në këtë ekuilibër delikat./ Sciencefocus.co-Syri.com